Νήσος Αγίας Ελένης

Ο Ναπολέων Α΄ (Βοναπάρτης) της Γαλλίας φτάνει ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ το 1815 εξόριστος στη νήσο της Αγίας Ελένης στον Ατλαντικό Ωκεανό. Πήρε το όνομά της από την Αγία Ελένη της Κωνσταντινούπολης και ανήκει στο υπερπόντιο έδαφος, έγινε δε γνωστή ως τόπος εξορίας του Ναπολέοντα, ο οποίος έζησε εκεί μέχρι και τον θάνατό του το 1821.

Άποψη του Τζέιμσταουν, πρωτεύουσας της Αγίας Ελένης.

ΔΕΙΤΕ Ναπολέων Βοναπάρτης ΕΔΩ

Η νήσος της Αγίας Ελένης (αγγλικά: Saint Helena), που πήρε το όνομά της από την Αγία Ελένη της Κωνσταντινούπολης, είναι ηφαιστειογενές νησί που ανήκει στο υπερπόντιο έδαφος Αγία Ελένη, Ασενσιόν και Τριστάν ντα Κούνια του Ηνωμένου Βασιλείου στο Νότιο Ατλαντικό Ωκεανό. Εκτός από το ομώνυμο νησί, το υπερπόντιο έδαφος περιλαμβάνει τα νησιά Ασενσιόν (Αscencion) και Τριστάν ντα Κούνια (Tristan da Cunha). Πρωτεύουσα και κύριο λιµάνι είναι το Τζέιμσταουν.

Η Αγία Ελένη έγινε γνωστή ως τόπος εξορίας του Ναπολέοντα, ο οποίος έζησε εκεί από το 1815 μέχρι το θάνατό του το 1821. Το Longwood House, όπου έμεινε ο Ναπολέων, και το Sane Valley, όπου τάφηκε, ανήκουν στη γαλλική κυβέρνηση από το 1858. Έχει έκταση 413 τετρ. χλμ. και πληθυσμό, με βάση εκτιμήσεις του 2009, 7.637 κατοίκους.

Το νησί ανακαλύφθηκε στις 21 Μαΐου 1502 από τον εξερευνητή Ζοάο ντα Νόβα, ο οποίος του έδωσε το όνομα Αγία Ελένη. Το νησί ήταν ακατοίκητο και με τα χρόνια οι Πορτογάλοι έχτισαν ένα παρεκκλήσι και μερικά σπίτια, αν και δεν έγινε ποτέ μόνιμη εγκατάσταση. Εισήγαγαν επίσης κατσίκια που θα χρησίμευαν ως πηγή κρέατος για μελλοντικές αποστολές. Ο Τόμας Κάβεντις έγινε ο πρώτος Άγγλος που επισκέφτηκε το νησί, σε μια αποτυχημένη αποστολή το 1591. Οι Ολλανδοί διεκδίκησαν το νησί το 1645-1659 και αργότερα το 1673, αλλά τελικά μετά την επέμβαση του Αγγλικού Ναυτικού το νησί αποδόθηκε στην Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών από τον Κάρολο Β΄ της Αγγλίας. Το 1999, και αργότερα το 2005, η Βρετανική Κυβέρνηση ανακοίνωσε σχέδια κατασκευής αεροδρομίου στην Αγία Ελένη, για να τονώσει την οικονομία και να μειώσει την εξάρτηση από τη ναυσιπλοΐα.

Ι. Ιστορία

1. Ανακάλυψη και εποικισμός

Οι περισσότερες ιστορικές πηγές προσδιορίζουν την ανακάλυψη του νησιού στις 21 Μαΐου του 1502 από τον Ισπανό θαλασσοπόρο Ζοάο ντα Νόβα κατά το ταξίδι επιστροφής του από την Ινδία. Η ονομασία αποδίδεται στην Αγία Ελένη της Κωνσταντινούπολης. Μία άλλη άποψη αναφέρει ότι το νησί ανακαλύφθηκε στις 30 Ιουλίου του 1503 από μία μοίρα πλοίων με διοικητή τον Εστεβάο ντα Γκάμα, αποδίδοντας στον ντα Νόβα την ανακάλυψη του νησιού Τριστάν ντα Κούνια. Οι Πορτογάλοι βρήκαν το ακατοίκητο νησί χωρίς δέντρα και πόσιμο νερό, ενώ εισήγαγαν ζώα (κυρίως κατσίκες), οπωροφόρα και λαχανικά, κατασκεύασαν μία εκκλησία και ένα ή δύο σπίτια, και άφησαν εκεί τους άρρωστους ναύτες τους, για να επιστρέψουν αργότερα στην Πορτογαλία. Οι έποικοι παρέμειναν αλλά δεν κατασκεύασαν κάποιο μόνιμο οικισμό. Το νησί απέκτησε ιδιαίτερη σημασία ως σημείο ανεφοδιασμού κατά την επιστροφή από την Ασία, καθώς βρίσκεται στη ζώνη των αληγών ανέμων που οδηγούσαν τα πλοία από το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας στο νότιο Ατλαντικό.

H οικία Λόνγκγουντ, όπου κρατήθηκε ο Ναπολέοντας

Υπάρχει η διαδεδομένη άποψη ότι οι Πορτογάλοι κατάφεραν να κρατήσουν την ύπαρξη του νησιού μυστική μέχρι σχεδόν το τέλος του 16ου αιώνα, αν και τόσο η θέση όσο και το όνομα του αναφέρεται σε ένα Ολλανδικό βιβλίο του 1508, στο οποίο περιγράφεται μία Πορτογαλική αποστολή του Φρανσίσκο ντε Αλμέιντα στις Ανατολικές Ινδίες. Επίσης, ο Λόπο Χόμεμ Ρέινεϊς αναφέρει τις θέσεις της Αγίας Ελένης και του νησιού Ασένσιον στον παγκόσμιο άτλα του 1519.

Οι πρώτοι μόνιμοι κάτοικοι ήταν Πορτογάλοι, ενώ το νησί είχε δεχθεί σταδιακά τις επισκέψεις Άγγλων, Ισπανών και Ολλανδών εξερευνητών, με συνέπεια η θέση του να γίνει γνωστή στις αποικιοκρατικές δυνάμεις της εποχής. Οι Πορτογάλοι και οι Ισπανοί σταμάτησαν τους τακτικούς ανεφοδιασμούς στο νησί, καθώς άρχισαν να χρησιμοποιούν λιμάνια τους κατά μήκος των αποικιών τους στις ακτές της δυτικής Αφρικής, αλλά και επειδή δέχονταν επιθέσεις τόσο στα πλοία τους, αλλά και στις εγκαταστάσεις, την εκκλησία, την κτηνοτροφία και τις φυτείες του νησιού, κυρίως από Ολλανδούς και Άγγλους ποντοπόρους. Το 1633, η Ολλανδία ανακοίνωσε επίσημα τα δικαιώματά της στην Αγία Ελένη, αν και το νησί δεν είχε ποτέ καταληφθεί, οχυρωθεί ή είχε μόνιμους κατοίκους. Μέχρι το 1651 όμως, οι Ολλανδοί σταμάτησαν να χρησιμοποιούν το νησί για μεταστάθμευση, καθώς προτίμησαν την πλούσια αποικία που ίδρυσαν στο Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας.

2. Η εταιρία των Ανατολικών Ινδιών, 1658–1815

Η ιδέα προσάρτησης της Αγίας Ελένης στο Αγγλικό Στέμμα εμφανίστηκε πρώτη φορά το 1644, ενώ το 1649 η Εταιρία των Ανατολικών Ινδιών εξέδωσε οδηγία στα πλοία της να περιμένουν το ένα το άλλο στην Αγία Ελένη κατά το ταξίδι επιστροφής τους στη Βρετανία. Από το 1656 και στη συνέχεια η εταιρία ζήτησε από την κυβέρνηση να συνοδεύει με πολεμικά σκάφη τα πλοία της από την Αγία Ελένη στη Βρετανία, ενώ παράλληλα της χορηγήθηκε το δικαίωμα διακυβέρνησης του νησιού, κατά την περίοδο της Κοινοπολιτείας του Όλιβερ Κρόμγουελ, το 1657. Τον επόμενο χρόνο, η εταιρία εγκατέστησε στο νησί αποίκους καλλιεργητές και το οχύρωσε, ενώ ένας στόλος για την προστασία του νησιού έφτασε το 1659. Από αυτό το έτος, η Αγία Ελένη έχει τον τίτλο της δεύτερης παλαιότερης Αγγλικής αποικιακής κτήσης με τις Βερμούδες. Με την αποκατάσταση της μοναρχίας το 1660, ο οικισμός ονομάστηκε Τζέιμσταουν, ενώ το προνόμιο ιδιοκτησίας του νησιού από την εταιρία αναγνωρίστηκε και από το στέμμα.

Άποψη της πόλης και του νησιού της Αγίας Ελένης κατά την εποχή ιδιοκτησίας της Εταιρίας των Ανατολικών Ινδιών σε γκραβούρα του 1790

Το 1672, η ανταγωνίστρια Ολλανδική Εταιρία των Ανατολικών Ινδιών επιχείρησε να καταλάβει με στρατιωτικές δυνάμεις το νησί, καθώς ο σταθμός που λειτουργούσε στο Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας δεν αποτελούσε ιδανικό λιμάνι για τα συμφέροντά της. Η Βρετανική διοίκηση εγκατέλειψε προσωρινά το νησί για τη Βραζιλία, για το επανακαταλάβει το 1673 χωρίς απώλειες και ένοπλη σύρραξη. Τον ίδιο χρόνο η εταιρία ζήτησε περισσότερα προνόμια από τον Κάρολο τον Β΄ της Αγγλίας, για να προωθήσει το εμπόριο.

ΙΙ. Πανίδα

Στην Αγία Ελένη ζει και το γηραιότερο ζώο στον κόσμο, η χελώνα Τζόναθαν, ηλικίας 178 ετών.

ΙΙΙ. Δημογραφία

Η Αγία Ελένη έχει πληθυσμό περίπου 4.250 κατοίκων, κυρίως βρετανικής καταγωγής -από μετανάστες και στρατιώτες-, αλλά και απόγονους σκλάβων που μεταφέρθηκαν με την ίδρυση της αποικίας, αρχικά από την Αφρική (Πράσινο Ακρωτήριο, Χρυσή Ακτή και δυτική ακτή της Αφρικής), αλλά και στη συνέχεια από την Ινδία και τη Μαδαγασκάρη. Η εισαγωγή σκλάβων σταμάτησε λόγω του αυξημένου ποσοστού τους στον πληθυσμό το 1792. Το νησί αποικήθηκε από τους Βρετανούς πρώτη φορά το 1659. Το 1804 η Αγία Ελένη έγινε η έδρα της Βρετανικής μοίρας της δυτικής Αφρικής, για την παρεμπόδιση της εξαγωγής σκλάβων στη Βραζιλία, με συνέπεια την απελευθέρωση αρκετών χιλιάδων σκλάβων στο νησί. Σχεδόν όλοι ήταν Αφρικανοί και περίπου 500 παρέμειναν εκεί, ενώ οι υπόλοιποι σταδιακά στάλθηκαν στις δυτικές Ινδίες και το Κέιπ Τάουν, και τελικά στη Σιέρα Λεόνε. Επίσης, μετανάστες από την Κίνα μεταφέρθηκαν στο νησί από το 1810 με κορύφωση του ρεύματος το 1818. Μετά την επαναφορά του Στέμματος στη Βρετανία το 1834, οι περισσότεροι επαναπατρίστηκαν, αν και αρκετοί μεταφέρθηκαν στη Νότια Αφρική. Αντίστοιχα, στο νησί βρέθηκαν και λίγοι Ινδοί, κύρια απασχολούμενοι σε λιμενικές εργασίες.

Άποψη του Τζέιμσταουν από ψηλά.

Ο χριστιανισμός έχει βαθιές ρίζες στην Αγία Ελένη και έχει παίξει έναν συμβολικό ρόλο στην τοπική κοινωνία. Η πλειοψηφία των κατοίκων ανήκουν στην Εκκλησία της Αγγλίας, μέλη της επισκοπής της Αγίας Ελένης, η οποία περιλαμβάνει και το νησί Ασενσιόν. Έδρα της επισκοπής είναι το νησί της Αγίας Ελένης. Το 2009 συμπληρώθηκαν 150 χρόνια από την ίδρυση της επισκοπής. Στο νησί στην πορεία των χρόνων είχαν συνεχή παρουσία και άλλα χριστιανικά δόγματα, όπως η Καθολική Εκκλησία από το 1852, ο Στρατός της Σωτηρίας από το 1886, η Εκκλησία των Βαπτιστών από το 1845, καθώς και πρόσφατα η Εκκλησία των Αντβεντιστών της Έβδομης Ημέρας, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά (3% του πληθυσμού) και η Νέα Αποστολική Εκκλησία. Ο Μπαχαϊσμός, ως νεότερη θρησκεία, έχει παρουσία επίσης στο νησί από το 1954.

Το αρχιπέλαγος Τριστάν ντα Κούνια, το οποίο κατοικείται από το 1815 και ανήκει διοικητικά στην Αγία Ελένη, έχει πληθυσμό μικρότερο από 300 κατοίκους, κυρίως με ρίζες από τη Βρετανία, την Ιταλία, αλλά και την ίδια την Αγία Ελένη. Ο χριστιανισμός είναι η κύρια θρησκεία, με επικρατέστερη την Εκκλησία της Αγγλίας και την Καθολική Εκκλησία.

Το νησί Ασενσιόν δεν έχει μόνιμους κατοίκους, αλλά κατοικείται από μεταβαλλόμενο πληθυσμό περίπου 1,000 ατόμων, μέλη των στρατιωτικών δυνάμεων των ΗΠΑ και της Βρετανίας, καθώς και πολιτικό προσωπικό, που απασχολούνται στην Αγγλοαμερικανική αεροπορική βάση, μαζί με τις οικογένειές τους, αλλά και προσωπικό των κυβερνητικών τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών της Βρετανίας.

Οι πολίτες της Αγίας Ελένης και των άλλων νησιών της διοικητικής επικράτειάς της έχουν την υπηκοότητα των Βρετανικών Υπεράκτιων Περιοχών, ενώ από το 2002 έχουν παράλληλα και τη Βρετανική υπηκοότητα.

Μετά την περίοδο του Ναπολέοντα στο νησί, διαδοχικές εξάρσεις ανεργίας έχουν οδηγήσει σε μετανάστευση των κατοίκων κυρίως προς τη Μεγάλη Βρετανία, τη Νότια Αφρική, και παλαιότερα προς την Αυστραλία. Σήμερα, καταγράφεται αντίστοιχη κίνηση προς το γειτονικό νησί Ασενσιόν λόγω της στρατιωτικής βάσης, στα νησιά Φώκλαντ μετά τον ομώνυμο πόλεμο, αλλά και στη Βρετανία.

Η Αγία Ελένη παραμένει μία από τις περιοχές του κόσμου χωρίς κανένα καταγεγραμμένο κρούσμα AIDS. Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 78,44 χρόνια (75,52 χρόνια οι άνδρες και 81,5 οι γυναίκες).

IV. Διακυβέρνηση

Το νησί έχει Σύνταγμα από την 1η Ιανουαρίου του 2009. Από τις 29 Οκτωβρίου 2011 Κυβερνήτης είναι ο Μαρκ Κέιπς. Τις γαλλικές κτήσεις στην Αγία Ελένη κυβερνά ο Μισέλ Ντανκουάν-Μαρτινό (Michel Dancoisne-Martineau, γ. 1965;) από την 1η Δεκεμβρίου 1987 (επίτιμος πρόξενος από τις 5 Αυγούστου 1991).

Η σημαία

Το εθνόσημο

V. Εκλογές

Νομοθετικό σώμα είναι το μονοθάλαμο Νομοθετικό Συμβούλιο (Legislative Council, με 16 έδρες, ανάμεσα στις οποίες ο πρόεδρος, τρία μέλη εξ οφίτσιο και 12 εκλεγμένα). 12 από τα μέλη του εκλέγονται (σε μονοεδρική περιφέρεια, σε αντίθεση με τις προηγούμενες εκλογές του 2009, όταν τα μέλη του Συμβουλίου εξελέγησαν σε 2 εξαεδρικές περιφέρειες ) με καθολική ψηφοφορία για τετραετή θητεία. Οι τελευταίες εκλογές, κατά τις οποίες εξελέγησαν 12 ανεξάρτητοι, διενεργήθηκαν στις 17 Ιουλίου 2013.

ΠΗΓΗ: https://el.wikipedia.org