Μάρλεν Ντίτριχ, η γερμανίδα ντίβα και μοιραία femme fatale του κινηματογράφου

Γεννήθηκε ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ το 1901, η μοιραία femme fatale του κινηματογράφου. Η Ντίτριχ ήταν σφοδρή πολέμιος της ναζιστικής επέλασης, θεωρώντας τη μάστιγα για τη χώρα της. Στα τέλη μάλιστα της δεκαετίας του '30, εκπρόσωποι του Χίτλερ της ζήτησαν να επιστρέψει στη Γερμανία για να τονώσει τη ναζιστική προπαγανδιστική κινηματογραφία, με την ίδια να απορρίπτει το ενδεχόμενο με κατηγορηματικό τρόπο. Ως αποτέλεσμα, οι ταινίες της απαγορεύτηκαν στη χιτλερική Γερμανία! Η συνεισφορά της στον πόλεμο δεν εξαντλήθηκε βέβαια στον ψυχαγωγικό χαρακτήρα τόνωσης του ηθικού των στρατιωτών, καθώς η Ντίτριχ ηχογράφησε αντιναζιστικά μηνύματα στα γερμανικά, τα οποία μεταδίδονταν από τα συμμαχικά ραδιόφωνα στα πεδία της μάχης.

Μια από τις σαγηνευτικότερες γυναίκες της δεκαετίας του '30 και του '40 έμελλε να σημαδέψει τον κινηματογράφο με το πληθωρικό σεξαπίλ, τη χαρακτηριστική φωνή και το ιδιαίτερο γούστο της.

Η τρομερή γυναίκα-αράχνη, όπως την ήθελαν οι κινηματογραφικές ανάγκες της εποχής, δάνεισε τη μορφή της σε πλήθος από ηρωίδες της μεγάλης οθόνης, καταλαμβάνοντας ταυτόχρονα τα σκοτεινά όνειρα των αντρών της οικουμένης.

Η φοβερή και τρομερή Μάρλεν Ντίτριχ δεν ήταν ωστόσο μόνο ταλέντο και εξωτερική εμφάνιση. Ήταν μια μαχητική και παθιασμένη γυναίκα, που συντάχθηκε όταν χρειάστηκε με τις δυνάμεις του καλού στον πόλεμο με τη ναζιστική Γερμανία, την οποία και μίσησε από την πρώτη κιόλας χιτλερική εκδήλωσή της.

Κι όταν κάποια στιγμή ο κινηματογράφος θα της γυρνούσε εμφατικά την πλάτη, εκείνη θα στρεφόταν στα τραγούδι, σημειώνοντας μια δεύτερη καριέρα από την αρχή!

Ας δούμε λοιπόν τις χαρακτηριστικότερες στιγμές στη ζωή της μεγάλης σταρ...

Πρώτα χρόνια

Η ηθοποιός και τραγουδίστρια Μάρλεν Ντίτριχ γεννιέται ως Maria Magdalene Dietrich στις 27 Δεκεμβρίου 1901 στο Βερολίνο της Γερμανίας. Ο πατέρας της, αστυνομικός στο επάγγελμα, πεθαίνει όταν η Μάρλεν είναι ακόμα σε τρυφερή ηλικία, με τη μητέρα της να ξαναπαντρεύεται αργότερα με αξιωματικό του στρατού.

Η μικρή Μαρλέν μαθαίνει αγγλικά και γαλλικά στο ιδιωτικό σχολείο που φοιτεί, την ίδια στιγμή που παίρνει μαθήματα βιολιού, σκοπεύοντας να ασχοληθεί με τη μουσική. Αργότερα ωστόσο, στην εφηβεία, θα εγκαταλείψει το όνειρο της μουσικής καριέρας για να εξερευνήσει τις υποκριτικές της δυνατότητες.

Δειλό ξεκίνημα στο σανίδι

Γράφεται λοιπόν στη δραματική σχολή του περίφημου θεατράνθρωπου Μαξ Ράινχαρτ και σύντομα έρχονται οι πρώτοι μικροί ρόλοι στο θέατρο και λίγο αργότερα και στον γερμανικό κινηματογράφο. Η γενικευμένη αποδοκιμασία της οικογένειάς της για τις επιλογές της θα την ωθήσουν να αλλάξει το όνομά της, χρησιμοποιώντας πλέον στα καλλιτεχνικά μια μείξη του πρώτου και του μεσαίου της ονόματος.

Το 1923 η Ντίτριχ παντρεύεται τον Rudolf Sieber, επαγγελματία της κινηματογραφικής βιομηχανίας της Γερμανίας, ο οποίος τη στηρίζει ενεργά στην υποκριτική της περιπέτεια. Με τη βοήθειά του έρχεται η συμμετοχή της στην ταινία του 1923 «Tragedy of Love», δίνοντάς της μια πρώτη φήμη στο πανί.

Τον επόμενο χρόνο το ζευγάρι θα υποδεχτεί τον καρπό του έρωτά του, τη Μαρία. Αργότερα θα χωρίσουν, χωρίς να πάρουν ωστόσο επίσημο διαζύγιο ποτέ...

Επιτυχία στο Χόλιγουντ

Η καριέρα της στην εθνική κινηματογραφία της Γερμανίας αρχίζει να εκτοξεύεται από τα τέλη της δεκαετίας του '20. Γράφοντας και η ίδια ιστορία, συμμετέχει στην πρώτη ομιλούσα ταινία της χώρας, το περίφημο φιλμ «Γαλάζιος Άγγελος» (1930) του χολιγουντιανού -πλέον- σκηνοθέτη Γιόσεφ φον Στέρνμπεργκ. Η αγγλική εκδοχή της ταινίας ακολουθεί, με το ίδιο μάλιστα καστ.

Με την εξωτερική ομορφιά και τους σοφιστικέ της τρόπους, η Ντίτριχ ήταν ιδανική για τον ρόλο της χορεύτριας του καμπαρέ Λόλα Λόλα. Το φιλμ παρακολουθεί την παρακμή και την πτώση ενός καθηγητή, ο οποίος απαρνιέται τα πάντα για χάρη των ματιών της. Παγκόσμια επιτυχία, η ταινία συντελεί στην οικοδόμηση του μύθου της Ντίτριχ, κάνοντάς τη αυτόματα αστέρι στις ΗΠΑ.

Τον Απρίλιο του 1930 λοιπόν, λίγο μετά την πρεμιέρα του «Γαλάζιου Άγγελου» στο Βερολίνο, η Ντίτριχ μετακομίζει στην Αμερική. Δουλεύοντας πάντα στο πλευρό του Στέρνμπεργκ, πρωταγωνιστεί στο «Μαρόκο» (1930) με τον Γκάρι Κούπερ. Για τον ρόλο της στην ταινία η Ντίτριχ θα λάβει τη μία και μοναδική υποψηφιότητά της για Όσκαρ.

Παγκόσμιο είδωλο

Συνεχίζοντας πάντα να παίζει τη μοιραία femme fatale, η Ντίτριχ προκαλεί συνεχώς τις παραδεδομένες νόρμες της θηλυκότητας. Προτιμά τα παντελόνια και εμφανίζεται συχνά μέσα σε αντρικά ενδύματα της εποχής, τόσο εντός όσο και εκτός σκηνής, γεγονός που συντελεί στη μοναδική γοητεία της, δημιουργώντας παράλληλα νέες τάσεις στη μόδα.

Συνεχίζει να δουλεύει σταθερά στο πλευρό του Στέρνμπεργκ και πρωταγωνιστεί σε μια σειρά ταινιών του, με αξιομνημόνευτες τις «Dishonored» (1931), «Shanghai Express» (1932) και «The Scarlet Empress» (1934), στην οποία και ενσαρκώνει τη Μεγάλη Αικατερίνη. Τελευταία τους κοινή συνεργασία είναι το φιλμ «The Devil Is a Woman» (1935), το οποίο και θα γίνει αμετάκλητα η αγαπημένη της κινηματογραφική εμφάνιση.

Σε έναν ρόλο που θα στιγματίσει την καριέρα της και θα την ακολουθεί πιστά στη ζωή της, η Ντίτριχ υποδύεται τη γυναίκα-αράχνη, μια αδίστακτη «ξεμυαλίστρα» που πιάνει στα δίχτυα της μια σειρά από άντρες κατά τη διάρκεια της ισπανικής επανάστασης. Με την εικόνα αυτή θα τη θυμάται έκτοτε το παγκόσμιο κοινό...

Μετέπειτα συνεργασίες

Ο μνημειώδης ρόλος της ως γυναίκα-αράχνη την έχει παγιώσει στα μάτια του κοινού, έπρεπε λοιπόν να απαλύνει την ερμηνευτική της εικόνα αναλαμβάνοντας πιο «λάιτ» ρόλους. Και πράγματι το κάνει: εμφανίζεται στο πλευρό του Τζέιμς Στιούαρτ ως κορίτσι του σαλούν, στην κομεντί-γουέστερν «Destry Rides Again» (1939), την ίδια ώρα που θα ξεκινήσει μια πολυετή συνεργασία με τον Τζον Γουέιν.

Το δίδυμο Γουέιν-Ντίτριχ θα πρωταγωνιστήσει σε μπόλικα γουέστερν, με γνωστότερα τα «Seven Sinners» (1940), «The Spoilers» (1942) και «Pittsburgh» (1942). Οι φήμες τους θέλουν να εμπλέκονται και σε ρομαντικό ειδύλλιο, το οποίο αργότερα βέβαια θα εξελιχθεί σε δυνατή φιλία. 

Προσωπική ζωή

Στην εκτός κινηματογραφικού πανιού ζωή της, η Ντίτριχ ήταν σφοδρή πολέμιος της ναζιστικής επέλασης, θεωρώντας τη μάστιγα για τη χώρα της. Στα τέλη μάλιστα της δεκαετίας του '30, εκπρόσωποι του Χίτλερ της ζήτησαν να επιστρέψει στη Γερμανία για να τονώσει τη ναζιστική προπαγανδιστική κινηματογραφία, με την ίδια να απορρίπτει το ενδεχόμενο με κατηγορηματικό τρόπο. Ως αποτέλεσμα, οι ταινίες της απαγορεύτηκαν στη χιτλερική Γερμανία!

Η Ντίτριχ κάνει λοιπόν τον Νέο Κόσμο το επίσημο σπίτι της, παίρνοντας την αμερικανική υπηκοότητα το 1939. Κατά τη διάρκεια μάλιστα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η Ντίτριχ ταξιδεύει εκτενώς για να διασκεδάσει τα συμμαχικά στρατεύματα, ερμηνεύοντας επιτυχίες όπως το «Lili Marlene», που θα μείνουν κατόπιν θρυλικές.

Η συνεισφορά της στον πόλεμο δεν εξαντλήθηκε βέβαια στον ψυχαγωγικό χαρακτήρα τόνωσης του ηθικού των στρατιωτών, καθώς η Ντίτριχ ηχογράφησε αντιναζιστικά μηνύματα στα γερμανικά, τα οποία μεταδίδονταν από τα συμμαχικά ραδιόφωνα στα πεδία της μάχης.

Κινηματογράφος και πάλι

Μετά τον πόλεμο, η Ντίτριχ θα επιστρέψει στη μεγάλη οθόνη με μια σειρά από πετυχημένες εμπορικά ταινίες. Δύο από αυτές είχαν τη σκηνοθετική σφραγίδα του μεγάλου μαέστρου Μπίλι Γουάιλντερ: «A Foreign Affair» (1948) και «Witness for the Prosecution» (1957).

Οι μεγαλύτερες ίσως κινηματογραφικές στιγμές της έρχονται με τη συνεργασία της με τον φοβερό και τρομερό Όρσον Γουέλς: συμμετέχει σε δευτερεύοντες ρόλους στο «Ο Άρχων του Κακού» (1958) και το «Judgment at Nuremberg» (1961).

Μεταπήδηση στο τραγούδι

Καθώς βέβαια η κινηματογραφική της καριέρα έφθινε σταθερά από τα μέσα της δεκαετίας του '50, η Ντίτριχ θα μεταπηδήσει στη δεύτερη αγάπη της, το τραγούδι, γνωρίζοντας αξιοσημείωτη καριέρα. Το περίφημο νούμερό της θα κάνει τον κύκλο του κόσμου, με την ίδια να ταξιδεύει από το Λας Βέγκας μέχρι και το Παρίσι, περιοδεύοντας στη φήμη!

Το 1960 η Ντίτριχ θα εμφανιστεί στη Γερμανία, με την επίσκεψή της στη χώρα να είναι η πρώτη από την εποχή που την εγκατέλειψε. Παρά το γεγονός ότι θα συναντούσε κάποια αντίθεση στην τουρνέ της εκεί, η Ντίτριχ θα γίνει δεκτή με ενθουσιασμό. Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε και η αυτοβιογραφία της, το «Dietrich’s ABC»...

Τελευταία χρόνια

Μέχρι τα μέσα του 1970, η Ντίτριχ είχε πλέον εγκαταλείψει την πίστα. Μετακόμισε στο Παρίσι όπου και πέρασε τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής της σε κατάσταση σχεδόν απομόνωσης. Το 1984 θα πρόσφερε την τελευταία δημόσια εκδήλωσή της, μέσω του ηχητικού σχολιασμού της στο ντοκιμαντέρ του Μαξιμίλιαν Σελ για την ίδια, το «Marlene» (1984). Αρνήθηκε ωστόσο να εμφανιστεί μπροστά στην κάμερα.

Η Ντίτριχ πέθανε στις 6 Μαΐου 1992 στην οικία της στο Παρίσι. Μετά την κηδεία της, ενταφιάστηκε δίπλα στη μητέρα της στο Βερολίνο. Η μοναχοκόρη της, Μαρία, της πρόσφερε τέσσερα εγγόνια, ενώ στα μέσα του '90 θα έγραφε άλλη μια βιογραφία για τη σπουδαία μητέρα της...

ΠΗΓΗ: http://www.newsbeast.gr/

Σεισμός και τσουνάμι του Ινδικού Ωκεανού (26 Δεκεμβρίου 2004)

Ο σεισμός και το τσουνάμι της 26ης Δεκεμβρίου 2004 στον Ινδικό Ωκεανό ήταν μια από τις χειρότερες φυσικές καταστροφές της σύγχρονης ιστορίας. Το πρωί εκείνης της ημέρας (00:58:53 UTC), ένας σεισμός μεγέθους 9,3 της κλίμακας Ρίχτερ χτύπησε βόρεια του νησιού Σουμάτρα της Ινδονησίας, ανάμεσα στο νησί Σιμεουλούε και τη Σουμάτρα. Είναι ο τρίτος ισχυρότερος σεισμός που καταγράφηκε ποτέ από σεισμογράφο. Το σεισμό ακολούθησε τσουνάμι με κύματα ύψους μέχρι 30 μέτρων που έπληξε 15 χώρες και έφτασε μέχρι και τα παράλια της Ανατολικής Αφρικής. Ο τελικός απολογισμός θυμάτων του σεισμού και του τσουνάμι κυμαίνεται από 230.210 μέχρι 280.000 άτομα σε 14 χώρες, κατατάσσοντάς την ως την 6η μεγαλύτερη φυσική καταστροφή στην καταγεγραμμένη ιστορία.

Το επίκεντρο του σεισμού εντοπίστηκε στη ζώνη καταβύθισης του ανατολικού Ινδικού Ωκεανού (Sunda Subduction Zone). Η διάρρηξη επεκτάθηκε προς βορράν και, σύμφωνα με το επικρατέστερο σενάριο, είχε μήκος έως 1.300 km, υπερβαίνοντας σε μήκος και αυτήν ακόμη τη διάρρηξη του σεισμού της Χιλής το 1960 (Μ = 9,5). Ωστόσο, η εντονότερη ολίσθηση και, συνεπώς, οι ισχυρότερες δονήσεις και το κυρίως κομμάτι του τσουνάμι, έλαβε χώρα στα πρώτα 400-500 km.

Προηγήθηκε σεισμός το 2002, που από κάποιους θεωρείται προσεισμός. Η μετασεισμική ακολουθία χαρακτηρίζεται όχι τόσο από τον, αναμενόμενο άλλωστε, τεράστιο αριθμό ισχυρών μετασεισμών μεγέθους πάνω από 6, αλλά κυρίως από την απουσία μετασεισμού μεγέθους 7 ή περισσότερο. Μόλις 3 μήνες αργότερα, το Μάρτιο του 2005, έγινε άλλος ένας γιγαντιαίος σεισμός μεγέθους 8,5 με επίκεντρο λίγο νοτιότερα, στη νήσο Νίας. Ο σεισμός αυτός θεωρείται η προς νότον επέκταση της διάρρηξης του Δεκεμβρίου 2004 και είχε προβλεφθεί από το σύνολο της σεισμολογικής κοινότητας ότι θα συμβεί στο σημείο που συνέβη και με την ένταση που είχε στην πραγματικότητα, αν και κανείς δεν μπορούσε να μαντέψει τον ακριβή χρόνο. Σημαντικός αριθμός ισχυρών και γιγαντιαίων (Μ > 8) σεισμών συνέβησαν μετά το σεισμό που σηματοδότησε τη σεισμική αφύπνιση ολόκληρης της περιοχής, αν και δε συνδέονται πειστικά όλοι με τον σεισμό της Σουμάτρας.

Ιστορική επίδραση

Ο σεισμός και, κυρίως, το τσουνάμι έμεινε στην ιστορία για ποικίλους λόγους, πέραν του φοβερού φόρου αίματος που άφησε πίσω του. Ένας λόγος είναι ότι έδειξε την ανάγκη δημιουργίας συστήματος προειδοποίησης για τσουνάμι στον Ινδικό ωκεανό, αντίστοιχο με αυτό που ήδη υπάρχει στον Ειρηνικό ωκεανό από το 1950. Μάλιστα, έγινε η αφορμή για να ξεκινήσουν αντίστοιχες συζητήσεις και για τη Μεσόγειο, ενώ σε συνδυασμό με τον σεισμό και το τσουνάμι της Ιαπωνίας στις 11 Μαρτίου 2011 συνετέλεσε στην εντατικοποίηση των ασκήσεων αντιμετώπισης τσουνάμι παγκοσμίως, χωρίς να εξαιρείται η Ελλάδα.

Ένας άλλος λόγος είναι ότι πρόκειται για το περισσότερο βιντεοσκοπημένο τσουνάμι στην ιστορία, ξεκινώντας συζητήσεις και πυροδοτώντας το ενδιαφέρον για το εντυπωσιακό φυσικό φαινόμενο, ενδιαφέρον και συζητήσεις που αναμένεται να συμβάλουν καθοριστικά στην ενημέρωση του κοινού για τους κινδύνους και τις παγίδες που το συνοδεύουν.

Ένας τρίτος λόγος είναι δίχως αμφιβολία αυτές καθαυτές οι εντυπωσιακές σκηνές που γυρίστηκαν και που για πρώτη φορά έδειξαν ακριβώς πώς είναι όλες οι φάσεις του φαινομένου, που μέχρι τότε μονάχα αυτόπτες μάρτυρες είχαν δει: η υποχώρηση της θάλασσας με τους λουόμενους, αλλά και τους επαγγελματίες αλιείς "ναρκωμένους" και απορημένους, η έλευση του "τείχους ύδατος" με τον βόμβο που το συνόδευε, η αφύσικη κίνηση του νερού, η επικίνδυνη υποχώρηση και η έλευση του (μεγαλύτερου) δεύτερου κύματος. Θέαμα εντυπωσιακό αλλά κυρίως διδακτικό.

Επίσης, κάτι που θα πρέπει να σημειωθεί, είναι ότι αρκετή ώρα πριν εμφανιστεί στην παραλία το τσουνάμι, όλοι οι ελέφαντες της περιοχής ανέβηκαν στο βουνό. Αυτό μπορεί να ερμηνευτεί ότι είχαν κάποιο αισθητήριο πρόβλεψης.

ΠΗΓΗ: https://el.wikipedia.org/

Αγία Σοφία: Τα εγκαίνια της αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας το 562 μ.Χ.

«Δόξα τῷ Θεῷ τῷ καταξιώσαντί με τοιοῦτον ἔργον ἐπιτελέσαι. Νενίκηκά σε, Σολομών!»

Μνήμη των εγκαινίων της αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, του πολυυμνήτου ναού της του Θεού Σοφίας ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ το 562 μ.Χ. Ανήκει στις κορυφαίες δημιουργίες της βυζαντινής ναοδομίας, πρωτοποριακού σχεδιασμού, και υπήρξε σύμβολο της πόλης, τόσο κατά τη βυζαντινή όσο και κατά την οθωμανική περίοδο.

Ο Βυζαντινός Ναός της Ύπατης Σοφίας του Ένσαρκου Λόγου του Θεού, περισσότερο γνωστή ως Αγία Σοφία ή Αγιά-Σοφιά, (τουρκικά Ayasofya, λατινικά Sancta Sophia ή Sancta Sapientia), γνωστός και ως Ναός της Αγίας του Θεού Σοφίας ή απλά Η Μεγάλη Εκκλησία, ήταν από το 360 μέχρι το 1453 ορθόδοξος καθεδρικός ναός της Κωνσταντινούπολης, με εξαίρεση την περίοδο 1204 - 1261 κατά την οποία ήταν ρωμαιοκαθολικός ναός, ενώ μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης μετατράπηκε σε τέμενος, μέχρι το 1934 και αποτελεί σήμερα μουσειακό χώρο (τουρκικά Ayasofya Müzesi). Προηγουμένως είχε υπάρξει εκκλησία του Βυζαντινού κράτους η οποίαείχε κτιστεί επί Κωνσταντίνου Α' και Κωνσταντίνου Β' (324-360 μ.Χ,) και η οποία καταστράφηκε κατά τη Στάση του Νίκα (532 μ.Χ.).

Ανήκει στις κορυφαίες δημιουργίες της βυζαντινής ναοδομίας, πρωτοποριακού σχεδιασμού, και υπήρξε σύμβολο της πόλης, τόσο κατά τη βυζαντινή όσο και κατά την οθωμανική περίοδο. Το παρόν κτίσμα ανεγέρθηκε τον 6ο αιώνα, επί βασιλείας του Ιουστινιανού Α΄, από τους μηχανικούς Ανθέμιο από τις Τράλλεις (σημ. Αϊδίνιο) και Ισίδωρο από τη Μίλητο. Στο ίδιο σημείο, επί του πρώτου λόφου της Κωνσταντινούπολης και σε κοντινή απόσταση από το Μέγα Παλάτιον και τον Ιππόδρομο της πόλης, είχαν χτιστεί παλαιότερα δύο ακόμα ναοί που καταστράφηκαν από πυρκαγιά.

Το οικοδόμημα ακολουθεί τον αρχιτεκτονικό ρυθμό της τρουλαίας βασιλικής και συνδυάζει στοιχεία της πρώιμης βυζαντινής ναοδομίας, σε πολύ μεγάλη κλίμακα. Αρχιτεκτονικές επιρροές της Αγίας Σοφίας εντοπίζονται σε αρκετούς μεταγενέστερους ορθόδοξους ναούς αλλά και σε οθωμανικά τζαμιά, όπως στο τέμενος του Σουλεϊμάν και στο Σουλταναχμέτ τζαμί. Εκτός από τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό της, η Αγία Σοφία ξεχωρίζει επίσης για τον πλούσιο εσωτερικό διάκοσμό της, που ωστόσο υπέστη σοβαρές καταστροφές κυρίως από τις βαρβαρότητες των Τούρκων κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής κυριαρχίας.

Ι. Ιστορία

Διαμήκης τομή
ΚΛΙΚ ΓΙΑ ΜΕΓΕΘΥΝΣΗ

Μετά τα εγκαίνια της Κωνσταντινούπολης το 337, η ανέγερση ενός ναού της Αγίας Σοφίας υπήρξε τμήμα ενός ευρύτερου προγράμματος οικοδόμησης γύρω από το Μέγα Παλάτι. Η πρώτη Αγία Σοφία εγκαινιάστηκε το 360 επί της αυτοκρατορίας του Κωνσταντίου Β΄ και μαζί με το ναό της Αγίας Ειρήνηςαποτελούσε τον κύριο καθεδρικό ναό της πρωτεύουσας και έδρα του Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης. Εικάζεται ότι επρόκειτο για ξυλόστεγη βασιλική, τρίκλιτη ή πεντάκλιτη. Καταστράφηκε από πυρκαγιά το 404 και χτίστηκε εξαρχής τα επόμενα χρόνια. Ο νέος ναός εγκαινιάστηκε το 415 επί βασιλείας του Θεοδοσίου Β΄ και καταστράφηκε από τους οπαδούς του πατριάρχη επειδή ο Θεοδόσιος είχε μια διαμάχη με τον Πατριάρχη. Αν και λίγα συμπεράσματα μπορούν να εξαχθούν ως προς την αρχιτεκτονική αξία του οικοδομήματος, οι ιστορικές πηγές μαρτυρούν πως στο εσωτερικό του φυλάσσονταν ιερά κειμήλια μεγάλης αξίας, από χρυσό ή ασήμι. Σύμφωνα με τις πλέον πρόσφατες προσπάθειες αναπαράστασης του ναού, υποθέτουμε πως είχε εύρος 52 μ. αποτελούμενη από ένα κεντρικό κλίτος και τέσσερις διακριτούς διαδρόμους. Κατά τη Στάση του Νίκα το 532, υπέστη μεγάλη φθορά και το κτίσιμο του ναού που διατηρείται ως σήμερα δρομολογήθηκε από τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό Α'.

Σχέδιο της Αγίας Σοφίας το 1877
ΚΛΙΚ ΓΙΑ ΜΕΓΕΘΥΝΣΗ

Αρχιτέκτονες του ναού ήταν οι γεωμέτρες Ανθέμιος από τις Τράλλεις και ο Ισίδωρος από τη Μίλητο. Η κατασκευή του ολοκληρώθηκε σε μικρό χρονικό διάστημα και τα εγκαίνιά του τελέστηκαν στις 27 Δεκεμβρίου του 537. Τότε, σύμφωνα με το θρύλο, ο Ιουστινιανός αναφώνησε «Δόξα τω Θεώ τω καταξιώσαντί με τοιούτον έργον επιτελέσαι. Νενίκηκά σε, Σολομών!», θέλοντας έτσι να εκφράσει το θαυμασμό του για το μνημείο το οποίο ήταν πιο θαυμαστό από τον Ναό του Σολομώντα στα Ιεροσόλυμα. Τριακόσια και πλέον εκατομμύρια χρυσών δραχμών, κατ΄ αντιστοιχία, είχαν δαπανηθεί για την ανέγερση αυτού του Ναού. Τα "θυρανοίξια" της Αγιάς Σοφιάς ακολούθησαν διανομές χιλιάδων ελαφιών, βοών, προβάτων και ορνίθων και χιλιάδων μοδίων σίτου στους φτωχούς καθώς και πολυήμερη πανήγυρη.

Στο προαύλιο του ναού λέγεται πως υπήρχε κρήνη, στην οποία ανεγράφετο η καρκινική φράση "ΝΙΨΟΝΑΝΟΜΗΜΑΤΑΜΗΜΟΝΑΝΟΨΙΝ", (νίψον ανομήματα μη μόναν όψιν = ξέπλυνε δηλαδή τις αμαρτίες σου και όχι μόνο το πρόσωπό σου). Η φράση αυτή, αν αναγνωσθεί ανάποδα (από δεξιά προς τα αριστερά) αποδίδει τις ίδιες λέξεις και επομένως και το αυτό νόημα.

Την εποχή του Ιουστινιανού, η Αγία Σοφία είχε χίλιους κληρικούς. Η νεαρά του Ηρακλείου, που βασίλεψε τον έβδομο αιώνα μας αναφέρει:

• Πρεσβυτέρους ... 80
• Διακόνους ... 150
• Διακόνισσες ... 40
• Υποδιάκονους ... 70
• Αναγνώστες ... 160
• Ψάλτες ... 25
• Θυρωρούς ... 75

Σύνολο: 600

Ο αριθμός των κληρικών είχε ελαττωθεί κατά τα τελευταία έτη του κράτους, όταν τα εισοδήματα της εκκλησίας αρκούσαν μόλις για την φωταψία του ναού.

Είκοσι χρόνια μετά τα πρώτα εγκαίνια, εξαιτίας των σεισμών του 557, ο τολμηρότατος στη σύλληψη και κατασκευή, για την εποχή του, θόλος κατέπεσε και συνέτριψε την αψίδα παρά τον ιερό άμβωνα, τον ίδιο τον άμβωνα, το κιβώριο και την Αγία Τράπεζα. O ανιψιός του Ισιδώρου, ο Ισίδωρος ο νεότερος, ανέλαβε και έκτισε το νέο θόλο που υφίσταται μέχρι σήμερα. Μια περιγραφή του παραδίδεται από τον ιστορικό Αγαθία, από την οποία συμπεραίνεται πως ο αρχικός τρούλος ήταν μάλλον ευρύτερος και χαμηλότερος από το δεύτερο. Στις 24 Δεκεμβρίου του 563 υπό τον Πατριάρχη Ευτύχιο τελέστηκαν τα δεύτερα εγκαίνια παρουσία του Αυτοκράτορα και του λαού της Κωνσταντινούπολης.

Ο ναός αποτέλεσε σε όλη τη διάρκεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας την έδρα του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και υπήρξε ο σημαντικότερος ναός της Ορθόδοξης εκκλησίας. Κατά την περίοδο των Σταυροφοριών και συγκεκριμένα κατά την περίοδο 1204-1261 ο ναός έγινε Ρωμαιοκαθολικός και μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453 μετατράπηκε σε μουσουλμανικό τέμενος. Ειδικότερα και κατά την διάρκεια της άλωσης από τους Φράγκους, η Αγία Σοφία υπέστη τεράστιες ζημιές.

Επίσης κατά την περίοδο την Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έγιναν στο ναό σημαντικές καταστροφές στις τοιχογραφίες του ναού (ασβεστώθηκαν), αφού η απεικόνιση του ανθρώπινου σώματος θεωρείται βλασφημία για το Ισλάμ. Ο ναός με την σπουδαία αρχιτεκτονική του αποτέλεσε πρότυπο για την κατασκευή και άλλων τεμενών, όπως το Μπλε Τζαμί.

To 1934 o Μουσταφά Κεμάλ, στα πλαίσια του εκσυγχρονισμού της Τουρκίας, μετέτρεψε το τέμενος σε μουσείο. Σήμερα ο ναός εξακολουθεί να είναι μουσείο, ενώ πραγματοποιούνται σε αυτόν πολιτιστικές εκδηλώσεις, αλλά και εκδηλώσεις που θεωρούνται από ορισμένους ότι δεν αρμόζουν στο χώρο, όπως επιδείξεις μόδας. Παράλληλα γίνονται προσπάθειες για τη διάσωση των ψηφιδωτών του ναού.

Βλ. Ιουστινιάνεια αρχιτεκτονική ΕΔΩ

ΙΙ. Αρχιτεκτονική

Ο ναός είναι κτισμένος σε αρχιτεκτονικό ρυθμό βασιλικής με τρούλο. Ο κυρίως χώρος του κτίσματος έχει σχήμα περίπου κύβου. Τέσσερις τεράστιοι πεσσοί, (κτιστοί τετράγωνοι στύλοι), που απέχουν μεταξύ τους ο ένας από τον άλλο 30 μ., στηρίζουν τα τέσσερα μεγάλα τόξα πάνω στα οποία εδράζεται ο τρούλος, με διάμετρο 31 μέτρων. Ο τρούλος δίνει την εντύπωση ότι αιωρείται εξαιτίας των παραθύρων που βρίσκονται γύρω στη βάση του (ο σύγχρονος ιστορικός Προκόπιος λέει: ...δίνει την εντύπωση ότι είναι ένα κομμάτι ουρανού που κρέμεται στη γη...).

Κάτοψη της Αγια Σοφιάς. 

Από δεξιά προς αριστερά: το αίθριο, ο έξω 

και έσω νάρθηκας, ως κάθετοι 

διάδρομοι, με την άνω ΝΔ. πύλη, όπου το 

Προπύλαιο του Νάρθηκα και δεξιά το 

αποδυτήριο και την κάτω ΒΑ. πύλη 

και ο κυρίως Ναός

ΚΛΙΚ ΓΙΑ ΜΕΓΕΘΥΝΣΗ

Γενικά ο ναός είναι ορθογώνιο οικοδόμημα μήκους 78,16 μ. και πλάτους 71,82 μ. κτισμένο στη ΝΔ. πλευρά του πρώτου λόφου της Πόλης με κατεύθυνση ΝΑ. Περιβάλλεται από δύο αυλές την βόρεια και την δυτική καλούμενη και αίθριο. Συνορεύει Ν με τα Πατριαρχικά κτίρια τα οποία συνδέονταν με το Αυγουσταίο, τη μεγάλη δηλαδή πλατεία που βρίσκοταν το λαμπρό από πορφυρό μάρμαρο άγαλμα της Αυγούστας Ελένης.

Εσωτερικά ο Ναός διαιρείται από δύο κιονοστοιχίες εξαρτώμενες από τους πεσσούς σε τρία κλίτη. Ο όλος Ναός αποτελείται από τα εξής μέρη:

1. Το αίθριο

Υπαίθρια μαρμαρόστρωτη και περίστυλη αυλή στο μέσον της οποίας ήταν η "κομψή φιάλη" η μαρμάρινη κρήνη που έφερε την ονομαστή καρκινική επιγραφή "ΝΙΨΟΝ ΑΝΟΜΗΜΑΤΑ ΜΗ ΜΟΝΑΝ ΟΨΙΝ"(δηλ. πλύνε τις αμαρτίες, όχι μόνο το πρόσωπo). Στο αίθριο επίσης φέρονται κάποια ίχνη οικοδομήματος.

2. O έξω και o κυρίως νάρθηκας

Πέντε πύλες από το αίθριο οδηγούν στον έξω νάρθηκα και από αυτόν άλλες πέντε πύλες οδηγούν στον εσωτερικό νάρθηκα, από τις οποίες η μεσαία πύλη λέγεται και Μεγάλη ή Ωραία Πύλη. Από τον έσω νάρθηκα εννέα πύλες, τρεις ανά κλίτος οδηγούν στον κυρίως Ναό. Οι τρεις μεσαίες εξ αυτών καλούνται Βασιλικές πύλεςεπειδή εξ αυτών εισήρχετο ο Αυτοκράτορας στις επίσημες τελετές. Και οι δύο νάρθηκες καταλάμβάνουν περίπου το ίδιο πλάτος του Ναού με μικρό μήκος εισόδου ο καθένας. Εκατέρωθεν του νάρθηκα διασώζονται προσαρτήματα μεγάλης ιστορικής σημασίας. Το προς Ν. εκαλείτο Προπύλαιο του Νάρθηκα ή Ωραία Πύλη που από τον 10ο αιώνα ήταν η κύρια είσοδος στον Ναό. Δεξιά αυτού του προπυλαίου ήταν το αποδυτήριον (μητατώριον) όπου ο Αυτοκράτορας κατά την είσοδό του άλλαζε το τζιτζάκιο και φορούσε το σαγίο. Πάνω από τον έσω νάρθηκα είναι ο γυναικωνίτης, εξ ου και το όνομα "νάρθηξ γυναικωνίτιδος" η είσοδος στον οποίο οδηγούσε άλλο προαύλιο της Β. πλευράς (στο σχέδιο κάτω πλευράς).

3. Ο κύριος Ναός

Η είσοδος στον κυρίως Ναό, όπως προαναφέρθηκε, ήταν οι τρεις Βασιλικές πύλες και οι έξι, ανά τρεις εκατέρωθεν, του έσω νάρθηκα. Ο κυρίως Ναός χωρίζεται σε τρία κλίτη (στοές θα λέγαμε σήμερα), των οποίων το μεσαίο είναι διπλάσιου πλάτους των εκατέρωθεν. Το εσωτερικό σχέδιο είναι απλούν. Τέσσερις πεσσοί, κτιστοί στύλοι, συνδέονται μεταξύ τους με υπερώα τόξα στα οποία και φέρονται επιθόλια τόξα συναποτελώντας έτσι μια περιμετρική βάση επί της οποίας και εδράζει ο τεράστιος θόλος. Η περιμετρική βάση φέρει πλήθος στυλιδίων υπό μορφή παραθύρων από τα οποία και ολόκληρος ο Ναός καταυγάζεται από το φως. Η όλη κατασκευή παρουσιάζει πράγματι την εντύπωση μια αρμονίας φωτός και αρχιτεκτονικής. Τα 100 αυτά παράθυρα, 40 επί της στεφάνης του θόλου και τα υπόλοιπα στα ημιθόλια,τις κόγχες και τους τοίχους προσδίδουν την εικόνα της ανακρέμασης του θόλου από τον ουρανό, οι δε ακτίνες του Ήλιου που εισέρχονται στο χώρο δίνουν την εντύπωση να άγονται από τους ουρανούς. Γενικά τα τόξα, τα ημιθόλια και ο εκπληκτικός θόλος στηρίζονται στους τέσσερις πεσσούς οι λίθοι των οποίων φέρονται στερεομένοι με χυτό μόλυβδο και σιδερένιους μοχλούς. Στη δε κατασκευή του θόλου έχουν χρησιμοποιηθεί ελαφρόπετρες από τη Ρόδο που φέρουν την επιγραφή "Μεγάλης Εκκλησσίας του Κωνσταντίνου". Εξωτερικά και επί της κορυφής του θόλου φέροταν ο μέγας "ερυσίπτολις σταυρός" (=έρεισμα της πόλης), που έχει αντικατασταθεί με την ημισέληνο.

Μετά τη μετατροπή του ναού σε μουσουλμανικό τέμενος προστέθηκαν τέσσερις μιναρέδες.

ΙΙΙ. Ψηφιδωτά

Τα ψηφιδωτά της Αγίας Σοφίας είχαν υποστεί σημαντικές ζημιές και σήμερα γίνονται προσπάθειες για τη διάσωσή τους. Στις παρακάτω εικόνες φαίνονται λεπτομέρειες ορισμένων από αυτά (ΚΛΙΚ ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΓΙΑ ΜΕΓΕΘΥΝΣΗ):

ΠΗΓΗ: https://el.wikipedia.org/

Ανακοίνωση προς τους στρατευμένους νέους και νέες

Η αποστολή των Ενόπλων Δυνάμεων και των στρατευμένων νέων είναι η διαφύλαξη της εδαφικής ακεραιότητας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας και όχι τα σχέδια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ σε βάρος των λαών. Οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας να μη διατεθούν στην υπηρεσία των ιμπεριαλιστικών σχεδίων. Να κλείσουν τώρα όλες οι αμερικανό-ΝΑΤΟϊκές βάσεις. Να μη δοθεί καμία διευκόλυνση, καμία υποδομή της χώρας, ως ορμητήριο για επιθέσεις στη Συρία ή σε άλλες χώρες. Να γίνει πράξη το λαϊκό σύνθημα «Ούτε γη ούτε νερό στους φονιάδες των λαών».

Ανακοίνωση που απευθύνεται στους στρατευμένους νέους και νέες, εξέδωσε η Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας. Η ανακοίνωση αναφέρει:

«Καμία εμπλοκή και συμμετοχή της χώρας μας στους πολέμους των ιμπεριαλιστών

Νέοι και νέες, φαντάροι, αξιωματικοί και υπαξιωματικοί των Ενόπλων Δυνάμεων

Όλοι μας, οι οικογένειές μας, ζούμε κρίσιμες ώρες. Μαζί με την αντιλαϊκή επίθεση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στους μισθούς, την Ασφάλιση, την Παιδεία, την Υγεία μας, μαίνεται ο πόλεμος στην περιοχή μας με επίκεντρο τη Συρία. Όλο και περισσότερα κράτη εμπλέκονται στον πόλεμο αυξάνοντας τους κινδύνους για τους λαούς. Στόχο έχουν να ελέγξουν τα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, τους δρόμους μεταφοράς της ενέργειας και των εμπορευμάτων. Σε αυτή τους την στόχευση έρχονται σε σύγκρουση ακόμα και μεταξύ τους και καλούν τους λαούς να χύσουν το αίμα τους για να διασφαλιστούν τα κέρδη των μονοπωλίων.

Το δολοφονικό χτύπημα στο Παρίσι αξιοποιείται για την κλιμάκωση της στρατιωτικής επέμβασης των ΗΠΑ, της Γαλλίας, της Βρετανίας, της Γερμανίας, συνολικά της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και άλλων καπιταλιστικών κρατών στη Συρία. Αξιοποιούν ως πρόσχημα την αντιμετώπιση των δολοφόνων του ISIS για την κλιμάκωση των πολεμικών επιχειρήσεων. Το ISIS όπως και παλιότερα οι Ταλιμπάν, είναι δημιουργήματα των ίδιων των ιμπεριαλιστών. Είναι οργανώσεις που τις ανέθρεψαν, τις ενίσχυσαν οικονομικά και στρατιωτικά σε προηγούμενη φάση για να ανατρέψουν το καθεστώς Άσαντ στη Συρία. Η άμεση συμμετοχή της Ρωσίας στον πόλεμο εκφράζει τις οξύτατες αντιθέσεις των μεγάλων καπιταλιστικών κρατών.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει τεράστιες ευθύνες γιατί συμμετέχει και εμπλέκει τη χώρα μας όλο και πιο βαθειά στη δίνη του πολέμου στη Συρία και τις ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις. Ήδη συμφώνησε στην ενεργοποίηση του άρθρου 42 παρ. 7 της συνθήκης της ΕΕ που προβλέπει άμεση ή έμμεση υποστήριξη πολεμικών επιχειρήσεων στη Συρία και με την πρόσφατη επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ. Ακόμα και αν δεν στείλει προσωπικό, είναι διατεθειμένη να δώσει ποικιλόμορφη υποστήριξη στις επιθέσεις, με βασικότερη τη λειτουργία της Νατοϊκής βάσης της Σούδας που μετατρέπεται σε ορμητήριο θανάτου για τους λαούς. Ταυτόχρονα, δηλώνει την ετοιμότητά της να συμβάλει στον τομέα των «πληροφοριών» στις πολεμικές συγκρούσεις.

Η κυβέρνηση έχει ευθύνη για τα επικίνδυνα παζάρια με την Τουρκία, η οποία συμμετέχει άμεσα στον πόλεμο και για τις εξελίξεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Τα «ανταλλάγματα» που ζητά η Τουρκία από την ΕΕ για τη ρύθμιση του προσφυγικού - μεταναστευτικού προβλήματος, έχουν σχέση και με την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων για την ένταξή της στην ΕΕ, για το Κυπριακό, αλλά και τη μόνιμη επιδίωξή της για μορφές «συγκυριαρχίας» στο Αιγαίο, για διεύρυνση των «γκρίζων ζωνών». Για όλα αυτά αλλά και για τις συνεχείς παραβιάσεις της στο Αιγαίο, η Τουρκία έχει την κάλυψη από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ που δηλώνουν ότι «Ελλάδα και Τουρκία είναι σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ».

Πληθαίνουν οι ασκήσεις όπου τμήματα των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων (ΕΔ) εκπαιδεύονται για την καταστολή διαδηλώσεων και διαμαρτυριών του λαού. Τέτοια ήταν η άσκηση που έγινε πρόσφατα στο 523οΤάγμα Πεζικού στη Κοζάνη με σενάριο ανακατάληψης εργοστασίου από «ταραχοποιούς». Αντίστοιχη άσκηση έγινε πέρυσι από το Μεικτό Λόχο Στρατονομίας (ΜΛΣΝ) μέσα στο Πεντάγωνο, παλιότερα η άσκηση «Καλλίμαχος» στο Κιλκίς κ.α.

Φανερώνονται τώρα πιο ξεκάθαρα οι κίνδυνοι που εγκυμονεί για το λαό και τους στρατιωτικούς η συμμετοχή της χώρας και των Ενόπλων Δυνάμεων στο ΝΑΤΟ και τις αποστολές της ΕΕ. Αποδεικνύεται ότι η προθυμία που δείχνει η κυβέρνηση για δημιουργία νέων βάσεων του ΝΑΤΟ σε νησιά του Αιγαίου, είναι για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των ελληνικών μονοπωλίων, για να αυξήσουν τα ματωμένα κέρδη τους. Εκεί στοχεύει η κυβέρνηση και με τη λεγόμενη «πολυδιάστατη» εξωτερική πολιτική της με την οποία εμπλέκει τη χώρα πιο βαθειά στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στην περιοχή.

Η στρατευμένη νεολαία, οι μόνιμοι στρατιωτικοί, δεν έχουν κανένα συμφέρον από αυτούς τους σχεδιασμούς. Η συμμετοχή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους είναι ολέθρια για το λαό και τη νεολαία γιατί:

• Ο λαός, οι στρατευμένοι νέοι, οι αξιωματικοί και υπαξιωματικοί των ΕΔ σύρονται στον πόλεμο, «κρέας στα κανόνια» των ιμπεριαλιστών.
• Η συμμετοχή στον πόλεμο πάντα συνοδεύεται από την ένταση της καταστολής, την κατάργηση δικαιωμάτων και ελευθεριών του λαού, για τον περιορισμό της δράσης και του αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ.
• Πάντα χρησιμοποιείται με τη θεωρία της εθνικής ενότητας και στο όνομα της οικονομικής κρίσης για την περικοπή των ήδη κουτσουρεμένων μισθών συντάξεων και δικαιωμάτων.
• Με την εμπλοκή και κάθε είδους συμμετοχή της Ελλάδας στον πόλεμο, αδυνατίζει η αμυντική ικανότητα των ΕΔ και της χώρας συνολικά. Με την αποστολή στρατευμάτων εκτός ελληνικών συνόρων, την παραχώρηση προσωπικού αλλά και υποδομών εντός Ελλάδας, οι Ένοπλες Δυνάμεις αποκτούν πρακτικά αποστολή συμμετοχής στον πόλεμο. Με αυτό τον τρόπο και με ευθύνη της κυβέρνησης η χώρα συμμετέχει στον πόλεμο ανοίγοντας μέτωπο ενάντια σε χώρες και λαούς με τους οποίους ο ελληνικός λαός δεν έχει τίποτα να χωρίσει.

Τώρα, πρέπει να δυναμώσει η λαϊκή πάλη ενάντια στη συμμετοχή της χώρας μας στην ιμπεριαλιστική επέμβαση και τον πόλεμο. Ο λαός μας να αγρυπνά, να μην ανεχτεί κανένα αυταρχικό μέτρο σε βάρος του, στο όνομα της «καταπολέμησης της τρομοκρατίας» και της συμμετοχής της Ελλάδας στον πόλεμο. Να εναντιωθεί στις ασκήσεις καταστολής διαδηλωτών όπου αυτές γίνονται. Οι φαντάροι έχουν κάθε δικαίωμα να απαιτούννα μη συμμετέχει κανένας σε αυτές.

Φαντάροι, υπαξιωματικοί και αξιωματικοί των Ενόπλων Δυνάμεων,

Απομονώστε τη ναζιστική εγκληματική Χρυσή Αυγή. Δημαγωγεί για τα προβλήματα ενώ υποστηρίζει τη συμμετοχή της Ελλάδας στον πόλεμο.

Η Χρυσή Αυγή δεν έχει καμία σχέση με το γνήσιο λαϊκό πατριωτισμό, που διακρίνει τους αξιωματικούς και υπαξιωματικούς των Ενόπλων Δυνάμεων, τους νέους στρατευμένους. Είναι υμνητές του Χίτλερ, πολιτικοί απόγονοι των συνεργατών των Ναζί, των Ταγμάτων Ασφαλείας, στηρίζουν τις δικτατορίες. Οι χρυσαυγίτες εκπροσωπούν ό,τι πιο αντιδραστικό έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα. Καλλιεργούν το ρατσισμό και το μίσος απέναντι στους εργάτες. Υποστηρίζουν ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις πρέπει να στρέφονται ενάντια στον αγωνιζόμενο λαό. Γι’ αυτό συκοφαντεί με ψέματα και αισχρό αντικομμουνισμό το ΚΚΕ και τους λαϊκούς αγώνες.

Η αποστολή των Ενόπλων Δυνάμεων και των στρατευμένων νέων είναι η διαφύλαξη της εδαφικής ακεραιότητας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας και όχι τα σχέδια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ σε βάρος των λαών.

Οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας να μη διατεθούν στην υπηρεσία των ιμπεριαλιστικών σχεδίων. Να κλείσουν τώρα όλες οι αμερικανό-ΝΑΤΟϊκές βάσεις. Να μη δοθεί καμία διευκόλυνση, καμία υποδομή της χώρας, ως ορμητήριο για επιθέσεις στη Συρία ή σε άλλες χώρες. Να γίνει πράξη το λαϊκό σύνθημα «Ούτε γη ούτε νερό στους φονιάδες των λαών».

Η ΚΝΕ μαζί με το ΚΚΕ σταθερά στηρίζουμε τα δίκαια αιτήματα των μονίμων για πλήρη αποκατάσταση των μισθών, συντάξεων και του εφάπαξ στα επίπεδα του 2009. Επαναφορά 13ου και 14ου μισθού και σύνταξης και πλήρη εφαρμογή των αποφάσεων του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Για τους φαντάρους, απαιτούμε άμεση χορήγηση μηνιαίου επιδόματος στο ύψος του επιδόματος ανεργίας. Δωρεάν μετακίνηση με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς σε όλη την Ελλάδα. Συνθήκες υγιεινής διαβίωσης και ασφάλειας στα στρατόπεδα. Πλήρης ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των φαντάρων στα στρατιωτικά και δημόσια νοσοκομεία.

Αξιωματικοί και υπαξιωματικοί, φαντάροι

Είσαστε παιδιά του ελληνικού λαού. Στην πλειοψηφία σας, είσαστε γιοι και κόρες φτωχών λαϊκών οικογενειών που υπηρετείτε σε δύσκολες συνθήκες.

Έχετε κάθε συμφέρον να αφουγκραστείτε το εργατικό - λαϊκό και φιλειρηνικό κίνημα που παλεύει ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και το σύστημα που τους γεννά, ενώ την ίδια στιγμή αυξάνονται τα πλούτη μιας χούφτας εκμεταλλευτών.

Το δίκιο του λαού να γίνει δύναμη για αποδέσμευση από τις λυκοσυμμαχίες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, για διαγραφή χρέους και το λαό κυρίαρχο. Με τη δική του διακυβέρνηση - εξουσία να κάνει το πλούτο που υπάρχει και παράγεται, λαϊκή περιουσία.

Για το συμφέρον του λαού, της νεολαίας και της πατρίδας μας.»

ΚΛΙΚ ΣΤΙΣ ΦΩΤΟ ΓΙΑ ΜΕΓΕΘΥΝΣΗ

ΠΗΓΗ: http://www.902.gr/

Έμιλι Μπροντέ και το μοναδικό της μυθιστόρημα "Ανεμοδαρμένα Ύψη"

Απεβίωσε ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ το 1848.

Δημοσίευε τα έργα της με το ψευδώνυμο Έλλις Μπελ. Ο "Παλιός Στωικός" και οι "Τελευταίοι Βίοι" είναι από τα ωραιότερα ποιητικά έργα που χάρισε γυναίκα στην αγγλική λογοτεχνία. Τα "Ανεμοδαρμένα Ύψη" στέκονται μόνα τους αληθινό μνημείο της δύναμής της. Το έργο αυτό ήταν κάτι το ξεχωριστό με τη σοβαρότητα και την ομιχλώδη μελαγχολία του.

Πορτραίτο της Έμιλι Μπροντέ από τον αδελφό της,
Μπράνγουελ Μπροντέ

Η Έμιλι Τζέιν Μπροντέ (30 Ιουλίου 1818 - 19 Δεκεμβρίου 1848) ήταν Αγγλίδα συγγραφέας, γνωστή από το μοναδικό της μυθιστόρημα, Ανεμοδαρμένα Ύψη, το οποίο θεωρείται ένα από τα κλασικά έργα της αγγλικής λογοτεχνίας. Ήταν ένα από τα αδέλφια Μπροντέ, ανάμεσα στον αδελφό της Μπράνγουελ και τη νεαρότερη αδελφή Αν. Δημοσίευε τα έργα της με το ψευδώνυμο Έλλις Μπελ.

Ι. Βιογραφία

1. Τα πρώτα χρόνια και η εκπαίδευση

Η Έμιλι Μπροντέ γεννήθηκε στις 30 Ιουλίου 1818 στο Θόρντον, κοντά στο Μπράντφορντ του Γιορκσάιρ, και ήταν το πέμπτο από τα έξι παιδιά της Μαρίας Μπράνγουελ και του κληρικού και συγγραφέα Πάτρικ Μπροντέ, του οποίου το πατρικό όνομα ήταν Μπράντι αλλά το είχε αλλάξει. Η Μαρία Μπράνγουελ είχε αδύνατη κράση και πέθανε από καρκίνο το 1821, αφήνοντας έξι παιδιά. Μετά το θάνατο της μητέρας τους, οι μεγαλύτερες αδελφές της Έμιλι, Μαρία, Ελίζαμπεθ και Σαρλότ Μπροντέ, στάλθηκαν σε εκκλησιαστικό σχολείο στο Κάουαν Μπριτζ, όπου βίωσαν την κακοποίηση και τις στερήσεις που αργότερα περιέγραψε η Σαρλότ στο Τζέιν Έιρ.

Το 1824 η οικογένεια μετακόμισε στο Χάουορθ, όπου ο πατέρας της Έμιλι ήταν εφημέριος. Η Έμιλι στάλθηκε στο ίδιο σχολείο όπου πήγαιναν οι αδελφές της αλλά για σύντομο χρονικό διάστημα. Όταν μία επιδημία τύφου χτύπησε το σχολείο, η Μαρία και η Ελίζαμπεθ αρρώστησαν. Η Μαρία, η οποία μπορεί στην πραγματικότητα να είχε φυματίωση, στάλθηκε σπίτι της όπου και πέθανε. Στη συνέχεια, η Έμιλι απομακρύνθηκε από το σχολείο μαζί με την Σαρλότ και την Ελίζαμπεθ. Η Ελίζαμπεθ πέθανε λίγο μετά την επιστροφή τους στο σπίτι.

Στη συνέχεια οι τρεις εναπομένουσες αδελφές και ο αδελφός τους Μπράνγουελ, εκπαιδεύτηκαν στο σπίτι από τον πατέρα τους και τη θεία τους, Ελίζαμπεθ Μπράνγουελ, η οποία ήταν αδελφή της μητέρας τους. Μέσα σ' αυτό το περιβάλλον άνθισε το λογοτεχνικό τους ταλέντο. Στον ελεύθερο χρόνο τους τα παιδιά δημιούργησαν μία σειρά από φανταστικούς κόσμους, οι οποίοι εμφανίζονται στις ιστορίες που έγραψαν και εντός των οποίων έλαβαν χώρα οι φανταστικές περιπέτειες που ζούσαν τα στρατιωτάκια τους μαζί με τον Δούκα του Ουέλινγκτον και τους γιους του. Από αυτή την περίοδο δεν σώζεται παρά ένα μικρό μόνο μέρος από το έργο της Έμιλι, εκτός από κάποια ποιήματα των χαρακτήρων της. Όταν η Έμιλι ήταν 13 ετών, η ίδια και η Αν αποσύρθηκαν από τη συμμετοχή τους στο φανταστικό βασίλειο της Άνγκρια και ξεκίνησαν ένα νέο, το Γκόνταλ, ένα μεγάλο νησί στο Βόρειο Ειρηνικό. Εξαιρουμένων των ποιημάτων της Έμιλι για το Γκόνταλ και τους καταλόγους της Αν με τους χαρακτήρες και τα τοπωνύμια, τα γραπτά τους για το Γκόνταλ δεν σώζονται. Επίσης σώζονται κάποια "ημερολόγια" της Έμιλι στα οποία περιγράφονται τρέχοντα γεγονότα στο Γκόνταλ, μερικά από τα οποία γράφτηκαν μαζί με την Αν. Ένα χρονολογείται από το 1841, όταν η Έμιλι ήταν 23 ετών, και ένα άλλο από το 1845, όταν ήταν 27 ετών.

Όταν ήταν 17 ετών η Έμιλι παρακολούθησε το σχολείο θηλέων Roe Head, όπου η Σαρλότ ήταν δασκάλα. Όμως κατάφερε να μείνει μόνο τρεις μήνες καθώς ένιωθε ακραία νοσταλγία κι έτσι επέστρεψε σπίτι και τη θέση της πήρε η Αν. Εκείνη την εποχή, στόχος των κοριτσιών ήταν να αποκτήσουν επαρκή μόρφωση ώστε να ανοίξουν ένα δικό τους μικρό σχολείο.

2. Ενηλικίωση

Το Σεπτέμβριο του 1838, η Έμιλι έγινε δασκάλα στο σχολείο Law Hill στο Χάλιφαξ. Όμως η υγεία της κλονίστηκε από την πίεση της 17ωρης καθημερινής εργασίας και τον Απρίλιο του 1839 επέστρεψε στο σπίτι της. Εκεί έμαθε να παίζει πιάνο και διδάχθηκε γερμανικά μέσα από βιβλία.

Οι τρεις αδελφές Μπροντέ σε πίνακα του αδελφού τους, Μπράνγουελ (1834).
Από αριστερά προς τα δεξιά: Αν, Έμιλι και Σαρλότ. Αρχικά ο Μπράνγουελ
είχε ζωγραφίσει τον εαυτό του ανάμεσα στην Έμιλι και τη Σαρλότ.

Το 1842, η Έμιλι συνόδευσε τη Σαρλότ στις Βρυξέλλες, όπου παρακολούθησαν μαθήματα στο Οικοτροφείο Χέγκερ. Σχεδίαζαν να τελειοποιήσουν τα γαλλικά και τα γερμανικά τους εν όψει του ανοίγματος του σχολείου τους. Η επίδοση των δύο Αγγλίδων μαθητριών τράβηξε την ιδιαίτερη προσοχή του κυριότερου διδασκάλου, του Κωνσταντίνου Χέγκερ, που ήταν άνθρωπος εξαιρετικής ικανότητος. Από αυτή την περίοδο σώζονται εννέα από τα γαλλικά δοκίμια της Έμιλι. Μετά από οκτώ μήνες, όμως, οι σπουδές τους σταμάτησαν απότομα, με το θάνατο της θείας τους, και οι αδελφές επέστρεψαν στην Αγγλία. Η Σαρλότ ήταν γενικά ευχαριστημένη στις Βρυξέλλες, όμως η Έμιλι νοσταλγούσε το σπίτι και τον αέρα του κάμπου. Είναι ακόμη φανερό ότι στις Βρυξέλλες εκτιμούσαν περισσότερο τη συγκρατημένη Έμιλι παρά τη Σαρλότ. Ο ευαίσθητος χαρακτήρας της Έμιλι έβρισκε περισσότερη κατανόηση παρά το εκλεκτικό γούστο της Σαρλότ. Η Ελίζαμπεθ Μπράνγουελ άφησε στις ανιψιές της ένα χρηματικό ποσό που έφερε κάποια οικονομική άνεση. Οι αδελφές Μπροντέ προσπάθησαν να ανοίξουν σχολείο στο σπίτι τους, αλλά δεν μπορούσαν να προσελκύσουν μαθητές σ' αυτή την απομακρυσμένη περιοχή.

Το 1844, η Έμιλι ξεκίνησε να καταγράφει τακτοποιημένα όλα τα ποιήματα που είχε γράψει, σε δύο σημειωματάρια. Το ένα ονομάστηκε "Τα Ποιήματα του Γκόνταλ" (Gondal Poems) ενώ το άλλο έμεινε χωρίς ετικέτα. Διάφοροι μελετητές προσπάθησαν από αυτά τα ποιήματα να συναρμολογήσουν μία ιστορία και ένα χρονικό για το Γκόνταλ. Το φθινόπωρο του 1845, η Σαρλότ ανακάλυψε τα τετράδια της αδελφής της και επέμενε ότι τα ποιήματα πρέπει να εκδοθούν. Η Έμιλι, έξαλλη με την παραβίαση της ιδιωτικής της ζωής, αρχικά αρνήθηκε αλλά υποχώρησε όταν η Αν έφερε τα δικά της γραπτά και αποκάλυψε ότι κι εκείνη είχε γράψει ποιήματα στα κρυφά.

Το 1846, τα ποιήματα των αδελφών Μπροντέ εκδόθηκαν σε ένα βιβλίο με τίτλο Ποιήματα των Κάρερ, Έλλις και Άκτον Μπελ (Poems by Currer, Ellis, and Acton Bell). Για την έκδοση αυτή, οι αδελφές Μπροντέ υιοθέτησαν ψευδώνυμα: η Σαρλότ διάλεξε το όνομα Κάρερ Μπελ, η Έμιλι το Έλλις Μπελ και η Αν το Άκτον Μπελ. Η Σαρλότ έγραψε στο "Βιογραφικό Σημείωμα των Έλλις και Άκτον Μπελ" ότι η διφορούμενη επιλογή τους υπαγορεύτηκε από ένα είδος συνειδησιακού ενδοιασμού στο να υιοθετήσουν αρσενικά χριστιανικά ονόματα, ενώ οι ίδιες δεν θέλανε να φανερώσουν ότι είναι γυναίκες, γιατί είχαν μία αόριστη εντύπωση ότι οι γυναίκες συγγραφείς αντιμετωπίζονταν με προκατάληψη. Στη συλλογή αυτή, η Έμιλι συμμετείχε με 21 ποιήματα, όσα και η Αν, ενώ η Σαρλότ συμμετείχε με 20. Αν και αρκετούς μήνες μετά την έκδοση είχαν πουληθεί μόνο δύο αντίτυπα, οι αδελφές Μπροντέ δεν αποθαρρύνθηκαν καθώς οι κριτικές που απέσπασαν από τα λογοτεχνικά περιοδικά ήταν θετικές.

3. Ανεμοδαρμένα Ύψη

Το 1847, εκδόθηκε το μυθιστόρημα της Έμιλι Ανεμοδαρμένα Ύψη. Η καινοτόμος δομή του προβλημάτισε κάπως τους κριτικούς. Παρά το γεγονός ότι έλαβε ανάμεικτες κριτικές όταν πρωτοκυκλοφόρησε και συχνά κατηγορήθηκε για απεικόνιση ανήθικου πάθους, στη συνέχεια αναδείχτηκε σε ένα από τα κλασικά έργα της αγγλικής λογοτεχνίας. Το 1850, η Σαρλότ επεξεργάστηκε και εξέδωσε τα Ανεμοδαρμένα Ύψη ως αυτόνομο μυθιστόρημα και με το πραγματικό όνομα της Έμιλι. Αν και μία επιστολή από τον εκδότη της δείχνει ότι η Έμιλι τελείωνε ένα δεύτερο μυθιστόρημα, το χειρόγραφο δεν έχει βρεθεί ποτέ.

4. Ο θάνατος

Η υγεία της Έμιλι, όπως και των αδερφών της, ήταν αδύνατη εξαιτίας των ανθυγιεινών συνθηκών στο σπίτι και της πηγής του νερού που μολύνθηκε από τις απορροές του νεκροταφείου της εκκλησίας. Κατά τη διάρκεια της κηδείας του αδελφού της, το Σεπτέμβριο του 1848, η Έμιλι αρρώστησε. Αν και η κατάστασή της επιδεινώθηκε, αρνήθηκε κάθε ιατρική βοήθεια και θεραπεία. Τελικά πέθανε από φυματίωση στις 19 Δεκεμβρίου 1848, σε ηλικία 30 ετών, και ενταφιάστηκε στον οικογενειακό τάφο στην εκκλησία του Αγίου Μιχαήλ και Πάντων Αγγέλων, στο Χάουορθ του δυτικού Γιορκσάιρ.

ΙΙ. Ο χαρακτήρας

Η μορφή της Έμιλι Μπροντέ έχει περιβληθεί με μύθους και η κριτική έχει κάνει σύγχυση του χαρακτήρα της με τα πρόσωπα που δημιούργησε στο μυθιστόρημά της. Έτσι δεν υπάρχει μία πλήρως σαφή εικόνα της ζωής της, εκτός απ' όσα έγραψε γι' αυτήν η αδελφή της Σαρλότ.

Η Έμιλι ήταν λεπτή στην εμφάνιση, αλλά σπάνια αρρώσταινε. Η ωχρή και λεπτή όψη της φαινόταν εύθραυστη και συχνά η άκομψη σιλουέττα της, εν μέρει αποτέλεσμα απροσεξίας στο ντύσιμό της, την έκανε να φαίνεται περίεργη. Συνήθιζε να μπαίνει σ' ένα δωμάτιο, όπου υπήρχαν επισκέπτες, με κατεβασμένα τα μάτια, έπαιρνε ένα βιβλίο που χρειαζόταν και έφευγε χωρίς να ρίξει μία ματιά.

Τα ποιήματα της Έμιλι ρίχνουν αρκετό φως στη σκέψη και το χαρακτήρα της. Από αυτά είναι εμφανής η στωικότητά της και το πάθος της για τον κάμπο, που αποτελούσε καθαρή φυσιολατρία.

Ο "Παλιός Στωικός" και οι "Τελευταίοι Βίοι" είναι από τα ωραιότερα ποιητικά έργα που χάρισε γυναίκα στην αγγλική λογοτεχνία. Τα "Ανεμοδαρμένα Ύψη" στέκονται μόνα τους αληθινό μνημείο της δύναμής της. Το έργο αυτό ήταν κάτι το ξεχωριστό με τη σοβαρότητα και την ομιχλώδη μελαγχολία του.

ΠΗΓΗ: https://el.wikipedia.org/

"Ένα παιδί που πήρε την κουδουνίστρα του" ...

«Ένας πρωθυπουργός – παιδί πήρε την κουδουνίστρα του και πήγε στην Ευρώπη» …

Ο κ.Τσίπρας κρίνεται με βάση το πλαίσιο της πολιτικής του και σύμφωνα με τα όρια αυτής της πολιτικής ... ο ίδιος τα είχε περιγράψει όταν ακόμα βρισκόταν στη φάση της εξαπάτησης και πριν ακόμα περάσει στο στάδιο της εφαρμοσμένης αγριότητας: «Η θέση της Ελλάδας στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ δεν αμφισβητούνται», μας είχε πει. Τι είδους «ηρωισμό» να περιμένει, λοιπόν, κανείς …

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Ένας μέγας θεατράνθρωπος του καιρού μας, ο Βασίλης Παπαβασιλείου, είχε περιγράψει τα όσα ζούμε από το καλοκαίρι και μετά με τον εξής τρόπο:

«Ένας πρωθυπουργός – παιδί πήρε την κουδουνίστρα του και πήγε στην Ευρώπη»… 

Από την πλευρά του, ο ίδιος ο πρωθυπουργός, σε μια νέα συνέντευξή του προχτές, έδωσε για μια ακόμα φορά την δική του εξήγηση: Αν στις 12 Ιουλίου, όταν και υπέγραψε το Μνημόνιο, έφευγε από τις Βρυξέλλες και από την σύνοδο της ΕΕ, τότε – όπως λέει ο κ.Τσίπρας - θα γινόταν ήρωας για μια μέρα, αλλά μετά η χώρα θα καταστρεφόταν. Κι έτσι επέλεξε να μη γίνει ήρωας…

Παρατήρηση πρώτη: Ας δεχτούμε για την οικονομία της συζήτησης ότι ο κ.Τσίπρας, όπως ακριβώς ο Γιώργος Παπανδρέου, όπως ακριβώς ο Σαμαράς, όπως ακριβώς ο Βενιζέλος, «θυσιάστηκε» κι αυτός για να μην καταστραφεί η χώρα. Αλλά τότε θα πρέπει να υποθέσουμε ότι εκείνη η κίνησή του και τα όσα έχουν ακολουθήσει, κινούνται στην άλλη κατεύθυνση: Της «ανόρθωσης» της χώρας.

Όμως, και μάλιστα μετά από 6 χρόνια λεηλασίας, να ισχυρίζεται κανείς για τα Μνημόνια - τόσο για το τρίτο όσο και για τα προηγούμενα Μνημόνια που έχουν ενσωματωθεί σε αυτό - ότι δεν καταστρέφουν τη χώρα και ότι αντιθέτως είναι η έξοδος από τα Μνημόνια που θα καταστρέψει τη χώρα, τότε υποψιαζόμαστε πως μια τέτοια προσέγγιση προδίδει - από… «ανορθωτικής» απόψεως - μια μάλλον «σαμαροβενιζελική» αντίληψη.

Παρατήρηση δεύτερη: Ο κ.Τσίπρας καμώνεται τον «αριστερό». Μόνο που οι αριστεροί έχουν μια ιδιαίτερη σχέση με την Ιστορία. Δεν τη θεωρούν ένα «ουδέτερο» ούτε πολύ περισσότερο ένα «ανάλαφρο αφήγημα» για τους αναγνώστες του μέλλοντος.

Οι αριστεροί κατανοούν πως τη στιγμή που γράφεται η Ιστορία, αποτελεί την ζώσα πραγματικότητα για τα εκατομμύρια που τη βιώνουν.

Για αυτό, στο σενάριο επιστημονικής φαντασίας ότι θα ίσχυε ποτέ ο πολιτικά παιδικός, ο ανύπαρκτος πλην βολικός για τον κ.Τσίπρα μανιχαϊσμός με τον οποίο παραχαράσσει την πραγματικότητα, όταν θα τους ετίθετο ποτέ το ερώτημα να γίνουν «ήρωες» (για μια μέρα) ή «Ηρόστρατοι» (για πάντα), οι αριστεροί δεν θα είχαν δίλλημα. Εφόσον είναι αριστεροί, βέβαια…

Παρατήρηση τρίτη: Επειδή οι αριστεροί δεν είναι ούτε κατά φαντασίαν «ήρωες» ούτε κατά διάνοια «Ηρόστρατοι», επειδή οι αριστεροί είναι στοιχειωδώς σοβαροί άνθρωποι που σημαίνει ότι εφόσον αδυνατούν να ανταποκριθούν στο πολιτικό και κοινωνικό τους καθήκον δεν κρύβονται πίσω από δικαιολογίες και φληναφήματα που ανάγονται στη σφαίρα της «ατομικής ψυχολογίας», ούτε βαφτίζουν «ρεαλισμό» να γλύφουν εκεί που έφτυναν, κι επειδή ο κ.Τσίπρας λέει ότι είναι «αριστερός» - ας του κάνουμε αυτή την παραχώρηση για μεθοδολογικούς λόγους - γι’ αυτό και ο κ.Τσίπρας δεν θα πρέπει να κριθεί ούτε σαν «ηρωικός αρνητής» κάποιου «αριστερού» ηρωικού βερμπαλισμού, ούτε σαν «νουνεχής Τσιριμώκος» κάποιας μνημονιακής «αποστασίας».

Ο κ.Τσίπρας κρίνεται με βάση το πλαίσιο της πολιτικής του και σύμφωνα με τα όρια αυτής της πολιτικής. Τα ταξικά όρια και τα ταξικά της πλαίσια. Είναι εκείνα τα όρια και πλαίσια που – είναι αλήθεια - ο ίδιος τα είχε περιγράψει όταν ακόμα βρισκόταν στη φάση της εξαπάτησης και πριν ακόμα περάσει στο στάδιο της εφαρμοσμένης αγριότητας: «Η θέση της Ελλάδας στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ δεν αμφισβητούνται», μας είχε πει. Τι είδους «ηρωισμό» να περιμένει, λοιπόν, κανείς…

Παρατήρηση τέταρτη: Για όλους αυτούς τους λόγους ο κ.Τσίπρας δεν έχει καν το άλλοθι ότι ενήργησε σαν «ένας πρωθυπουργός – παιδί (που) πήρε την κουδουνίστρα του και πήγε στην Ευρώπη».

Όχι. Λειτούργησε και ενεργεί ως ενήλικας που έκανε και κάνει ό,τι και οι προκάτοχοί του: Υπηρετεί τους ισχυρούς κουνώντας «καθρεφτάκια» στους αδύναμους.

Έκανε και κάνει, δηλαδή, μια «δουλειά» για την οποία η εφημερίδα «Το Βήμα» και προσωπικά ο κ.Ψυχάρης ζήτησε προχτές από τους αναγνώστες του: «Αφήστε τον κ.Τσίπρα να κάνει τη δουλειά του»…

Έκανε και κάνει μια «δουλειά» για την οποία ο Μπάμπης του Φαλήρου (ποιος Μπάμπης; Ελάτε, τώρα, ένας είναι ο Μπάμπης…), έφτασε να εξομολογείται: «Θαυμάζω τον κ.Τσίπρα»…

Αυτό κάνει ο κ.Τσίπρας. Και ταυτόχρονα παίζει τις «κουμπάρες». Νομίζοντας ότι με διάφορα «ηρωικά» περί «υπευθυνότητας» και άλλες ηχηρές παρόμοιες επικοινωνιακές «κουδουνίστρες» θα αποφύγει τον ήχο της καμπάνας που θα σημάνει και την δική του πολιτική λήξη. Τι αφέλεια. Τι… «μικρή οίηση», που θα ‘λεγε κι ο ίδιος. 

Νίκος Μπογιόπουλος

ΠΗΓΗ: http://www.enikos.gr/mpogiopoulos

Χριστούγεννα: 40 πίνακες ζωγραφικής

ΠΙΝΑΚΕΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ Ε ΘΕΜΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ( 40 ΦΩΤΟ)

JULIAN ALDEN WEIR – THE CHRISTMAS TREE

JOZSEF RIPPL-RONAI – CHRISTMAS

ISTVÁN CZOK – ZÜZÜ UNDER THE CHRISTMAS TREE

ΠΗΓΗ: https://guardachefoto2.wordpress.com/