Ο επονομαζόμενος «Άγγελος του Θανάτου», ο ανώτατος γιατρός του Άουσβιτς που αποφάσιζε ποιος θα πεθάνει αμέσως και ποιος θα χρησιμοποιηθεί ως εργάτης ή ως πειραματόζωο. Η συγκλονιστική ιστόρια 7 νάνων του Άουσβιτς που επιβίωσαν από τα πειράματά του.
Ο Γιόζεφ Μένγκελε (γερμ. Josef Mengele, 16 Μαρτίου 1911, Γκίντσμπουργκ, Γερμανία - 7 Φεβρουαρίου 1979, Βερτιόγκα, Βραζιλία) ήταν Γερμανός γιατρός του στρατοπέδου εξόντωσης Άουσβιτς Μπίρκεναου και διαβόητος ιδίως για τα πειράματα που έκανε με ανθρώπους, τα οποία οδηγούσαν συνήθως στον θάνατό τους. Έμεινε στην ιστορία ως ο Άγγελος του Θανάτου (Todesengel von Auschwitz).
Σταδιοδρομία
Ήταν ο μεγαλύτερος γιος σουηβικής οικογένειας βιομηχάνων. Σπούδασε ανθρωπολογία και ιατρική - με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την γενετική - στο Μόναχο, τη Βόννη και τη Βιέννη. Ένας συμμαθητής του, ο Γιούλιους Ντίνσμπαχ, περιέγραψε τον Μένγκελε, μετά το 1945, ως εξής: "Δεν ήθελε απλώς να είναι επιτυχημένος, αλλά να ξεχωρίζει από την μάζα. Το πάθος του ήταν να γίνει διάσημος. Μου είπε μια φορά ότι κάποτε το όνομά του θα βρίσκεται σε λεξικό."
Αφού τελείωσε τις σπουδές του, εργάστηκε στο Ινστιτούτο Κληρονομικότητας και Φυλετικής Υγιεινής στο Πανεπιστήμιο Γιόχαν Βόλφγκανγκ Γκαίτε της Φρανκφούρτης. Διευθυντής του Ινστιτούτου ήταν ο καθηγητής Ότμαρ φον Φέρσουερ. Το Ινστιτούτο αυτό ήταν όργανο της φυλετικής πολιτικής του Τρίτου Ράιχ. Εκεί συντάσσονταν οι πραγματογνωμοσύνες για τις υποχρεωτικές στειρώσεις ή και γινόταν η αρχειοθέτηση των Σίντι και Ρομά για την κατοπινή εκτόπισή τους. Το 1935 συνέγραψε τη διδακτορική του διατριβή για τη φυλετική μορφολογία του πρόσθιου τμήματος της κάτω σιαγόνας τεσσάρων φυλετικών ομάδων, με τίτλο"Rassenmorphologische Untersuchung des vorderen Unterkieferabschnitts bei vier rassischen Gruppen", η οποία δημοσιεύτηκε το 1937. Το 1938 δημοσίευσε ιατρική διατριβή με τίτλο "Εξέταση του φαινομένου της λαγοχειλίας σε συγγενείς" ("Sippenuntersuchungen bei Lippen-Kiefer-Gaumenspalte"). Η τρίτη του δημοσίευση έφερε τον τίτλο "Περί της κληρονομικότητας των συριγγίων" ("Zur Vererbung der Ohrfisteln").
Το 1931 προσχώρησε στην παραστρατιωτική οργάνωση Stahlhelm, η οποία το 1934 ενώθηκε με τα SA. Λίγο αργότερα εγκατέλειψε τα SA για λόγους υγείας. Το 1937 προσχώρησε στο Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα (NSDAP), και το 1938 στα SS. Αφού το 1940 στρατολογήθηκε από τη Βέρμαχτ, δήλωσε εθελοντής για τα Ένοπλα SS (Waffen SS).
Γιατρός στο Άουσβιτς
Αφού τραυματίστηκε το 1943 στο ανατολικό μέτωπο, επέστρεψε στο Βερολίνο. Στις 30 Μαΐου 1943 διορίστηκε γιατρός του στρατοπέδου εξόντωσης Άουσβιτς ΙΙ Μπίρκεναου, αντικαθιστώντας τον προκάτοχό του, ο οποίος παραιτήθηκε για λόγους υγείας. Στο Άουσβιτς-Μπίρκεναου έκανε κυρίως πειράματα με διδύμους και μικρόσωμους, οι οποίοι αποτελούσαν για αυτόν την υποδειγματική έκφραση της "ανωμαλίας". Επίσης, παιδιά αθιγγανικής καταγωγής κινούσαν το ενδιαφέρον του, αφού προσπαθούσε μέσω συγκριτικών πειραμάτων μεταξύ αυτών και άλλων κρατουμένων παιδιών να θεμελιώσει τις φυλετικές του θεωρίες. Φρόντιζε οι ιατρικά απαραίτητες εγχειρήσεις να πραγματοποιούνται συνήθως από βοηθούς του, ενώ ο ίδιος αφοσιωνόταν στα πειράματα του με τους κρατουμένους και τις κατοπινές νεκροψίες. Για να μπορέσει να πραγματοποιήσει τις νεκροψίες με στόχο τη διαπίστωση των αποτελεσμάτων των πειραμάτων του, σκότωνε τα θύματα με ενέσεις φαινόλης. Οι πράξεις του αυτές, συμπεριλαμβανομένων των φόνων, ήταν μέρος μελετών για τη συγγραφή εργασίας επί υφηγεσία, η οποία, όμως, δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.
Όπως και οι άλλοι γιατροί του Άουσβιτς, έτσι και ο Μένγκελε έλαβε μέρος αμέτρητες φορές στη διαλογή των νέων κρατουμένων, βάσει της οποίας διαχωρίζονταν οι νεοαφιχθέντες ικανοί για εργασία από τους αδύναμους, γέρους και ασθενείς, οι οποίοι κατόπιν οδηγούνταν κατευθείαν στους θαλάμους αερίων, όπου έβρισκαν τον θάνατο.
Φυγή στη Νότια Αμερική και θάνατος
Στις 17 Ιανουαρίου 1945, λίγο πριν φτάσει ο Κόκκινος Στρατός στο Άουσβιτς, ο Μένγκελε κατέφυγε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Γκρος-Ρόζεν, όπου για λίγο διάστημα συνέχισε τους φόνους του.
Αφού εγκατέλειψε και το Γκρος-Ρόζεν, κρύφτηκε στις 6 Φεβρουαρίου σε μια μονάδα της Βέρμαχτ, η οποία λίγο αργότερα παραδόθηκε στους Αμερικανούς και κρατήθηκε σε στρατόπεδο κοντά στο Σαουεντστάιν. Τρεις μήνες αργότερα αφέθηκε ελεύθερος, αφού οι Αμερικανοί δεν γνώριζαν ακόμη για τον "Άγγελο του Θανάτου" από το Άουσβιτς. Το φθινόπωρο του 1945 έφτασε στο Ροζενχάιμ της Βαυαρίας, όπου κρύφτηκε σε ένα απόμερο αγρόκτημα. Το διάστημα εκείνο χρησιμοποιούσε το όνομα Φριτς Χόλμαν.
Τον Απρίλιο του 1949 κατέφυγε ως Χέλμουτ Γκρέγκορ στη Γένοβα, από όπου στις 20 Ιουνίου 1949 ταξίδεψε στο Μπουένος Άιρες με το ατμόπλοιο North King. Με τη βοήθεια άλλων εγκληματιών πολέμου που είχαν καταφύγει εκεί και με πλαστά χαρτιά του Ερυθρού Σταυρού, έζησε εκεί μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1950. Με πλαστή ταυτότητα ταξίδεψε τουλάχιστον μια φορά ακόμη στη Γερμανία. Όταν άκουσε ότι ήταν καταζητούμενος, κατέφυγε στην Παραγουάη. Μετά την απαγωγή του Άντολφ Άιχμαν, κρύφτηκε στο Σάο Πάολο, όπου στο τέλος της ζωής του ζούσε υπό σχετικά φτωχικές συνθήκες. Πέθανε στις 7 Φεβρουαρίου 1979 στη Βερτιόγκα, κατά τη διάρκεια διακοπών που έκανε: κολυμπώντας, έπαθε εγκεφαλικό επεισόδιο και πνίγηκε.
Ο τάφος του ανακαλύφθηκε το 1985 από Γερμανούς, Αμερικανούς και Ισραηλινούς ερευνητές. Εντός δύο εβδομάδων επικυρώθηκε η ταυτότητα του πτώματος, μετά δε και από εξέταση DNA το 1992, υπάρχει απόλυτη βεβαιότητα ότι επρόκειτο για τον Μένγκελε.
Κληρονομιά
Το 2004 δημοσιεύτηκαν στη Βραζιλία επιστολές και το ημερολόγιο του Μένγκελε. Τα έγγραφα αυτά φανερώνουν τις σκέψεις και τις συνθήκες ζωής του γιατρού των SS στο τελευταίο μέρος της ζωής του. Βάσει αυτών, ο Μένγκελε δεν μετάνιωσε ποτέ για τις πράξεις του ως γιατρού του Άουσβιτς. Εκτός αυτού εξακολουθεί να υποστηρίζει τις "διαφορές μεταξύ των φυλών".
Το 1972 σκεφτόταν να επιστρέψει στη Γερμανία. ("Πώς είναι όμως σήμερα η πατρίδα μου; Είναι ακόμη πατρίδα μου; Δεν θα με δεχτεί σαν εχθρό;"). Τα 85 έγγραφα βρίσκονταν από το 1985 στα αρχεία της βραζιλιάνικης ομοσπονδιακής αστυνομίας, αφού πριν είχαν βρεθεί σε διαμερίσματα φίλων και γνωστών του Μένγκελε.
Η συγκλονιστική ιστόρια 7 νάνων του Άουσβιτς που επιβίωσαν από τα πειράματα του Γιόζεφ Μένγκελε
Ήταν Μάιος του 1944 σε στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς. Καθώς έρχονταν οι νέες αφίξεις κρατουμένων στα στρατόπεδα των ναζί, οι φρουροί των SS δεν μπορούσαν να πιστέψουν στα μάτια τους.
Ένας-ένας, επτά μικροσκοπικοί άνθρωποι, πιασμένοι χέρι-χέρι για να μη χαθούν, κατεβαίνουν από το τρένο. Οι πέντε ήταν γυναίκες. Φορώντας μέικ απ και κομψά φορέματα, δεν διέφεραν και πολύ από κούκλες πλαστικές.
Τα μέλη της οικογένειας Όβιτζ είχαν τη μεγάλη ατυχία να γεννηθούν νάνοι, να είναι Εβραίοι και να ζουν στην Ουγγαρία, κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ήταν επίσης διάσημοι για θεατρικές παραστάσεις που έδιναν στη Βουδαπέστη. Δεν θα μπορούσαν να περάσουν απαρατήρητοι από τα «γεράκια»-Γερμανούς κατακτητές, καθώς δεν αντιστοιχούσαν στα πρότυπα του Εθνικοσοσιαλισμού. Οι νάνοι δεν είχαν και ιδιαίτερη επίγνωση για το ότι πήγαιναν σε ένα από τα πιο κακόφημα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Άουσβιτς.
Ο «Δόκτωρ Θάνατος», όπως έχει μείνει στην ιστορία ο Γιόζεφ Μένγκελε, ήταν εκεί και τους περίμενε, όπως και χιλιάδες ανθρώπους ακόμη. Ήταν ιδιαίτερα γνωστός για τα διεστραμμένα πειράματα ευγονικής που έκανε σε πολύ κόσμο. Ακόμη και οι αξιωματικοί ένιωθαν ένα δέος μπροστά του, καθώς γνώριζαν το πάθος του να συλλέγει ανθρώπους με γενετικές ανωμαλίες, όπως ερμαφρόδιτους και με γιγαντισμό. Πολλές οι ιστορίες για τον Μένγκελε.
Γνωστός για το πρόβλημα της εξάπλωσης τύφου που «έλυσε» ρίχνοντας σε θάλαμο αερίων 498 γυναίκες. Γνωστός επίσης και για τις οικογένειες τσιγγάνων που ξεκλήρισε για να κάνει πειράματα στα μάτια τους! Μόλις έφτασαν, ο αξιωματικός των SS διέταξε να φωνάξουν τον γιατρό. Ένας νάνος δεν θα ήταν επαρκής λόγος για να φωνάξουν τον «δόκτωρα θάνατο», αλλά μία οικογένεια επτά ανθρώπων; Ήταν ένα περίεργο φαινόμενο. Σαν το γνωστό παραμύθι!
Στο μεταξύ, οι συγκρατούμενοι των νάνων οδηγούνταν σε κάποια κτίρια που έβγαζαν καπνούς και φλόγες. Οι επτά νάνοι αφελώς διερωτήθηκαν. Τι βρίσκεται εκεί; Κάποιος φούρνος με ψωμί; Η Πέρλα Όβιτζ 23 ετών, νεώτερη της οικογένειας πήρε κυνικά την απάντησή της από έναν άλλο Εβραίο συγκρατούμενο της. «Δεν είναι ένας απλός φούρνος. Εκεί σύντομα θα καταλήξουμε, και εσύ μαζί». Η Πέρλα δεν έκανε άλλη ερώτηση. Η οικογένεια έφτασε στο «ιατρείο». Εκεί ο Γιόζεφ Μένγκελε ανέμενε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Η προσοχή του μεγάλωσε ακόμη περισσότερο όταν έμαθε ότι ο πατέρας τους και αυτός νάνος ραββίνος, παντρεύτηκε την μητέρα τους που ήταν ψηλή και παρόλα αυτά έκανε 7 νάνους ίδιου παραστήματος. Μόλις το έμαθε, είπε γελώντας: «Τώρα θα έχω δουλειά για 20 χρόνια». Δεν πέρασαν ούτε τρεις ώρες και τα 3100 άτομα από τα 3500 που επέβαιναν στο τρένο είχαν εξοντωθεί. Η οικογένεια όλο και περισσότερο αγωνιούσε για το μέλλον της. Παραδόξως, η συμπεριφορά των ναζί ήταν ήρεμη προς τους επτά νάνους, όπως και του Γιόζεφ Μένγκελε. Τους απευθυνόταν μάλιστα με κοπλιμέντα.
Οι ναζί δεν τους ξύρισαν το κεφάλι, όπως συνήθιζαν να κάνουν σε όλους και δεν τους έβγαλαν τα κεντητά ρούχα. Ζούσαν όπως όλοι οι υπόλοιποι κρατούμενοι. Σιτίζονταν κοινά και έκαναν μπάνιο σε μία κολυμπήθρα, καθώς ο Γιόζεφ Μένγκελε ήταν παθιασμένος με την υγιεινή. Έπειτα ξεκίνησαν οι εξετάσεις. Στο εργαστήριο που έμοιαζε με κλινική, το πρώτο που εξαναγκάστηκαν να κάνουν ήταν να δώσουν αίμα. Μετά ακολούθησαν και οι ακτινογραφίες. Η πολλή αιμοδοσία άρχισε να τους εξαντλεί, καθώς επαναλαμβανόταν για εβδομάδες.
«Αυτό δεν πτόησε τον Γιόζεφ Μένγκελε», υποστήριζε η Πέρλα και άρχισαν να νιώθουν αηδιασμένοι από κάποια στιγμή κι έπειτα. Ο «δρ Θάνατος» δεν ήξερε τι ακριβώς έψαχνε. Η ιατρική εργασία που κράταγε δεν διέφερε πολύ και από έναν αιματολογικό έλεγχο σε παιδί.
Οι ψυχίατροι βομβάρδιζαν τους νάνους με ερωτήσεις για να μετρήσουν την ευφυΐα τους, επίσης τους εξέταζαν για σύφιλη. Ένα άλλο περίεργο πείραμα που έκαναν στα αυτιά τους ήταν η απότομη αλλαγή θερμοκρασία από βραστό σε παγωμένο νερό! Στη Ντόρα Όβιτζ, άλλο μέλος της οικογένειας, έκαναν ερωτήσεις για την σεξουαλική της ζωή, κάνοντας τη να νιώθει άσχημα.
Ο Μένγκελε είχε σκοπό να στείλει τα σώματά τους σε μουσείο του Βερολίνου, όπως είχε κάνει με άλλους νάνος στο παρελθόν, κάτι που τρέλαινε και μόνο στην ιδέα την οικογένεια. «Είχαμε συμφιλιωθεί με τη ιδέα ότι δεν επρόκειτο να βγαίναμε ποτέ από το στρατόπεδο. Αλλά το ότι θα τοποθετούσαν τον σκελετό μας σε μουσείο, ακουγόταν ανατριχιαστικό», είπε ένας από αυτούς.
Πώς τα κατάφεραν ωστόσο και επιβίωσαν; Ήταν ικανή μία ιδιοτροπία του Μένγκελε που τους άλλαξε τομέα, πριν οδηγηθούν στο θάλαμο αερίων. Είχαν ιδιαίτερα καλή σχέση με τον γιατρό του θανάτου. Τον αποκαλούσαν με την προσφώνηση «η τελειότητά σας» και τους απαντούσε σαν να ήταν παιδιά του.
Είχαν μάλιστα ανεβάσει και παράσταση σε αξιωματικούς των SS. Μια αρρωστημένη σχέση. «Ήταν σαν Χολιγουντιανός σταρ. Μπορούσες να τον ερωτευτείς, εάν δεν γνώριζες τη σαδιστική, αρρωστημένη φυσιογνωμία που κρυβόταν πίσω από αυτό το χαμόγελο», υποστήριξε η Πέρλα.
Μερικούς μήνες αργότερα, το 1945, οι Σοβιετικοί έκαναν την αντεπίθεση τους. Ο Γιόζεφ Μένγκελε το έσκασε αιφνιδιαστικά. Η οικογένεια σώθηκε και κατάφερε να επιστρέψει στο χωριό που είχε αποδεκατιστεί από τους ναζί. Η Πέρλα Όβιτζ έζησε μέχρι το 2001, όπου έφτασε μέχρι τα 80. Εξομολογήθηκε αυτή τη φρικτή εμπειρία πολλά χρόνια αργότερα, όταν πέθαναν και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας Όβιτζ.
ΠΗΓΕΣ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
αβαγνον