Τα πάντα αλλάζουν ...

ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΑΛΛΑΖΟΥΝ. Το ορίζει η παγκόσμια ιστορία!

«Θα ’ρθει μέρα που η απληστία της ιδιοκτησίας, του πλούτου και της έπαρσης θα αποθηκευτεί στις Τράπεζες, στις πολυεθνικές και σε τόσο λίγους που οι πολλοί μη κατέχοντες θα ξεσπάσουν σαν θεομηνία που θα κάνει τη ζωή των ολίγων κατεχόντων κόλαση…».

(Αριστοτέλης Ωνάσης). (1)

Του Γιάννη Κ. Γκλαβάτου

Ρηθέντα τόσο δυστυχώς επίκαιρα στην εποχή μας.

Απότοκα των προηγούμενων χρόνων. Αυτών που η δημοκρατία έπεφτε.

Αύξηση των υλικών αγαθών, ανέλιξη(οικονομική) ημών των νέων Ελλήνων και όμως… η δημοκρατία έπεφτε.

Έπεφτε χάνοντας βάρος.

Αποκτώντας μάζα.

Και διέρρεε την ουσία της.

Και όλοι εμείς οι νέοι Έλληνες, βιοτικά τα πηγαίναμε καλύτερα. Ανεβαίναμε την κλίμακα(σκάλα).

Και μας έπιανε ζάλη.

Από ’κει που σε εντελώς πρόσφατες δεκαετίες σε αρκετές επαρχιακές και μη περιοχές είχαμε φαινόμενα αβιταμίνωσης και προβλήματα σίτισης, φτάσαμε αισίως να στέλνουμε τα παιδιά μας από τα δεκαπέντε σε διατροφολόγους και διαιτολόγους για να χάσουν κιλά.

Το μεγάλο ποσοστό αναλφαβητισμού της τότε εποχής έδωσε-καλώς- την θέση του στο δικαίωμα όλων, ή σχεδόν όλων, στην γνώση και την ίδρυση νέων πανεπιστημίων.

Κάπου εκεί μας διέφυγε το γεγονός ότι σκέτη η γνώση δεν σημαίνει απαραίτητα και σοφία. Ούτε καν ευτυχία.

Ιδεολογίες και ιδεολογήματα με αγελαίους οπαδούς εμφανίστηκαν.

Κάθε μέρα βλέπαμε το άδικο να κάνει βήματα (αργά και μικρά στην αρχή, ταχύτατα και τεράστια μετά) και δεν μιλούσαμε, δεν το πολεμούσαμε.

Η φρόνηση(2) με κάθε του άδικου βήμα (το οποίο ήταν και μία εν μέρει εκπόρθησή της) έχανε ένα κομμάτι του εαυτού της.

Η δε ταπεινότητα πήγε διακοπές μακράς διαρκείας και έγινε άγνωστη λέξη.

Ήμασταν απησχολημένοι με τον τύπο αμαξιού που θα αγοράσουμε (με δάνειο φυσικά), και αν θα έχουμε τζάκι σε κάθε υπνοδωμάτιο. Αφήστε πόσο είχαμε πελαγώσει με την επιλογή κινητού. Και δεν προλαβαίναμε να ενημερωθούμε για τα νέα μοντέλα.

Ανάμεσα σ’ αυτά και κάποια τεκταινόμενα (παρελθόντα κα παρόντα) που δεν τα σκεφτήκαμε.

Δεν προλαβαίναμε, δεν ξέραμε, δεν θέλαμε… ποιος θυμάται πια…

Τεκταινόμενα όπως οι τροποποιήσεις του συντάγματος, αλλαγές επί αλλαγών στον εκλογικό νόμο, ”μαγειρέματα” και ”αλχημείες” στους νόμους που διέπουν την εργασία (ώσπου η εργασία έγινε ”απασχόληση”) κ.τ.λ.

Και οι τράπεζες! Οι τράπεζες οι οποίες χάνοντας τους παραδοσιακούς πελάτες -π.χ. βιομηχανίες που λάμβαναν πλέον κατευθείαν χρηματοδότηση από την Ευρώπη- δημιουργούσαν νέους : τα νοικοκυριά!

Η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα μετονομάστηκε σε Ευρωπαϊκή Ένωση.

Και Έλληνας πρωθυπουργός προέτρεπε, ευθέως και χωρίς περιστροφές, να τοποθετήσουμε τα χρήματά μας στο χρηματιστήριο αξιών Αθηνών.

Και τα γεράκια ακόνιζαν ράμφη και νύχια.

Αποδεχόμασταν συναινούσαμε με αυτού του είδους την απεχθή αφροσύνη.

Γιατί όταν δεν μιλάς, δεν εναντιώνεσαι σφοδρά, δεν είσαι απέναντι, τότε δέχεσαι. Και επικροτείς μάλιστα.

Όλοι μας περνούσαμε καλά (έτσι νομίζαμε). Κανείς δεν ενδιαφερόταν για τον συνάνθρωπο. Φούντωνε, πρυτάνευε, η αλαζονεία.

Σε ποια ακριβώς χρονική στιγμή αλλοιωθήκαμε εσωτερικά και από πρόσωπα γίναμε άτομα δεν το καταλάβαμε.

Ίσως υπάρχει αλήθεια στην ερμηνεία ότι παρασυρθήκαμε.

Πιθανώς.

Όμως… όμως μάλλον δεν νοιώσαμε το λάθος ώστε να μεταμεληθούμε.

Δεν ενεργήσαμε(3), δεν κινηθήκαμε προς επίτευξη λύσης. Παραμείναμε και παραμένουμε απαθείς παρατηρητές.

Απαθείς παρατηρητές της ζωής μας που κυλά γρήγορα.

Δεν θα πρέπει -τουλάχιστον- στην προσωπική ζωή μας να είμαστε πρωταγωνιστές;

Δεχόμαστε αυτό το απαίσιο, ανιστόρητο, ψευδές και αισχρότατο παραμύθι ότι, δήθεν, τίποτε δεν αλλάζει;

Φοβόμαστε; Μας βολεύει; Επιζητούμε άλλοι να πράξουν για μας εκχωρώντας τους ταυτόχρονα και την ευθύνη, ώστε να την αποτινάξουμε από πάνω μας; Βαυκαλιζόμαστε ομαδικά;

Ή μήπως δειλιάσαμε από την μαλθακότητα λόγω της συνεχούς παραμονής στον καναπέ βλέποντας την (σκόπιμα ψεύτικη και έντεχνα κίβδηλη) ”πραγματικότητα” των μέσων ευρείας ενημέρωσης;

Ξεχάσαμε την αρετή(4) μας ως Έλληνες;

Είναι τόσο δύσκολο να απαντηθούν τέτοιας υφής και φύσεως ερωτήματα;

Προφανές είναι ότι πρέπει να στρέψουμε το βλέμμα, ατενίζοντας στην αλήθεια. Ασκαδραμυκτί θα λέγαμε στην καθαρεύουσα.

Η οποία αλήθεια (κόρη του Δία και μητέρα της Αρετής), έχει και την έννοια της δύναμης, της ορμής, της Θείας ορμής.

ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΑΛΛΑΖΟΥΝ. Το ορίζει η παγκόσμια ιστορία.

Και η ιστορία είναι το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Αεί.

Προϋπάρχουσας της βούλησής μας για βελτίωση και ανακαλύπτοντας την σωστή μέθοδο μπορούμε να αλλάξουμε άρδην τα βυσσοδομούμενα.

Γιατί όσο περιμένουμε άλλοι (ποιοί;) να λύσουν τα δικά μας προβλήματα, τόσο προοδεύει αυτή η ιδιοπαθής νόσος που περιγράφεται ως εγκεφαλική παχυσαρκία.

Ανόητο και επιβλαβές να συμμετέχουμε σε κατ’ ιδίαν (οικονομικο-πολιτικές κυρίως) συζητήσεις που «συμπεραίνουν» ότι τίποτε δεν αλλάζει ό,τι και αν γίνει. Εδραιώνουν και διαιωνίζουν αυτή την άτιμη περιρρέουσα κατάθλιψη(5).

Είναι μεμψιμοιρία και πλύση εγκεφάλου από μας για μας.

ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΑΛΛΑΖΟΥΝ.

Αρκεί να το θέλουμε. Να το θέλουμε πολύ.

Να το θέλουμε τόσο, ώστε όχι απλά και μόνο να ευχόμαστε ή να ελπίζουμε, αλλά να πιστεύουμε.

Ακλόνητα.

Τα άλλα θα έρθουν, διότι η πίστη ταυτοποιείται με την πράξη και γιατί … δεν μπορεί να γίνει αλλιώς.

Δεν πάει άλλο.

Τώρα όχι αύριο.

Και γιατί έτσι που τα καταφέραμε τα αύριο πέρασε.

Γιατί πρέπει να μπορούμε να απαντούμε στο παιδί μας, που τώρα ανοίγει τα εύθραυστα φτερά του, στην ερώτηση: «και μετά την σχολή τί;».

Ας παραδεχτούμε ότι μέσα στα μύχια της ψυχής μας όλοι, μα όλοι, γνωρίζουμε ποιο είναι τι σωστό, το αληθές το αγαθό. Ότι και να κάνουμε αδυνατούμε να πνίξουμε αυτή την φωνή, κ όσο καμωνόμαστε ότι δεν την ακούμε, τόσο ισχυρότερη γίνεται.

Γιατί η συνείδηση δεν είναι λάστιχο να την τραβούμε από ’δω και από ’κει να την φέρουμε στο μέτρο μας.

Η συνείδηση είναι το μέτρο.

Αυτός είναι ο λόγος που ασφυκτιούμε.

Δεν ζούμε αυτά που θέλει η ψυχή.

Παρά φύση η ζωή μας.

Σαν το ψάρι έξω από το νερό.

Και σπαρταράει.

Δεν μας φταίει ούτε η Μέρκελ ούτε το ΔΝΤ ούτε (όλοι) οι άλλοι.

Το κεφάλι μας φταίει.

Ναι, το κεφάλι μας που πολέμησε την ψυχή και την καρδιά, αγνοώντας ότι χωρίς ψυχή και καρδιά ο άνθρωπος γίνεται υπάνθρωπος.

Σαφώς μέγα μερίδιο ευθύνης έχουν πολιτικοί που στόχευσαν κα επένδυσαν στα ελαττώματά μας και όχι στις αρετές μας. Και κάποιοι το κάνουν ακόμη.

Αλλά και εμείς τους βοηθήσαμε και τους βοηθάμε.

Εντός της οργανωμένης κοινωνίας μας, διαμορφούμενη από τα πλαίσια του κράτους δικαίου, μπορούμε να κάνουμε σχεδόν θαύματα.

Η όραση της αλήθειας και η πίστη στο δίκαιο θα οδηγήσει -αν θέλουμε- τα βήματά μας.

——- —-Και αν σας ρωτήσει το παιδί σας τι θα κάνει μετά την σχολή, ίσως να χρειαστεί να πάτε την επομένη πριν χαράξει κάπου εκτός αστικού περιβάλλοντος, για να δείτε να νοιώσετε και να μυρίσετε την ανατολή.

Το αεράκι που πάντα εμφανίζεται λίγο πριν ο άναξ του ουρανού πραγματοποιήσει την εμφάνισή του κατατροπώνοντας το σκοτάδι και πριν αυτές οι εστεμμένες πριγκίπισσες του άνακτος, οι ακτίνες, γεμίσουν το κόσμημα (κόσμο) με φως χρώμα οσμές ροή κίνηση και ζωή, αυτό το αεράκι λοιπόν που αισθανόμαστε να μας αγκαλιάζει και να μας πληρώνει, δημιουργείται από το πέταγμα των αγγέλων.

Είναι η στιγμή, οι στιγμές, των δονήσεων και κραδασμών που εμφανίζονται οι περισσότεροι.

Και δέχονται ερωτήσεις.

Σπεύσατε… γιατί σε κάθε ειλικρινή με πίστη ερώτηση δίνεται απάντηση.

Αρκεί απλά να θέλετε να τους δείτε, να κοιτάξετε ψηλά να θυμηθείτε την φύση σας (ΑΝΩ ΘΡΩΣΚΩ ΟΠΩΠΑ , ΑΝΑΘΡΩΝ).

Εκτός αν πιστεύετε το άλλο ψέμα.

Ότι δεν υπάρχουν.

Τότε ίσως να μην χρειάζεται να πάτε.

Αν όμως…

Υποσημειώσεις.

1.ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ "Η ΓΡΑΜΜΗ ΠΟΥ ΧΑΡΑΣΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΧΕΡΙ ΣΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΝ ΕΥΘΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΡΑΜΜΗ ΤΟΥ ΚΑΝΟΝΟΣ”. ΑΘΗΝΑ 2014. ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΔΕΝ ΠΩΛΕΙΤΑΙ. ΧΑΡΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ.

2.Κατά τον Πλάτωνα η φρόνηση είναι πάνω από όλες τις άλλες αρετές.

3.“Μιά συγκεκριμένη πράξη ή μια πραγματική συμπεριφορά μπορεί μεν να είναι σύμφωνη με τούς καθιερωμένους κανόνες μιας κοινωνίας, αλλά να μην είναι σύμφωνη με τους αντικειμενικά έγκυρους κανόνες. Μπορεί να συμβεί επίσης και το αντίθετο. Ως παράδειγμα συμπεριφοράς, που είναι μεν σύμφωνη με τούς αντικειμενικά έγκυρους κανόνες όχι όμως και με τους καθιερωμένους κανόνες, μπορεί να χρησιμεύσει η Αντιγόνη του Σοφοκλή, η οποία υπάκουσε στους αντικειμενικά έγκυρους κανόνες (στον αιώνιο άγραφο νόμο του Διός και της Δίκης), όχι όμως και στους καÎ

�ιερωμένους κανόνες, δηλαδή στη νομική απαγόρευση να θάψει τον αδελφό της, που θεωρήθηκε προδότης της πατρίδας του. Η Αντιγόνη έθαψε τον αδελφό της, παρ’ όλο που οι καθιερωμένοι κανόνες προέβλεπαν την ποινή του θανάτου(…)”. ΚΟΥΜΑΚΗ ΓΙΩΡΓΟΥ “ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ”. ΑΘΗΝΑ 1984.

4. “ Η ΑΡΕΤΗ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑ ΕΞΑΡΤΩΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΘΕΛΗΣΗ, ΟΜΟΙΩΣ ΔΕ ΚΑΙ Η ΚΑΚΙΑ”. “ΕΦ’ ΗΜΙΝ ΔΕ Η ΑΡΕΤΗ, ΟΜΟΙΩΣ ΔΕ ΚΑΙ Η ΚΑΚΙΑ”(ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ – ΗΘΙΚΑ ΝΙΚΟΜΑΧΕΙΑ-1113 Β18).

5. “Κάθε σκέψις ισχυρά ή ασθενής, καλή ή πονηρά, υγιής ή νοσηρά, παράγει κραδασμούς, οίτινες εξαπλούνται και μεταβιβάζουν αυτήν με μεγάλην κατά το μάλλον ή ήττον έντασιν, είς όλους όσοι ευρίσκονται εις την ακτίνα των κραδασμών της(…) Αι σκέψεις μας όμως δεν επιδρούν μόνο επι των άλλων ανθρώπων. Επενεργούν και εφ΄ ημών των ιδίων καί μας κάμνουν ότι είμεθα. Αι καλαί και ευχάριστοι σκέψεις, τας οποίας φιλοξενούμεν, μας κάνουν να ακτινοβολούμεν αγάπην, χαράν, ευτυχίαν. Μάς κάμνουν να γινώμεθα ευπρόσδεκτοι, όπου παρουσιασθώμεν. Εκείνος όμως ποÏ

… διατηρεί σκέψεις φθόνου, δειλίας ή κακίας, τα αποτελέσματα αποτυπώνονται επί του προσώπου του και μολύνουν ολόκληρον τήν πέριξ αυτού ατμόσφαιραν. Αρκεί η παρουσία του διά να προκαλέσει την κατήφειαν και την δυσθυμίαν εις όσους τον περιστοιχίσουν.

Ότι κυρίως μας κάμνει να γηράσκωμεν προώρως και να ασχημίζωμεν, είναι αι σκέψεις απαισιιοδοξίας, αι σκέψεις κακίας και μίσους, αι καχύπποτοι και δυσάρεστοι κρίσεις που κάμνομεν διά τους άλλους. Τουναντίον, αι αισιόδοξοι και ευάρεστοι σκέψεις μας κάνουν να φαινόμεθα εσαεί νεάζοντες και να ακτινιβολώμεν από ψυχικήν ωραιότητα. (…) Δέν πρέπει όμως να λησμονώμεν ποτέ ότι  όταν λέγωμεν ,<Σκέψεις>, εννούμεν δημιουργικάς τοιαύτας.(…) Αι δημιουργικαί σκέψεις οίτινες, ειρήσθω εν παρόδω, είναι <πράξεις που αρχίζουν>, κεντούν την θελησή μας, ήτις ωθÎ

�ί εις δράσιν”(…). Ι. ΧΑΤΖΗΔΗΜΟΥ “ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ” ΕΚΔΟΣΙΣ ΤΡΙΤΗ. ΑΘΗΝΑ 1963.

ΠΗΓΗ: http://www.palmografos.com/