η ΕΕ, από γεννησιμιού της, ήταν και είναι μια αντιδραστική συμμαχία των αστικών τάξεων της καπιταλιστικής Ευρώπης, με στόχο το "ξεζούμισμα" των εργαζομένων και την καταλήστευση άλλων λαών, στο πλαίσιο του ανταγωνισμού τους με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Δεν ήταν, ούτε θα είναι αιώνια, όπως δεν ήταν αιώνιες άλλες αντίστοιχες συμμαχίες στο παρελθόν.
Κανέναν τους δεν πήρε ο πόνος για τα λαϊκά συμφέροντα, που τα τσακίζουν ανελέητα με τις πολιτικές τους και που εξάλλου στο πλαίσιο της ΕΕ είναι καταδικασμένα. Ο καημός τους είναι η επίδραση των τελευταίων εξελίξεων στα συμφέροντα του κεφαλαίου. Το άφθονο κλάμα εκφράζει το φόβο τους για τη συνοχή της ΕΕ αλλά και για τα συμπεράσματα που μπορεί να εξαχθούν με αφορμή τη Βρετανία, καθώς αποδεικνύεται ότι λυκοσυμμαχίες όπως η ΕΕ δεν αποτελούν ανεπίστρεπτη διαδικασία, όπως πάσχιζαν να πείσουν το λαό οι απολογητές τους όλα τα προηγούμενα χρόνια, ούτε εξανθρωπίζονται ούτε μεταλλάσσονται φιλολαϊκά.
Η καταδίκη της ΕΕ είναι αποτελεσματική όταν συνδέεται με την πάλη για ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου
Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ
για το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος
«Το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος αναδεικνύει την αυξημένη δυσαρέσκεια εργατικών - λαϊκών δυνάμεων απέναντι στην ΕΕ και τις αντιλαϊκές πολιτικές της, η οποία όμως πρέπει να απεγκλωβιστεί από τις επιλογές τμημάτων και πολιτικών δυνάμεων της αστικής τάξης και να αποκτήσει ριζοσπαστικά - αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά. Το αποτέλεσμα καταγράφει τη διάψευση των προσδοκιών, που για χρόνια καλλιεργούσαν όλα τα αστικά κόμματα - και στην Ελλάδα - μαζί με τα ευρωενωσιακά επιτελεία ότι δήθεν θα μπορούσαν οι λαοί να ευημερήσουν στο πλαίσιο της ΕΕ.
Το γεγονός ότι τέθηκε τόσο έντονα το ζήτημα της αποχώρησης μιας χώρας από την ΕΕ - και μάλιστα του μεγέθους της Βρετανίας - οφείλεται αφενός στις εσωτερικές αντιθέσεις στην ΕΕ και την ανισομετρία των οικονομιών της και αφετέρου στη διαπάλη ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, που οξύνθηκε σε συνθήκες οικονομικής ύφεσης. Αυτοί οι παράγοντες ενισχύουν τον λεγόμενο "ευρωσκεπτικισμό", αποσχιστικές τάσεις, αλλά και τάσεις που επιδιώκουν αλλαγή της πολιτικής διαχείρισης της ΕΕ και της Ευρωζώνης.
Φορείς του αντιδραστικού "ευρωσκεπτικισμού" είναι εθνικιστικά, ρατσιστικά ή και φασιστικών αντιλήψεων κόμματα, όπως π.χ. το Κόμμα για την Ανεξαρτησία της Βρετανίας (UKIP) του Φάρατζ, το Εθνικό Μέτωπο της Λεπέν στη Γαλλία, η "Εναλλακτική για τη Γερμανία" και παρόμοια σχήματα στην Αυστρία, στην Ουγγαρία και στην Ελλάδα, π.χ. η φασιστική Χρυσή Αυγή, η Εθνική Ενότητα του Καρατζαφέρη και άλλα. Η τάση του "ευρωσκεπτικισμού" εκφράζεται και από κόμματα, που χρησιμοποιούν αριστερή ταμπέλα, ασκούν κριτική ή απορρίπτουν την ΕΕ και το ευρώ, υποστηρίζουν το εθνικό νόμισμα, αναζητούν άλλες ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και σε κάθε περίπτωση κινούνται εντός των καπιταλιστικών τειχών.
Αυτές οι αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί διαπερνούν και την αστική τάξη κάθε χώρας - μέλους της ΕΕ. Οι οικονομικές και πολιτικές διεργασίες που δρομολογούνται, τόσο στο επίπεδο της Μ. Βρετανίας, όσο και της ΕΕ, τα παζάρια που θα ακολουθήσουν για τη θέση της βρετανικής αστικής τάξης την επόμενη μέρα, μπορεί να καταλήξουν σε νέες προσωρινές συμφωνίες της ΕΕ με τη Βρετανία. Το σίγουρο είναι πως, σε κάθε περίπτωση, όσο παραμένει η καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και η αστική εξουσία, η όποια εξέλιξη θα συνοδευτεί με νέες βαριές θυσίες για τις εργατικές - λαϊκές δυνάμεις.
Το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος εκθέτει τις άλλες πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα, που όλα τα προηγούμενα χρόνια εκθείαζαν τη συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ, παρουσιάζοντάς την ως μια ανεπίστρεπτη διαδικασία ή έσπερναν αυταπάτες περί ανάγκης για "περισσότερη Ευρώπη της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης". Εκθέτει κι εκείνες τις δυνάμεις που θεωρούν το εθνικό νόμισμα πανάκεια για τη λαϊκή ευημερία. Η Βρετανία της στερλίνας έπαιρνε τα ίδια αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα, όπως οι υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης. Τα ίδια μέτρα θα συνεχίσει να παίρνει και εκτός ΕΕ, αφού αυτά τα επιβάλλει η ανάγκη της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των δικών της μονοπωλίων.
Είναι σίγουρο ότι τις επόμενες μέρες θα πυκνώσουν οι φωνές και τα "δάκρυα", τόσο από τη μεριά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όσο και απ' τη μεριά των άλλων αστικών κομμάτων, για την "ανάγκη επαναθεμελίωσης της ΕΕ", για την "ΕΕ που έχασε το δρόμο της και πρέπει να επιστρέψει στις ρίζες της" κ.λπ. Ομως, η ΕΕ, από γεννησιμιού της, ήταν και είναι μια αντιδραστική συμμαχία των αστικών τάξεων της καπιταλιστικής Ευρώπης, με στόχο το "ξεζούμισμα" των εργαζομένων και την καταλήστευση άλλων λαών, στο πλαίσιο του ανταγωνισμού τους με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Δεν ήταν, ούτε θα είναι αιώνια, όπως δεν ήταν αιώνιες άλλες αντίστοιχες συμμαχίες στο παρελθόν. Η καπιταλιστική ανισομετρία και ο ανταγωνισμός, η αλλαγή στο συσχετισμό δυνάμεων αργά ή γρήγορα φέρνουν στην επιφάνεια αντιθέσεις, που δεν είναι πλέον εφικτό να γεφυρωθούν με προσωρινούς και εύθραυστους συμβιβασμούς. Ταυτόχρονα, στο καπιταλιστικό έδαφος γεννιούνται νέα φαινόμενα, διεργασίες για νέες αντιδραστικές συμμαχίες.
Το συμφέρον του ελληνικού, του βρετανικού λαού, όλων των λαών της Ευρώπης, δεν πρέπει να μπαίνει "κάτω από ξένη σημαία". Δεν πρέπει να μπαίνει κάτω από τη σημαία της αστικής τάξης και των διαφόρων τμημάτων της, που καθορίζουν τις επιλογές και τις διεθνείς τους συμμαχίες, με κριτήριο τα συμφέροντά τους και τη μεγαλύτερη δυνατή εκμετάλλευση των εργαζομένων. Η αναγκαία καταδίκη της λυκοσυμμαχίας του κεφαλαίου, της ΕΕ, η πάλη για την αποδέσμευση κάθε χώρας από αυτήν, για να είναι αποτελεσματικές πρέπει να συνδεθούν με την ανάγκη ανατροπής της εξουσίας του κεφαλαίου, με την εργατική - λαϊκή εξουσία. Η κοινωνική συμμαχία της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, η ανασύνταξη και ισχυροποίηση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος είναι όρος για να ανοίξει αυτός ο ελπιδοφόρος δρόμος».
Κλάματα για την ΕΕ
«Αρνητική εξέλιξη» χαρακτήρισαν με μια φωνή η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα της αστικής διαχείρισης το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος. Αναμενόμενη η στεναχώρια τους, καθώς από θέση εκπροσώπησης των συμφερόντων της ντόπιας αστικής τάξης υπερασπίζονται τις στρατηγικές της επιλογές και τέτοια παραμένει η συμμετοχή στην ΕΕ. Εκδηλος ο προβληματισμός και η αγωνία τους, αφού το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στη Βρετανία αναδεικνύει την αυξημένη δυσαρέσκεια εργατικών - λαϊκών δυνάμεων απέναντι στην ΕΕ και τις αντιλαϊκές πολιτικές της, που βεβαίως παραμένει εγκλωβισμένη στο πλαίσιο του συστήματος. Αλλά αναδεικνύει ακόμα και τις εσωτερικές αντιθέσεις στην ΕΕ, την ανισομετρία των οικονομιών της, τη διαπάλη ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά κέντρα που οξύνθηκε σε περίοδο καπιταλιστικής κρίσης.
Πρόκειται για στοιχεία που δεν αφορούν μόνο στη Βρετανία αλλά εκδηλώνονται στον έναν ή τον άλλο βαθμό σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, ενισχύοντας το ρεύμα του λεγόμενου «ευρωσκεπτικισμού», αποσχιστικές τάσεις, αλλά και τάσεις που επιδιώκουν αλλαγή της πολιτικής διαχείρισης της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Τμήματα των αστικών τάξεων κρατών - μελών της ΕΕ, που τα συμφέροντά τους δεν εξυπηρετούνται πλέον με την παραμονή στην ΕΕ, προσπαθούν να αξιοποιήσουν τη δικαιολογημένη λαϊκή δυσαρέσκεια, θέτοντάς την υπό τη σημαία των επιλογών τους, σε κάθε περίπτωση εχθρικών προς τα λαϊκά συμφέροντα.
Οι αντιδράσεις των αστικών πολιτικών δυνάμεων πρέπει να ιδωθούν απ' τα λαϊκά στρώματα μέσα απ' αυτό το πρίσμα. Αν η παραμονή στην ΕΕ είναι δεδομένο ότι κλιμακώνει την αντιλαϊκή επίθεση, η αποχώρηση απ' αυτή δεν σηματοδοτεί τερματισμό της, στο βαθμό που οι λαοί, εν προκειμένω ο βρετανικός, δεν τη συνδέσουν με την πάλη τους για ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου. Με όποια συμμαχία κι αν συνδέσει ή απ' όποια κι αν αποσυνδέσει τα συμφέροντά του το κεφάλαιο κάθε κράτους, η εξουσία του είναι από χέρι αντιλαϊκή.
Κανέναν τους δεν πήρε ο πόνος για τα λαϊκά συμφέροντα, που τα τσακίζουν ανελέητα με τις πολιτικές τους και που εξάλλου στο πλαίσιο της ΕΕ είναι καταδικασμένα. Ο καημός τους είναι η επίδραση των τελευταίων εξελίξεων στα συμφέροντα του κεφαλαίου. Το άφθονο κλάμα εκφράζει το φόβο τους για τη συνοχή της ΕΕ αλλά και για τα συμπεράσματα που μπορεί να εξαχθούν με αφορμή τη Βρετανία, καθώς αποδεικνύεται ότι λυκοσυμμαχίες όπως η ΕΕ δεν αποτελούν ανεπίστρεπτη διαδικασία, όπως πάσχιζαν να πείσουν το λαό οι απολογητές τους όλα τα προηγούμενα χρόνια, ούτε εξανθρωπίζονται ούτε μεταλλάσσονται φιλολαϊκά. Ταυτόχρονα, η περίπτωση της Βρετανίας εκθέτει και όσες δυνάμεις κοροϊδεύουν το λαό ότι η αλλαγή νομίσματος είναι ικανή προϋπόθεση να τερματιστούν τα βάσανά τους. Η Βρετανία της στερλίνας έπαιρνε τα ίδια αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα, όπως οι υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης και θα συνεχίσει, μέσα ή έξω απ' την ΕΕ, αφού αυτό επιτάσσουν τα συμφέροντα των μονοπωλίων της.
Ο λαός οφείλει να βγάλει συμπεράσματα και, κυρίως, οφείλει να κλείσει τα αυτιά στην προπαγάνδα που θα ενταθεί τις επόμενες μέρες περί επαναθεμελίωσης της ΕΕ, περισσότερης κοινωνικής ΕΕ, επιστροφής της ΕΕ στις ιδρυτικές της αρχές και αξίες. Τη μόνη αξία που είχε, έχει και θα έχει η ΕΕ είναι αυτή των κερδών των μονοπωλίων της. Οι αυταπάτες που με ιδιαίτερο ζήλο καλλιεργούν στο λαό η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα της διαχείρισης, είναι για να μην «καρπίσει» στη συνείδησή του ο «σπόρος» της ανάγκης όχι απλά καταδίκης των λυκοσυμμαχιών του κεφαλαίου, αλλά του ίδιου και της εξουσίας του. Της ανάγκης να οργανώσει την πάλη του για την ανατροπή της και για την οικοδόμηση της δικής του, εργατικής - λαϊκής εξουσίας. Πάλη που θα δώσει με τις σημαίες των δικών του συμφερόντων και όχι τις σημαίες των συμφερόντων των καπιταλιστών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
αβαγνον