Η Έλλη Λαμπέτη απαγγέλλει το ποίημα ο "Χαρταετός", από την ποιητική συλλογή Μαρία Νεφέλη, του Οδυσσέα Ελύτη.
Κι όμως ήμουν πλασμένη για χαρταετός.
Τα ύψη μου άρεσαν ακόμη
και όταν έμενα στο προσκέφαλο μου μπρούμυτα
τιμωρημένη ώρες και ώρες.
Ένιωθα το δωμάτιο μου ανέβαινε
-δεν ονειρευόμουν- ανέβαινε
φοβόμουνα και μου άρεσε.
Ήταν εκείνο που έβλεπα πως να το πω
κάτι σαν την “ανάμνηση τον μέλλοντος”
όλο δέντρα που έφευγαν βουνά πού άλλαζαν όψη
χωράφια γεωμετρικά με δασάκια σγουρά
σαν εφηβαία – φοβόμουνα και μου άρεσε-
ν’ αγγίζω μόλις τα καμπαναριά
να τους χαϊδεύω τις καμπάνες
σαν όρχεις και να χάνομαι. . .
''Κι όμως ήμουν πλασμένη για χαρταετός. Τα ύψη μου άρεσαν ακόμη και όταν έμενα στο προσκέφαλό μου μπρούμυτα τιμωρημένη ώρες και ώρες...''
Η Έλλη Λαμπέτη απαγγέλλει το ποίημα ο "Χαρταετός", από την ποιητική συλλογή Μαρία Νεφέλη, του Οδυσσέα Ελύτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
αβαγνον