Ξεσπάει, ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ το 1866, εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας η Κρητική Επανάσταση έως το 1869. Υπήρξε από τις πιο σημαντικές από μια σειρά επαναστάσεων τον 19ο αιώνα στην Κρήτη ενάντια στην Οθωμανική κυριαρχία και υπέρ της ένωσης με την Ελλάδα. Παρ΄ ότι η ίδια η επανάσταση δεν στέφθηκε με επιτυχία, το γεγονός της ανατίναξης της Μονής Αρκαδίου, που προκάλεσε το θάνατο 300 περίπου πολιορκημένων και 700 αμάχων, είχε μεγάλο αντίκτυπο στη διεθνή κοινή γνώμη ως μία από τις πτυχές του όλου Ανατολικού Ζητήματος.
Η Κρητική Επανάσταση του 1866-1869, υπήρξε από τις πιο σημαντικές από μια σειρά επαναστάσεων τον 19ο αιώνα στην Κρήτη ενάντια στην Οθωμανική κυριαρχία και υπέρ της ένωσης με την Ελλάδα. Παρ΄ ότι η ίδια η επανάσταση δεν στέφθηκε με επιτυχία, το γεγονός της ανατίναξης της Μονής Αρκαδίου, που προκάλεσε το θάνατο 300 περίπου πολιορκημένων και 700 αμάχων, είχε μεγάλο αντίκτυπο στη διεθνή κοινή γνώμη ως μία από τις πτυχές του όλου Ανατολικού Ζητήματος.
Ι. Το ιστορικό υπόβαθρο της Επανάστασης
Οι χριστιανικοί πληθυσμοί του νησιού, είχαν επαναστατήσει και κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821 μαζί με τους υπόλοιπους Έλληνες, όμως παρά τις σποραδικές επιτυχίες, η επανάσταση καταπνίγηκε. Το 1828 η Κρήτη πέρασε υπό τον έλεγχο του Αιγύπτιου ηγέτη, Μοχάμετ Άλη, αλλά το 1840 ξαναπέρασε υπό τον άμεσα έλεγχο της Υψηλής Πύλης. Το 1841 και το 1858 η Κρήτη επαναστάτησε και πάλι. Τελικά από το 1858 αναγνωρίστηκαν κάποια δικαιώματα στους Κρητικούς, όπως να οπλοφορούν, καθώς και σειρές κανονισμών σχετικά με το χριστιανικό δίκαιο και την απόλυτη ελευθερία της άσκησης της θρησκείας. Η Κρητική Επανάσταση του 1866 θεωρείται το "δεύτερο '21".
Οι συνθήκες για την έναρξη της Επανάστασης ήταν δυσμενείς κυρίως λόγω της πολιτικής κατάστασης τόσο στο εσωτερικό της Ελλάδας όσο και στην Ευρώπη. Από τη μια στο εσωτερικό της Ελλάδας επικρατεί διχασμένη πολιτική ατμόσφαιρα με την κυβέρνηση Μπενιζέλου Ρούφου σαφώς αντίθετη ενώ περισσότερο αποφασιστικός ήταν ο Αλέξανδρος Κουμουνδούρος, οπαδός της ρωσικής πολιτικής. Από τις μεγάλες Δυνάμεις, μόνο η Ρωσία που είχε ταπεινωθεί με τη Συνθήκη των Παρισίων (1856) έδειξε να ευνοεί και να υποκινεί μέσω του πρόξενου της στα Χανιά, Σπυρίδωνα Δενδρινό, και του υποπρόξενου Ιωάννη Μητσοτάκη στο Ηράκλειο.
ΙΙ. Η έναρξη της Επανάστασης το 1866
Οι σποραδικές συγκρούσεις συνεχίζονταν και οι εκκλήσεις του Οθωμανού Σουλτάνου δεν έφερναν κάποιο αποτέλεσμα. Το 1866 δημιουργήθηκαν ένοπλα τμήματα. Η έναρξη της Επανάστασης κηρύχθηκε επίσημα στις 21 Αυγούστου 1866. Το ελληνικό κράτος εξέφρασε την συμπάθειά του προς την εξέγερση, όπως και ορισμένες άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Φιλελληνική κίνηση αναπτύχθηκε και στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και εκδηλώθηκε, μεταξύ άλλων, με την αποστολή χρημάτων και όπλων για την ενίσχυση της κρητικής επανάστασης. Τη διαχείριση χρηματικών ποσών, που προέρχονταν από αμερικανικούς εράνους, προκειμένου να διατεθούν για την αγορά τροφίμων και ενδυμάτων, που αποστέλλονταν με αμερικανικά κυρίως πλοία στην Κρήτη, είχε αναλάβει ο Αμερικανός φιλέλληνας Samuel Howe, ο οποίος είχε εγκατασταθεί στην Αθήνα. Οι επαναστάτες κατάφεραν αρχικά να θέσουν υπό έλεγχο την κρητική ύπαιθρο.
 |
| Σημαία που χρησιμοποιήθηκε κατά την πολιορκία του Αρκαδίου, με τα αρχικά: Κ (Κρήτη), Ε (Ένωσις), Ε (Ελευθερία), Θ (Θάνατος). |
ΙΙΙ. Πολιορκία της Μονής Αρκαδίου
Στις 8 Νοεμβρίου του ίδιου έτους, οθωμανικές δυνάμεις πολιόρκησαν την Μονή Αρκαδίου, η οποία ήταν και το αρχηγείο των Επαναστατών. Εκεί ο Πάνος Κορωναίοςείχε εγκαταστήσει φρούραρχο τον ανθυπολοχαγό Ιω. Δημακόπουλο μαζί με τον ηγούμενο Γαβριήλ Μαρινάκη. Εκτός από 259 πολιορκημένους, στην Μονή είχαν βρει καταφύγιο και 700 γυναικόπαιδα. Μετά από ολιγοήμερες συγκρούσεις, οι οθωμανική πλευρά έσπασε τον αμυντικό κλοιό και εισήλθε. Εκείνη την στιγμή ο ηγούμενος της Μονής έβαλε φωτιά στην πυριτιδαποθήκη, ανατινάζοντάς την. Το συγκεκριμένο περιστατικό προκάλεσε ιδιαίτερη εντύπωση στην διεθνή κοινή γνώμη και απέχθεια προς την τούρκικη ηγεσία. Δραματικές λεπτομέρειες από τη φρίκη του ολοκαυτώματος διέσωσε ο Αμερικανός πρόξενος στα Χανιά, Stillman και συγκέντρωσε από πολλές πηγές ο Τιμόθεος Βενέρης στο έργο του "Το Αρκάδι δια των αιώνων" (Αθήνα 1938). Φιλέλληνες κινήθηκαν υπέρ των Κρητών με τη συγκρότηση επιτροπών και τη δημιουργία εράνων.
 |
| Η ανατίναξη της Μονής Αρκαδίου (Αθήνα, Γεννάδειος Βιβλιοθήκη) |
IV. Ο Ααλή Πασάς και ο Οργανικός Νόμος
Οι ωμότητες των Τούρκων στην Κρήτη ανάγκασαν τον Σουλτάνο να μεταβάλλει την πολιτική του στάση καθ'ότι η δυσφορία της κοινής γνώμης διογκωνόταν. Έστειλε λοιπόν στην Κρήτη τον Μεγάλο Βεζίρη Ααλή Πασά κομιστή διοικητικών παραχωρήσεων, που αποτέλεσαν τη βάση του λεγόμενου Οργανικού Νόμου του 1868. Επρόκειτο για ένα καθεστώς υποτυπώδους ημιαυτονομίας και σύμφωνα με αυτό η Κρήτη θα αποτελούσε ένα βιλαέτι (διοικητική επαρχία) της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, διοικούμενο από το βαλή που διοριζόταν από το Σουλτάνο. Το νησί διαιρέθηκε σε πέντε διοικήσεις και είκοσι επαρχίες. Θα μπορούσαν να διορίζονται και χριστιανοί στις διοικήσεις αυτές, στα δικαστήρια θα μετείχαν χριστιανοί και μουσουλμάνοι ενώ αιρετοί σύμβουλοι θα μετείχαν στο κεντρικό συμβούλιο της Γενικής Διοίκησης. Επίσης αναγνωρίστηκε η ισοτιμία των δύο γλωσσών, ελληνικής και τουρκικής. Ο Οργανικός Νόμος κυρώθηκε με "Διάταγμα Αυτοκρατορικόν" που δημοσιεύτηκε στις 8 Ιανουαρίου 1868.
V. Οι εξελίξεις της Επανάστασης
Οι αποστολές εθελοντών, εφοδίων και όπλων από την Ελλάδα είχαν εξαγριώσει την Τουρκία. Στα τέλη του 1868 με τελεσίγραφό της η Τουρκία κατηγορούσε την Ελλάδα για ενεργό ανάμειξη και απειλούσε με πόλεμο, ο οποίος αποφεύχθη με την επέμβαση των Μεγάλων Δυνάμεων. Η Ελλάδα αναγκάστηκε να αποδεχτεί τους όρους του τουρκικού τελεσίγραφου και να σταματήσει την έμπρακτη βοήθεια προς την Κρήτη. Η Τουρκία από την άλλη υποχώρησε στις υποδείξεις της Αγγλίας να προταθεί μια λύση με την παραχώρηση γενικής αμνηστίας και νέων προνομίων.
Στις 11 Δεκεμβρίου 1868 η Προσωρινή Κυβέρνηση πολιορκήθηκε στη Γωνιά Κισάμου. Τον Ιανουάριο του 1869 η ευρωπαϊκή διπλωματία είχε στραφεί υπέρ της Τουρκίας και οι Μεγάλες Δυνάμεις αποφάσισαν με τη Συνθήκη των Παρισίων (9/20 Ιανουαρίου) να απαγορευτεί στην Ελλάδα ο σχηματισμός εθελοντικών σχημάτων και ο εφοδιασμός των επαναστατών.
VI. Σημασία της Επανάστασης
Η επανάσταση είχε εκπνεύσει με τον πόθο για ελευθερία και την επιθυμία για ένωση με την Ελλάδα ανολοκλήρωτα. Το μόνο θετικό όφελος ήταν τα σκιώδη προνόμια του Οργανικού Νόμου, που έθεταν το Κρητικό Ζήτημα σε νέες βάσεις και θα αποτελούσε σταθερό σημείο αναφοράς για όλα τα επόμενα απελευθερωτικά κινήματα της Κρήτης.
VII. Ο απόηχος της Επανάστασης στην ποίηση των Ελλήνων Ρομαντικών
Η Επανάσταση των Κρητικών δεν άφησε ασυγκίνητους τους Αθηναίους και Επτανήσιους Ρομαντικούς. Ο Αχιλλέας Παράσχος αφήνει το πιο συμπαγές corpus ΄΄κρητικών΄΄ ποιημάτων: θούριοι, άσματα, επιγράμματα, ελεγεία, επικολυρικές συνθέσεις. Δεν διαφέρει καθόλου ο αδελφός του Γεώργιος Παράσχος. Επίσης ο Δημήτρης Παπαρρηγόπουλος, ο Ιωάννης Καρασούτσας, ο Γεράσιμος Μαρκοράς, ο Ιούλιος Τυπάλδος, ο Παναγιώτης Πανάς. Η νεοελληνίστρια Αφροδίτη Αθανασοπούλου, δεν αποκλείει να έγραψαν ποίηματα για την Κρητική Επανάσταση (1866-1869) και οι Παναγιώτης Σούτσος και Αριστοτέλης Βαλαωρίτης.
VIII. Φιλελληνισμός στην Κρητική Επανάσταση (1866-1869)
1. Αμερικανικός φιλελληνισμός
Τα γεγονότα του Αρκαδίου δεν αφήνουν ασυγκήνητους τους Αμερικανούς. Στην Βοστώνη συστήνεται ο σύλλογος ‘’ Greek Relief Comitee’’ όπου πρωτοστατεί ο Samuel Howe’’ . Λαμβάνονται διάφορες πρωτοβουλίες: συλλαλητήρια, ομιλίες, διενεργούνται έρανοι. Επίσης έρχονται σε συνεννόηση με το Φιλοκρητικό κομμητάτο του Λονδίνου και με τον ιστορικό Φίνλαιη , που είναι ανταποκριτής των Τάιμς στην Αθήνα και αντιπρόσωπος του κομιτάτου του Λονδίνου. Του αποστέλλονται 5.000 δολλάρια γι’ αυτόν τον σκοπό. Ο Samuel Howe μεταβαίνει με την γυναίκα του στην Ελλάδα για να διαχειριστούν καλύτερα τη βοήθεια. Η σύζυγος του Samuel Howe, Ιουλία, έχει συνθέσει και τραγούδια σχετικά με την Κρητική Επανάσταση. Στην Αθήνα συγκροτείται Ελληνοαμερικανική επιτροπή η οποία οργανώνει την αποστολή εφοδίων στην Κρήτη.
2. Σερβικός-Μαυροβούνιος φιλελληνισμός
Σύσσωμη η σερβική κοινωνία παρακολουθούσε την κρητική εξεγερση. Οργανώνονταν συλλαλητήρια συγκεντρωνόταν βοήθεια και τελούνταν μνημόσυνα υπέρ των πεσόντων . Τον Ιανουάριο του 1867 ιδρύθηκε στο Βελιγράδι επιτροπή επιφανών εκπροσώπων του Σερβικού λαού, για τη βοήθεια των χειμαζόμενων αμάχων της Κρήτης. Σε πόλεις της Σερβίας (Τσάτσακ, Λόζνιτσα, Νέγκοτιν, Γκόρνι Μιλάνοβατς, Τσούπρια) ιδρύθηκαν επιτροπές. Επίσης επιτροπή υπό την προεδρεία του προέδρου της Σερβικής βουλής, Zivko Karabiberovic, και τον Φλεβάρη του 1867 συγκέντρωσε 30.000 φράγκα για τις πλειγίσσες κρητικές οικογένειες . Τον Μάρτιο της ίδιας χρονιάς πραγματοποιήθηκε συναυλία για τον ίδιο σκοπό ενώ διαβάστηκαν ποιήματα πατριωτικού και και αγωνιστικού περιεχομένου και ένα στα ελληνικά. Δεν έλειψαν και οι σέρβοι αγωνιστές οι οποίοι πολέμησαν στο νησί: ο Milovoje A. Boric από το Νόβι Σαντ, ο Kosta Milosevic που πέθανε μετά από τραυματισμό στις 8 Μαΐου 1867. Και Μαυροβούνιοι εκδήλωσαν την έμπρακτη αλληλεγγύη τους ο απόηχός της οποίας φτάνει μέχρι σήμερα (στα Χανιά υπήρχε πλατεία Μαυροβουνίου, σημερινή Ελ. Βενιζέλου).
3. Γαλλικός φιλελληνισμός
Ο Βίκτωρ Ουγκώ έγραψε: «Τίνος ενεκεν εξανέστη η Κρήτη; Διότι ο μεν Θεός έπλασε αυτήν τον κάλλιστον τόπον της οικουμένης ,οι δε Τούρκοι τον ανέδειξαν τον αθλιέστερον […]Οι Τούρκοι φέρουσιν την νύκτα. Εξανέστη, διότι η Κρήτη είναι Ελλάς και ουχί Τουρκία[…]». Καταδικάζει την σιωπή της Ευρώπης στα γεγονότα και λέει πως θα στραφεί στην Αμερική , «Θα στραφώ προς την Αμερική: τον 18ο αιώνα η Γαλλία απελευθέρωσε την Αμερική […] Απελευθερώστε την Κρήτη και σας δίνουμε εξόφληση του χρέους σας. Πληρώνοντας την Ελλάδα, είναι σα να πληρώνετε την Γαλλία».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
αβαγνον