Καραμανλήδικα ή Καραμανίτζα
ή ρούμτζα-turkce (ελληνοτουρκικά)
Μια ιδιαίτερη γλωσσική συμπεριφορά τμήματος του χριστιανικού πληθυσμού της Μ. Ασίας και κυρίως του χώρου της Καππαδοκίας, η οποία άρχισε μετά την εμφάνιση των Τουρκικών μαζών και την κατάκτηση της περιοχής.
 |
| Καραμανλήδεια γραφή (MAΣAΛAΧ) - Ιντζέσου, Καισάρεια (Τουρκία) |
Οι λόγοι πολλοί μα και συνάμα σημαντικοί. Στη μικρή μας αναφορά επισημαίνουμε τους δυο, κατά την άποψή μας, σπουδαιότερους:
Η βία την οποία εφάρμοσε ο κατακτητής για την αλλοίωση της εθνικής συνειδήσεως σε συνδυασμό με την αναγκαστική αλλαγή του θρησκευτικού φρονήματος, στο διάβα χρόνου.
Η καθημερινότητα που απλά μεταφράζεται ως την αδήριτο ανάγκη των μαζών να επικοινωνήσουν με τη διοίκηση και την κυρίαρχη γλώσσα που ήταν η τουρκική.
Έτσι σιγά-σιγά μα σταθερά επεκράτησε η ιδιαιτερότητα μιας παράξενης γλωσσικής ιδιομορφίας που στην ομιλία της μεν ήταν η τουρκική μπολιασμένη έντονα με τοπικούς ιδιωματισμούς, αλλά στην καταγραφή της με ελληνικούς χαρακτήρες. Δηλαδή «ρουμί ουλ χουρούφ τουρκί ουλ ιπαρέ = με ελληνικούς χαρακτήρες εις την τουρκική».
Επίσης πληροφοριακά:
Πρόκειται για γλωσσικό εύρημα που αφενός μεν «τακτοποιεί» τις όποιες ανάγκες – υποχρεώσεις προέκυψαν ρητά και κατηγορηματικά… αλλά ταυτόχρονα πανέξυπνα διευκολύνει τη γνώση της ελληνικής αλφαβήτου, γεγονός εξαιρετικά χρήσιμο μετά τον επιχειρηθέντα εξευρωπαϊσμό της Οθωμανικής αυτοκρατορίας με το Χάτι Χουμαγιούν και το Χάτι Σερίφ…
Έχει εκδοθεί μια πληθώρα βιβλίων… θρησκευτικού, ιστορικού, φιλολογικού, περιεχομένου…
 |
| Απόσπασμα από Καραμανλήδικη Βίβλο |
Η πρώτη αναφορά για τους τουρκόφωνους Έλληνες της Καππαδοκίας περιέχεται σε λατινική έκθεση που κατατέθηκε στη Σύνοδο της Βασιλείας το 1437…
Η πρώτη καραμανλίδικη «έκδοση» έγινε λίγο μετά την άλωση της Πόλης από τον Γεννάδιο Σχολάριο με τη σύνταξη Ομολογίας Πίστεως, που μεταφράστηκε στην τουρκική και καταγράφηκε με ελληνικούς χαρακτήρες.
Οι Τούρκοι ανεπιτυχώς προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν τη γλωσσική ιδιαιτερότητα κατά τη διάρκεια του πολέμου του 1920 με τη δημιουργία Τουρκορθόδοξου Πατριαρχείου με τον Ευθύμιο Καραχισαρίδη (παπα-Ευτύμ)…
Μία δεύτερη άποψη
Η καραμανλήδεια γραφή είναι μια συμβατική γραφή της τουρκικής γλώσσας με ελληνικούς χαρακτήρες αντί των αραβικών που χρησιμοποιούσαν οι τουρκόφωνοι Έλληνες των ανατολικών επαρχιών της Μικράς Ασίας, οι οποίοι αποκαλούνταν καραμανλήδες, εξ ου και η ονομασία αυτής της γραφής. Πρώτη επίσημη εμφάνιση της γραφής αυτής σημειώνεται το 1713 και είχε τόση απήχηση που διατηρήθηκε επί δύο αιώνες.
Λόγω των εξισλαμισμών που σημειώνονταν ως τις πρώτες δεκαετίες του 19ου αιώνα στη Μικρά Ασία, μεγάλο μέρος των Ελλήνων λησμόνησαν τη μητρική τους γλώσσα και χρησιμοποιούσαν την Τουρκική. Ένας περιορισμένος αριθμός Ελλήνων που βρισκόταν σε περιοχές μακριά από τα παράλια και από μεγάλα αστικά κέντρα αφομοιώθηκαν μεν γλωσσικά από τον κατακτητή, κατάφεραν όμως να διατηρήσουν τη συνείδηση της θρησκευτικής και φυλετικής τους αυτοτέλειας.
Για τους τουρκόφωνους αυτούς Έλληνες τυπώθηκαν από τις αρχές του 18ου αιώνα και συνεχίσθηκαν να τυπώνονται επί δύο αιώνες βιβλία, κυρίως θρησκευτικά, αλλά και ιστορικά δοκίμια, διηγήματα και λεξικά σε τουρκική γλώσσα, αλλά με ελληνικούς χαρακτήρες, που μπορούσαν να τα διαβάζουν και να τα κατανοούν. Επίσης και εφημερίδες της Κωνσταντινούπολης, όπως η "Ανάντολου" και η "Άσια" (Ασία) των Κ. Μιχαηλίδη και Ν. Παλαμηκίδη αντίστοιχα, που έπαυσαν όμως να εκδίδονται στις αρχές του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Η γραφή αυτή ονομάσθηκε από τους Έλληνες ομοεθνείς της Τουρκίας "καραμανλήδειος γραφή", την οποία και τελικά αναγνώρισε και το τουρκικό κράτος δίνοντας την έγκριση συγγραφής τουρκοελληνικού λεξικού στον Ι. Χλωρό υπό την από 28 Σαφέρ 1313 Έτος Εγίρας-(1895 μ.Χ.) του τουρκικού Υπουργείου Δημόσιας Εκπαίδευσης.
Τα κείμενα που είναι γραμμένα με αυτό τον τρόπο είναι γνωστά και με το όνομα "καραμανλήδικα".
ΠΗΓΕΣ:
http://ethnologic.blogspot.gr
http://el.wikipedia.org/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
αβαγνον