Γιος του βασιλιά της Σαλαμίνας Τελαμώνα και της Ησιόνης και ετεροθαλής αδερφός του Αίαντα. Έλαβε μέρος στον Τρωικό Πόλεμο θεωρείτο ως ο καλύτερος τοξότης των Ελλήνων. Πληγώθηκε από τον Έκτορα, αλλά σώθηκε από τον Αίαντα. Πήρε μέρος στους ταφικούς αγώνες προς τιμήν του Πατρόκλου, όπου νίκησε στην τοξοβολία και ήταν ένας από τους Αχαιούς που μπήκε μέσα στον Δούρειο Ίππο.
ΚΥΠΡΟΣ- ΜΥΚΗΝΑΪΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
Ο Τεύκρος, ήταν γιος του Τελαμώνα της Σαλαμίνας και της Ησιόνης, κόρης του Λαομέδοντα και αδελφός του Αίαντα. Έλαβε μέρος στην Τρωική εκστρατεία και τον θεωρούσαν ως τον καλύτερο τοξότη των Ελλήνων στον πόλεμο αυτό. Μετά τον πόλεμο, όμως, ο πατέρας του δεν τον δέχτηκε πίσω, γιατί δεν εκδικήθηκε το θάνατο του αδελφού του και έτσι ο Τεύκρος, εξόριστος πλέον, απέπλευσε στην Κύπρο, όπου και ίδρυσε την πόλη Σαλαμίνα (κοντά στη σημερινή Αμμόχωστο), σε ανάμνηση της πατρίδας του. Ιστορικά επιβεβαιώνεται η ίδρυση της Σαλαμίνας γύρω στα 1100 π.Χ, χρονολογία που δεν απέχει πολύ από το χρόνο επιστροφής των ηρώων της Τροίας, ενισχύοντας έτσι τη μυθολογία.
Η Σαλαμίνα διαδέχθηκε την Έγκωμη, της οποίας οι κάτοικοι μετακινήθηκαν προς τις εκβολές του ποταμού Πεδιαίου, κοντά στη θάλασσα, ύστερα από μια φυσική καταστροφή. Εκεί, νυμφεύτηκε την κόρη του Κύπρου, Έννη, οι δε απόγονοί τους κυβέρνησαν μέχρι τα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ. Το μύθο του Τεύκρου εκμεταλλεύτηκαν πολλοί τραγικοί της αρχαιότητας, ιδίως ο Σοφοκλής και ο Πακούβιος, που έγραψε την ομώνυμη τραγωδία. Η Σαλαμίνα υπήρξε πρωτεύουσα της Κύπρου για 1000 ολόκληρα χρόνια, εξαιτίας της προνομιακής της θέσης και του λαμπρού της πολιτισμού. Ειδικά κατά τον 8ο-6ο αιώνα π.Χ. άκμασε ο πολιτισμός στη Σαλαμίνα, ενώ κατά το Β’ Ελληνικό Αποικισμό υπήρξε διαμετακομιστικός σταθμός. Τα χνάρια των απογόνων του Τεύκρου χάνονται στην ιστορία, ανάμεσά τους ο Ευέλθονας, ο Ονήσιλος, ο Γόργος και πολλοί άλλοι Κύπριοι. Ανάμεσα στα περίφημα αρχαιολογικά ευρήματα της Σαλαμίνας είναι και η νεκρόπολή της, κτισμένη ανάμεσα στον 9ο-7ο αιώνα π.Χ, αλλά και οι κτιστοί βασιλικοί τάφοι.
Γιος του βασιλιά της Σαλαμίνας Τελαμώνα και της Ησιόνης και ετεροθαλής αδερφός του Αίαντα. Έλαβε μέρος στον Τρωικό Πόλεμο θεωρείτο ως ο καλύτερος τοξότης των Ελλήνων. Πληγώθηκε από τον Έκτορα, αλλά σώθηκε από τον Αίαντα. Πήρε μέρος στους ταφικούς αγώνες προς τιμήν του Πατρόκλου, όπου νίκησε στην τοξοβολία και ήταν ένας από τους Αχαιούς που μπήκε μέσα στον Δούρειο Ίππο.
Ο ΕΥΑΓΟΡΑΣ ή Ο ΗΡΑΚΛΗΣ ΣΕ ΝΟΜΙΣΜΑ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ. ΒΡΕΤ.ΜΟΥΣΕΙΟ.
Ο Ευαγόρας, γιος του Νικοκλή, απόγονου του Τεύκρου γεννήθηκε το 435 π.Χ. Όταν ήταν έφηβος κινδύνεψε να σκοτωθεί από τον τύραννο της Σαλαμίνας, Αυδήμονα, επειδή ο τελευταίος φοβόταν μήπως ο Ευαγόρας απομακρυνθεί από την τυραννίδα. Έτσι, ο Ευαγόρας κατέφυγε στην Κιλικία, όπου και οργάνωσε συνωμοσία κατά του τυράννου, επανερχόμενος το 411 π.Χ. και σκοτώνοντας τον τύραννο και αναλαμβάνοντας την εξουσία. Αμέσως μόλις έγινε βασιλιάς, ο Ευαγόρας κατάβαλε τεράστιες προσπάθειες για την πνευματική και υλική ευημερία και ευμάρεια των κατοίκων της πόλης του, ταυτόχρονα όμως ανέπτυξε και καλές σχέσεις με τους γύρω λαούς. Ο Δαρείος Β’ δεν αντέδρασε στην ανατροπή του Αυδήμονα, επειδή ο Ευαγόρας εξακολούθησε να πληρώνει τους φόρους του. Όντας διπλωματικός και εύστροφος ηγέτης, κατάφερε να συνάψει φιλικές σχέσεις τόσο με το βασιλιά των Περσών, Αρταξέρξη, όσο και με τη δημοκρατία των Αθηνών, εδραιώνοντας την εξουσία του και επεκτείνοντας την κυριαρχία του στο μεγαλύτερο μέρος της Κύπρου, το οποίο αποτελούσαν 10 πόλεις-βασίλεια που κυβερνούνταν από Φοίνικες και τελούσαν κάτω από του Πέρσες.
Υπάρχουν πληροφορίες ότι μεταξύ του 392 - 391 π.Χ. κατάφερε να ενώσει υπό το σκήπτρο του ακόμη και τα βασίλεια που αντιτίθονταν στην κυριαρχία του. Σίγά σιγά κατόρθωσε να ανατρέψει το καθεστώς που επιβλήθηκε στη Σαλαμίνα και ολόκληρη την Κύπρο, μετά το θάνατο του Κίμωνα στο Κίτιο (449 π.Χ.). Το 448 π.Χ., αφού σκοτώθηκε τόσο ο Κίμωνας όσο και ο Στρατηγός Αναξικράτης, οι Αθηναίοι θεώρησαν συμφέρον να πάψουν να έχουν βλέψεις στην Κύπρο και έτσι συνήψαν την «Ειρήνη του Καλλία», όπου τερματίζονταν οι πολεμικές επιχειρήσεις και οι Αθηναίοι εγκατέλειπαν κάθε διεκδίκησή τους πάνω στην Κύπρο, αφήνοντας το νησί στο έλεος των σκληροτράχηλων Περσών. Το γεγονός ότι ο Ευαγόρας κέρδιζε έδαφος ανησύχησε τον Αρταξέρξη, γεγονός που προκάλεσε εχθρότητα μεταξύ στα δύο βασίλεια και οδήγησε στον Κυπριακό Πόλεμο (394-385 π.Χ.), τον οποίο νίκησε ο Ευαγόρας, μαζί με τη βοήθεια του άρχοντα των Αιγυπτίων, Άκορι• οι Αθηναίοι και οι Σπαρτιάτες του αρνήθηκαν βοήθεια, μετά τα προηγούμενα γεγονότα πια . Οι μόνες κυπριακές πόλεις που αντιστάθηκαν ήταν το Κίτιο, η Αμαθούντα και οι Σόλοι, που συνέχισαν να υποστηρίζουν τους Πέρσες.
Τελικά νίκησε ο Ευαγόρας, αλλά ηττήθηκε σημαντικά σε μια ναυμαχία κοντά στο Κίτιο. Τα πράγματα αντιστράφηκαν, όμως, με την «Ανταλκίδεια Ειρήνη», που σήμαινε διπλωματική νίκη των Περσών. Η «Ειρήνη του Ανταλκίδα», που υπογράφτηκε το 386 π.Χ. από τους Σπαρτιάτες, άφηνε το νησί στα χέρια των Περσών, εξασφαλίζοντας ειρήνη ανάμεσα στους Λακεδαιμόνιους και τους Πέρσες, ενώ όποιος παραβίαζε το κείμενο status quo θα ήταν εχθρός του Πέρση βασιλιά. Λίγο μετά από την ειρήνη αυτή, ο Ευαγόρας δολοφονήθηκε από τον ξεσηκωμένο λαό της Σαλαμίνας (374 π.Χ.) και τον διαδέχθηκε ο γιος του Νικοκλής, γνωστός από τις προτροπές του Ισοκράτη. Ο Ισοκράτης είχε γράψει πολλές εύφημες μνείες για τον Ευαγόρα.
Ο ΝΙΚΟΚΛΗΣ
Ο Νικοκλής (374-361 π.Χ.), γιος του Ευαγόρα, σπούδασε ρητορική και φιλολογία στην Αθήνα και διαδέχθηκε τον πατέρα του (374 π.Χ.) στο θρόνο της Σαλαμίνας. Όπως κι αυτός, απέβλεπε στην απαλλαγή της Κύπρου από τους Πέρσες, γι’ αυτό και συνεννοήθηκε μαζί με τους υπόλοιπους ηγεμόνες του νησιού. Ο Νικοκλής συνδέεται με την ιστορία των αρχαίων ελληνικών γραμμάτων, για το λόγο ότι ο περίφημος ρήτορας Ισοκράτης, απεύθυνε τρεις παραινετικούς λόγους τους «Ευαγόρας», «Νικοκλής» και «Προς Νικοκλέα», προτρέποντάς τον να μοιάσει στον πατέρα του, Ευαγόρα.
ΝΟΜΙΣΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΟΡΑ ΤΟΥ Β΄
Φημολογείται ότι εγγονός του Ευαγόρα ήταν ο Ευαγόρας ο Β’ (361-351 π.Χ.), ο οποίος, αντίθετα από τον παππού του, ακολούθησε φιλοπερσική πολιτική. Ανατράπηκε από τους Πέρσες, για χάρη του Πνυταγόρα, αλλά αποζημιώθηκε, γιατί έγινε σατράπης της Άνω Ασίας• συγκρούστηκε, όμως, με τους Πέρσες εκεί και έτσι αναγκάστηκε να καταφύγει στην πατρίδα του, Σαλαμίνα. Εκεί συλλήφθηκε, καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε (351 π.Χ.).
ΝΟΜΙΣΜΑ ΤΟΥ ΠΝΥΤΑΓΟΡΑ - Η ΘΕΑ ΑΦΡΟΔΙΤΗ.
Ο Πνυταγόρας (351-332 π.Χ.), εγγονός του Ευαγόρα Α’ στάθηκε ο τελευταίος σημαντικός διάδοχος του Ευαγόρα, αντιστάθηκε δε με πείσμα στη φιλοπερσική πολιτική του προκατόχου του. Κάπου εδώ κλείνει η δυναστεία των απογόνων του Τεύκρου.-
ΑΡΧΑΙΟΓΝΩΜΩΝ 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
αβαγνον