«οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός ἐν ᾧ εὐδόκησα»
ΣΗΜΕΡΑ, η θεοπτία, η φανέρωση του «Θαβωρείου Φωτός», έχει τοποθετηθεί στην κοσμική μας συνείδηση μόνον ως ιστορικό γεγονός των παρελθόντων δύο χιλιετιών, είτε από άγνοια, είτε από σκοπιμότητα, είτε από την αλλαγή των συνθηκών και καταστάσεων του τρόπου ζωής· ο άνθρωπος έχει πλέον λησμονήσει ότι η ύπαρξή του είναι Μυστήριο ερχόμενη από το «μη είναι» στο «είναι» (ἐξ οὐκ ὄντων) «κατ’ εἰκόνα» Θεού, προσλαμβάνοντας ολόκληρη την «ανθρωπότητά» του –σώμα και ψυχή– (θεία και ανθρώπινη φύση), προορισμός της οποίας είναι ο δρόμος προς τη θέωση, δηλ. στο «καθ’ ὁμοίωσιν».
Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος ενώπιον των μαθητών του και η κατάσταση θεοπτίας λόγω της μέθεξης στις άκτιστες θείες ενέργειες, προσφέρει την δυνατότητα να αντιληφθούμε ότι, αφ’ ενός μεν για να γνωρίσουμε τον Θεό, πρέπει πρώτα εμείς «να επιτρέψουμε» στον Θεό να μας γνωρίσει, δηλ. να απαλλαγούμε από την κατάσταση δουλείας και φθοράς μέσω της κάθαρσης, να ανέβουμε τον «Γολγοθά» και να υψώσουμε τον ΣΤΑΥΡΟ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, αφ’ ετέρου δε προεικονίζει την δόξα Του κατά την Δευτέρα Παρουσία και αφού με το βάπτισμα μετέχουμε όλοι στο Μυστήριο της Ανάστασης καλούμαστε να υποβάλλουμε τη φύση μας στην «καλή αλλοίωση» - Μεταμόρφωση, με τη βοήθεια της θείας χάριτος.
Γράφει η Ελένη Δραμπάλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
αβαγνον