Τα «έξυπνα» σύνορα, όπως προκλητικά τα ονομάζει η ΕΕ, ανοίγουν και κλείνουν ανάλογα με τα συμφέροντα των μονοπωλίων ... δεν θέλουν όλους τους πρόσφυγες έτσι και δεν θέλουν όποιον κι όποιον πρόσφυγα ... Γι' αυτό κι όσοι θα περνούν από τα hot spots δεν θα έχουν λόγο οι ίδιοι πού θα πάνε, αλλά θα τους επιλέγει το κάθε κράτος κοιτώντας τους ... στα δόντια.
Η πείρα από την ανείπωτη τραγωδία διαρκείας του προσφυγικού διδάσκει τους λαούς κι αποτελεί πηγή εξαγωγής σοβαρών συμπερασμάτων.
Υπάρχει το ερώτημα γιατί έχει φουσκώσει τώρα το ποτάμι της προσφυγιάς κύρια από τη Συρία, αν και ο πόλεμος μαίνεται εδώ και 4,5 χρόνια. Καταρχάς, προσφυγικές ροές από τη Συρία είχαμε από την πρώτη στιγμή της συνεχιζόμενης ιμπεριαλιστικής επέμβασης των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και της ΕΕ, με εκατομμύρια Σύρους πρόσφυγες σε καταυλισμούς και στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Τουρκία, στο Λίβανο, στην Ιορδανία. Εμφανώς μικρότερη ροή υπήρχε και προς ευρωπαϊκές χώρες. Είναι δεδομένο όμως ότι υπάρχει περαιτέρω επιδείνωση με τη μαζική καταστροφή από τους βομβαρδισμούς, όλα αυτά τα χρόνια, υποδομών, σπιτιών κ.ά., που κάνουν τη ζωή στη Συρία αφόρητη. Να συνυπολογιστεί επίσης ο ρόλος που παίζει στην ευρύτερη περιοχή το αναθρεμμένο από τους ιμπεριαλιστές τέρας, το «Ισλαμικό Κράτος».
Είναι διαπιστωμένο ότι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες σαν θελήσουν να ξεφύγουν από την κόλαση του πολέμου, δεν μπορούν να εμποδιστούν από φράχτες, σύνορα και περιορισμούς. Ωστόσο, είναι σαφές ότι γίνεται μεγάλο γεωπολιτικό παιχνίδι ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για την κατεύθυνση της ροής των προσφύγων. Στη «σκακιέρα» αυτή άλλοτε διευκολύνεται κι άλλοτε εμποδίζεται η διέλευση, ανάλογα με τα συμφέροντα κάθε αστικής τάξης που δίνει το «πράσινο φως», ανοιχτά ή συγκαλυμμένα. Ο ανταγωνισμός ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, ανάμεσα και σε μερίδες της αστικής τάξης σε κάθε χώρα, δεν αφορά μόνο στον έλεγχο των ενεργειακών πηγών και των δρόμων μεταφοράς τους αλλά και την ίδια την εργατική δύναμη, πηγή κάθε πλούτου. Ο έλεγχος, λοιπόν, της κίνησης του εργατικού δυναμικού δεν είναι ζήτημα που αφήνεται από τους καπιταλιστές στην τύχη του. Το αντίθετο μάλιστα, αποτελεί αντικείμενο σφοδρού ανταγωνισμού. Ιδιαίτερα αυτούς τους μήνες αποκαλύπτεται ότι έχει αναχθεί από το κεφάλαιο κυριολεκτικά σε «επιστήμη», προκειμένου να υποβοηθηθεί η καπιταλιστική ανάκαμψη που προσδοκά το κεφάλαιο αυτήν την περίοδο.
Η ΕΕ, ως διακρατική ένωση του κεφαλαίου, χρησιμοποιεί ως εργαλεία για τον έλεγχο της ροής, από τη μια την καταστολή, με τους πολυπλόκαμους μηχανισμούς Frontex, Schengen, Europol, ΕΑΑS, την κράτηση(1) σε άθλια στρατόπεδα συγκέντρωσης κι από την άλλη τη λεγόμενη κινητικότητα. Τα «έξυπνα» σύνορα, όπως προκλητικά τα ονομάζει η ΕΕ, ανοίγουν και κλείνουν ανάλογα με τα συμφέροντα των μονοπωλίων.
Αυτή είναι η αλήθεια πίσω από τις προκλητικές φιέστες ΕΕ - κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όπως ο αποχαιρετισμός τριάντα (30!) προσφύγων, όταν την ίδια στιγμή εκατοντάδες χιλιάδες καθημερινά τραβούν τα πάνδεινα στα νύχια των δουλεμπορικών κυκλωμάτων, που κατά τ' άλλα η ΕΕ και η κυβέρνηση υποτίθεται πως διώκουν...
Τόσοι και τέτοιοι που να υπηρετούν τους στόχους του κεφαλαίου
Ας εξετάσουμε, όμως, καλύτερα και τη στάση των αστικών τάξεων των δύο κατεξοχήν προορισμών των προσφύγων, τη Γερμανία και τη Σουηδία.
Οι ενώσεις βιομηχάνων, αλλά και επικεφαλής μονοπωλίων αυτών των χωρών σε ανύποπτη στιγμή έχουν δηλώσει ότι θα χρειαστούν τα επόμενα χρόνια επιπλέον φτηνό εργατικό δυναμικό για τους ομίλους τους. Διακηρυγμένος στόχος της Γερμανίας είναι οι «500.000 υπήκοοι άλλων χωρών» κατ' έτος. Μελέτες των «δεξαμενών σκέψης» στην ΕΕ και στα κράτη - μέλη συνδέουν άμεσα την αυξανόμενη γήρανση του πληθυσμού με τις αποφάσεις τους για κατεδάφιση του ασφαλιστικού συστήματος και σύνταξη μετά τα 70 που συντελείται σε όλες τις χώρες - μέλη της ΕΕ (π.χ. η σουηδική κυβέρνηση προωθεί όρια ηλικίας συνταξιοδότησης έως τα 69), στην κατεύθυνση της ενεργού γήρανσης. Σε αυτές τις συνθήκες αποτελεί κρίσιμη υπόθεση για το κεφάλαιο να εξασφαλίσει από τη δεξαμενή εκατομμυρίων προσφύγων μεταναστών τη φτηνή εργατική δύναμη που του λείπει, ακόμα και αν υλοποιηθούν οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις που προωθεί στο Ασφαλιστικό και τις εργασιακές σχέσεις.
Τόσο στη Γερμανία όσο και στη Σουηδία οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, λοιπόν, θέλουν βεβαίως πρόσφυγες, όχι όμως όλους, ούτε όλους μαζί τώρα... Δεν θέλουν, πάνω από όλα, να χαθεί ο έλεγχος της ροής των προσφύγων από τα χέρια τους, γι' αυτό και πραγματοποιούνται οι εκάστοτε έλεγχοι των συνόρων, κι ο διαμοιρασμός προσφύγων σε όλα τα κρατίδια της Γερμανίας, που προβάλλονται στη Γερμανία ως δήθεν «παλινωδίες της Μέρκελ». Στην ίδια κατεύθυνση λειτουργεί και ο έλεγχος συνόρων που ανακοίνωσε αυτή τη βδομάδα και η Σουηδία, και η ανέγερση τείχους εκτός από την Ουγγαρία τώρα και από την Αυστρία.
Στη Γερμανία με πρόσχημα το προσφυγικό ήδη συζητούν περικοπές στο ωρομίσθιο των 8,5 ευρώ που ισχύει - επίσημα - όπου ακόμα δεν έχουν επιβληθεί τα μίνι τζομπς και οι ελαστικές σχέσεις εργασίας. Στοχεύουν, δηλαδή, να έχουν τέτοια επάρκεια και δυνατότητα επιλογής προσφύγων και μεταναστών που να πιέζουν κατάλληλα προς τα κάτω την τιμή της εργατικής δύναμης.
Οπως ακριβώς δεν θέλουν όλους τους πρόσφυγες έτσι και δεν θέλουν όποιον κι όποιον πρόσφυγα. Γι' αυτό και οι αποφάσεις της ΕΕ για τα λεγόμενα κέντρα διαλογής (hot spots) μιλούν για «πρόσφυγες που θα επιλέγονται» και «για οικονομικούς μετανάστες που θα απελαύνονται» με τις γνωστές εύηχες αποφάσεις της ΕΕ περί «ανακατεύθυνσης», «επιστροφής» και «επανεισδοχής». Γι' αυτό κι όσοι θα περνούν από τα hot spots δεν θα έχουν λόγο οι ίδιοι πού θα πάνε, αλλά θα τους επιλέγει το κάθε κράτος κοιτώντας τους ...στα δόντια. Αντίστοιχα, η ΕΕ καθόλου τυχαία έχει αποδώσει καθεστώς πρόσφυγα στους Σύρους, όχι όμως και στους Αφγανούς. Αυτό έχει εξήγηση, καθώς η Συρία διαθέτει νέο σε ηλικία εργατικό δυναμικό με υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο αναλογικά με άλλες χώρες που αποτελούν επίκεντρο ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων(2). Στο ίδιο αποτέλεσμα συντείνει και η κατεύθυνση που επεξεργάζεται η Γερμανία(3), να μην αναγνωρίζονται πλέον οι Σύροι πρόσφυγες νομικά ως «πρόσφυγες», αλλά να εντάσσονται στο καθεστώς της «επικουρικής προστασίας». Δηλαδή, θα τους χορηγείται άδεια παραμονής μόνο για ένα χρόνο και με διετή ρητή απαγόρευση οικογενειακής επανένωσης για να είναι απαλλαγμένοι από οικογενειακές κι άλλες επιβαρύνσεις, χωρίς μακρόχρονες δεσμεύσεις και με την απέλαση ως μόνιμη απειλή προς συμμόρφωση.
Πρόσχημα και διαπραγματευτικό χαρτί στους εντεινόμενους ανταγωνισμούς
Με βάση τα παραπάνω, οι 6 Σύνοδοι Κορυφής της ΕΕ σε λιγότερο από 7 μήνες, με θέμα το προσφυγικό, με την πιο πρόσφατη στη Βαλέτα της Μάλτας, αποτέλεσαν αρένα σφοδρών ανταγωνισμών όχι όμως μόνο για το ίδιο το προσφυγικό και τη διαχείρισή του. Στην ουσία η προσθήκη του προσφυγικού περιέπλεξε ακόμα περισσότερο ένα κουβάρι υπαρχόντων ανταγωνισμών. Το ίδιο το προσφυγικό πρόβλημα εξελίσσεται σε ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί αυτής της περιόδου στο διεθνή ανταγωνισμό, αλλά και προβάλλεται ως ένα πρόσχημα «εκτάκτου ανάγκης», για την πιο αποφασιστική και εσπευσμένη προώθηση δρομολογημένων εδώ και καιρό ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών. Ολα εμφανίζονται να γίνονται στο όνομα «της απόκτησης ικανότητας από τις χώρες της Μέσης Ανατολής ή της Αφρικής να συγκρατούν τους πληθυσμούς τους», αλλά και «οι χώρες όπως η Ελλάδα, η Τουρκία, αυτές των Δυτικών Βαλκανίων να ανταποκριθούν καλύτερα στην υποδοχή των προσφύγων». Να, λοιπόν, μια πρώτης τάξης ευκαιρία και ένας αποτελεσματικός μοχλός στη στόχευση της ΕΕ και των ευρωπαϊκών μονοπωλίων να εξασφαλίσουν πιο συστηματική και αποτελεσματική για τα συμφέροντά τους παρουσία στη Μέση Ανατολή, στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, στα Βαλκάνια και την Αφρική, αναβαθμίζοντας το ρόλο τους σε κρίσιμες περιοχές για τα κέρδη τους, με δεδομένη την ισχυρή παρέμβαση σε αυτές των ΗΠΑ, της Ρωσίας, της Κίνας.
Πίσω από το παζάρι με την Τουρκία
Εχει επίσης υπόβαθρο η προτίμηση που επιδεικνύει αυτήν την περίοδο στην Τουρκία η ΕΕ, όπως και η Γερμανία, παρότι αυτή δεν αίρει τον μεταξύ τους ανταγωνισμό. Αποτελεί όχημα για πιο δραστική παρέμβαση της ΕΕ στις συνολικότερες επώδυνες «διευθετήσεις» ανοιχτών ζητημάτων σε βάρος των λαών που βρίσκονται σε εξέλιξη στη Συρία, στο Κουρδικό, στο Κυπριακό, στο Παλαιστινιακό, από τις οποίες και η Τουρκία από τη μεριά της επιδιώκει να βγει ωφελημένη. Ενδεικτική, άλλωστε, είναι και η λίστα των αιτημάτων της Τουρκίας, η οποία για να πάρει αυτά που θέλει ανεμίζει... τη σημαία του ρόλου της στο προσφυγικό και την επίδρασή της σε κάθε ανοιχτή υπόθεση στην ευρύτερη περιοχή. Οι ίδιες οι αποφάσεις της ΕΕ όσο και οι προκλητικές, επαναλαμβανόμενες δηλώσεις Γιούνκερ, παρά την «επανόρθωσή» τους, συνιστούν ευθεία αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας στο Αιγαίο. Αποτελούν ανοιχτή υπόθεση και εκθέτουν όλους όσοι ισχυρίζονται ότι τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας είναι διασφαλισμένα εντός ΕΕ και ΝΑΤΟ, εντός του καπιταλιστικού δρόμου. Με εργαλεία την ενισχυμένη Frontex, την Europol, το Δουβλίνο, τις μονάδες ταχείας επέμβασης (RΑΒΙΤ), τις ναυτικές επιχειρήσεις τύπου «Σοφία», «Ποσειδών», η ΕΕ επιμένει να μιλά για «προστασία εξωτερικών συνόρων» και μεθοδεύει την κοινή φύλαξη συνόρων Ελλάδας - Τουρκίας, υπό την ομπρέλα της Frontex. Πρόκειται κυριολεκτικά για τον ορισμό τού «ο λύκος να φυλάει τα πρόβατα»...
Με βάση αυτές τις εξελίξεις, η ερχόμενη σύνοδος ΕΕ - Τουρκίας, με δεδομένους τους συνολικότερους ανταγωνισμούς, όσο και αυτών των αστικών τάξεων Ελλάδας - Τουρκίας, με προβαλλόμενη αιχμή το πού θα εγκατασταθούν τελικά τα hot spots, ανοίγει επικίνδυνους δρόμους συνολικά για τους λαούς της περιοχής. Ολοι αυτοί οι διαγκωνισμοί πραγματοποιούνται στο έδαφος της απόφασης της ΕΕ, με τη συμφωνία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για 50.000, για αρχή, πρόσφυγες στην Ελλάδα. Ανάγεται έτσι σε σοβαρό ενδεχόμενο ο μαζικός εγκλωβισμός και η συγκέντρωσή τους στην Ελλάδα, αν η Τουρκία ή τα Σκόπια και η Σερβία κλείσουν τα σύνορά τους.
Χώρα αλλάζεις, κοινωνικοοικονομικό σύστημα;
Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή σημάδεψε τον πραγματικό ένοχο για την προσφυγιά, τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, των ανταγωνισμών τους με τη Ρωσία, το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Πρωτοστάτησε στην έκφραση πολύμορφης έμπρακτης αλληλεγγύης και απαίτησε άμεσα μέτρα ουσιαστικής στήριξης και ανακούφισης των προσφύγων. Ανέδειξε τον ταξικό χαρακτήρα του προβλήματος και της διαχείρισής του από τις αστικές κυβερνήσεις και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Υπογράμμισε τις ευθύνες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ που εμπλέκει τη χώρα και το λαό μας σε επικίνδυνους ανταγωνισμούς αναλαμβάνοντας ρόλο στην ευρύτερη περιοχή, με επιδίωξή της την ενίσχυση της κερδοφορίας των ελληνικών επιχειρηματικών ομίλων. Το λογαριασμό αυτής της επικίνδυνης δραστηριότητας θα τον πληρώσει πανάκριβα ο λαός μας.
Στον ίδιο δρόμο σταθερά αναδεικνύει ότι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες μπορεί χώρα να αλλάζουν, όχι όμως και κοινωνικοοικονομικό σύστημα. Μπορεί να γλιτώσουν την κόλαση του πολέμου, σύντομα όμως θα διαπιστώσουν ότι στον καπιταλισμό δεν υπάρχει «γη της επαγγελίας». Το όνειρο των χωρών τελικού προορισμού έχει άλλους, πιο «επεξεργασμένους εφιάλτες» από ισχυρότερες αστικές τάξεις, που την ισχύ τους την επιδεικνύουν σε βάρος της εργατικής τάξης, ντόπιας και ξένης. Με αυτό το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα όλοι οι εργάτες και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, μαζί με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες πρέπει να αναμετρηθούν όπως και να έχει, μέχρι τη συνολική ανατροπή, μέχρι να γίνουν οι ίδιοι ιδιοκτήτες του πλούτου που παράγουν.
Παραπομπές
1. Στην τελευταία απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου προβλέπονται «αναγκαστικά μέτρα, συμπεριλαμβανομένης, ως έσχατης λύσης, κράτησης για μέγιστη περίοδο που είναι αναγκαία για την ολοκλήρωση των σχετικών διαδικασιών», ενώ δεν έχει αρθεί η 18μηνη κράτηση που προβλέπει η οδηγία 2008/115.
2. Ντίτερ Τσέσκε, επικεφαλής του γερμανικού μονοπωλίου «Daimler»: «Οι περισσότεροι πρόσφυγες είναι νέοι, καλά μορφωμένοι και με μεγάλες φιλοδοξίες. Τέτοιους ανθρώπους ψάχνουμε».
3. http://openeurope.org.uk/blog/faz-exclusive-german-government-shifts-position-on-syrian-refugees/
Του Κώστα ΠΑΠΑΔΑΚΗ*
*Ο Κώστας Παπαδάκης είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και ευρωβουλευτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
αβαγνον