Γεώργιος Σουρής ... περὶ τοῦ πῶς μπορεῖ καθεὶς ἐλεύθερα νὰ κλέβῃ ...

ΑΠΕΒΙΩΣΕ ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ 1919.

Περὶ τοῦ πῶς μπορεῖ καθεὶς ἐλεύθερα νὰ κλέβῃ,

χωρὶς κανεὶς λογαριασμὸ γι' αὐτὸ νὰ τοῦ γυρεύῃ,

περὶ τοῦ πῶς οἱ βουλευταὶ νὰ γίνωνται κυράτσαις,

καὶ κάποτε νὰ δέρνωνται μὲ μαγκουριαῖς καὶ μπάτσαις,

περὶ τοῦ πῶς τοῦ Χράπα Χρὰπ ὁ Ψύλλας νὰ τῇς βρέχῃ,

περὶ ἀγρίας ζευζεκιᾶς καὶ μαζεμὸ δὲν ἔχει,

καὶ τέλος πῶς νὰ κάμωμε ἀπέραντο τὸ σπίτι

τοῦ ἀειμνήστου Ἕλληνος Ζωργῆ Δρομοκαΐτη,

καὶ ἐκεῖ μέσα ὅλοι μας νὰ πᾶμε νὰ κλεισθοῦμε,

προτοῦ μὲ νομοσχέδια νὰ ἀποτρελλαθοῦμε.

πλήρες άρθρο ΕΔΩ

Νομοσχεδίων Ανάγνωσμα

(Μάιος 1882)

Περὶ ἀμπέλων, φυτειῶν, περὶ καλαποδίων,

περὶ ὁδῶν ἁμαξιτῶν, περὶ λεωφορείων,

περὶ τοῦ πῶς μπορεῖς παντοῦ γιὰ μιὰ στιγμὴ νὰ φθάσῃς,

περὶ συντάξεως στρατοῦ ξηρᾶς τε καὶ θαλάσσης.

Περὶ ἀποξηράνσεως νερῶν καὶ Κωπαΐδων,

περὶ προανακρίσεως κρυφῆς Ὀθωμανίδων,

περὶ βοσκῶν, περὶ δασῶν, περὶ προσθήκης φόρων,

περὶ γιδιῶν τοῦ Καλλιγᾶ καὶ τράγων κερασφόρων,

περὶ καπνοῦ, περὶ κρασιοῦ, περὶ οἱνοπνευμάτων,

περὶ καταμετρήσεως τῶν ἐθνικῶν κτημάτων.

Περὶ παραχωρήσεως διπλῶν ἀρχαιοτήτων,

περὶ πραγμάτων κινητῶν καὶ περὶ ἀκινήτων,

περὶ τροποποιήσεων δὲν ξέρω ποίων νόμων,

περὶ στενῶν ἢ καὶ πλατειῶν ἀτμοσιδηροδρόμων,

περὶ ἁλάτων, πιπεριῶν, περὶ ταχυδρομείων,

καὶ Γυμνασίων πρακτικῶν καὶ Ἡμιγυμνασίων,

περὶ σπουδῆς τῆς φυσικῆς, ἀλγέβρας καὶ χημείας,

τῆς γραφικῆς, τῆς μουσικῆς καὶ τῆς ἰχνογραφίας,

ὅλων τοῦ κόσμου τῶν γλωσσῶν, γνωστῶν τε καὶ ἀγνώστων,

καὶ θεραπείας γενικῆς τῶν νεύρων τῶν ἀρρώστων.

Περὶ συντάξεων χηρῶν καὶ ὀρφανῶν καὶ χήρων,

περὶ βωδιῶν καὶ γαϊδουριῶν καὶ μουλαριῶν καὶ χοίρων,

περὶ ἐκμεταλλεύσεως τῶν σκοτεινῶν ἐγκάτων,

κάθε βουνοῦ καὶ τοῦ Τρελλοῦ κι' αὐτῶν τῶν ἀποπάτων,

περὶ πυκνῶν συνοικιών, περὶ ἐπιγαμίας,

μὲ γιασαξήδων, Μπέηδων κι' ἀλλοδαπῶν κυρίας,

περὶ τοῦ πῶς νὰ βγάλωμε καὶ τοῦ Δερβὶς τὸ φέσι,

καὶ νὰ τὸν παρασφίξωμε καστόρι νὰ φορέσῃ,

περὶ τοποθετήσεως παντοῦ φανῶν μαζὶ καὶ φάρων

καὶ διεθνῶν συμβάσεων καὶ τὸν κακόν μας φλάρον.

Περὶ τοῦ πῶς μπορεῖ καθεὶς ἐλεύθερα νὰ κλέβῃ,

χωρὶς κανεὶς λογαριασμὸ γι' αὐτὸ νὰ τοῦ γυρεύῃ,

περὶ τοῦ πῶς οἱ βουλευταὶ νὰ γίνωνται κυράτσαις,

καὶ κάποτε νὰ δέρνωνται μὲ μαγκουριαῖς καὶ μπάτσαις,

περὶ τοῦ πῶς τοῦ Χράπα Χρὰπ ὁ Ψύλλας νὰ τῇς βρέχῃ,

περὶ ἀγρίας ζευζεκιᾶς καὶ μαζεμὸ δὲν ἔχει,

καὶ τέλος πῶς νὰ κάμωμε ἀπέραντο τὸ σπίτι

τοῦ ἀειμνήστου Ἕλληνος Ζωργῆ Δρομοκαΐτη,

καὶ ἐκεῖ μέσα ὅλοι μας νὰ πᾶμε νὰ κλεισθοῦμε,

προτοῦ μὲ νομοσχέδια νὰ ἀποτρελλαθοῦμε.

Ἀνθολογία τῆς Οἰκονομίας

συλλεγέντα καὶ ἀναρτηθέντα ἐπὶ τῇ πανηγυρικῇ ἐλεύσει τοῦ ΔΝΤ

Ποιὸς εἶδε κράτος λιγοστὸ σ᾿ ὅλη τὴ γῆ μοναδικό, ἑκατὸ νὰ ἐξοδεύῃ καὶ πενήντα νὰ μαζεύῃ; Νὰ τρέφῃ ὅλους τοὺς ἀργούς, νἄχῃ ἑπτὰ Πρωθυπουργούς, ταμεῖο δίχως χρήματα καὶ δόξης τόσα μνήματα; Νἄχῃ κλητῆρες γιὰ φρουρὰ καὶ νὰ σὲ κλέβουν φανερά, κι ἐνῷ αὐτοὶ σὲ κλέβουνε τὸν κλέφτη νὰ γυρεύουνε; * * *

Κλέφτες φτωχοὶ καὶ ἄρχοντες μὲ ἅμαξες καὶ ἄτια, κλέφτες χωρὶς μία πῆχυ γῆ καὶ κλέφτες μὲ παλάτια, ὁ ἕνας κλέβει ὄρνιθες καὶ σκάφες γιὰ ψωμὶ ὁ ἄλλος τὸ ἔθνος σύσσωμο γιὰ πλούτη καὶ τιμή. * * *

Ὅλα σ᾿ αὐτὴ τὴ γῆ μασκαρευτῆκαν ὀνείρατα, ἐλπίδες καὶ σκοποί, οἱ μοῦρες μας μουτσοῦνες ἐγινῆκαν δὲν ξέρομε τί λέγεται ντροπή. * * *

Ὁ Ἕλληνας δυὸ δίκαια ἀσκεῖ πανελευθέρως, συνέρχεσθαί τε καὶ οὐρεῖν εἰς ὅποιο θέλει μέρος. * * *

Χαρὰ στοὺς χασομέρηδες! χαρὰ στοὺς ἀρλεκίνους! σκλάβος ξανάσκυψε ὁ ρωμιὸς καὶ δασκαλοκρατιέται. * * *

Γι᾿ αὐτὸ τὸ κράτος, ποὺ τιμᾶ τὰ ξέστρωτα γαϊδούρια, σικτὶρ στὰ χρόνια τὰ παλιά, σικτὶρ καὶ στὰ καινούργια! * * *

Καὶ τῶν σοφῶν οἱ λόγοι θαρρῶ πὼς εἶναι ψώρα, πιστὸς εἰς ὅ,τι λέγει κανένας δὲν ἐφάνη... αὐτὸς ὁ πλάνος κόσμος καὶ πάντοτε καὶ τώρα, δὲν κάνει ὅ,τι λέγει, δὲν λέγει ὅ,τι κάνει. * * *

Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαῖο, ὕφος τοῦ γόη, ψευτομοιραῖο. Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης, λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.  Σπαθὶ ἀντίληψη, μυαλὸ ξεφτέρι, κάτι μισόμαθε κι ὅλα τὰ ξέρει. Κι ἀπὸ προσπάππου κι ἀπὸ παπποῦ συγχρόνως μποῦφος καὶ ἀλεποῦ. * * *

Καὶ ψωμοτύρι καὶ γιὰ καφὲ τὸ «δὲ βαρυέσαι» κι «ὢχ ἀδερφέ». Ὡσὰν πολίτης, σκυφτὸς ραγιᾶς σὰν πιάσει πόστο: δερβεναγᾶς. Θέλει ἀκόμα -κι αὐτὸ εἶναι ὡραῖο- νὰ παριστάνει τὸν εὐρωπαῖο. Στὰ δυὸ φορώντας τὰ πόδια πού ῾χει στό ῾να λουστρίνι, στ᾿ ἄλλο τσαρούχι. * * *

Δυστυχία σου Ἑλλάς, μὲ τὰ τέκνα ποὺ γεννᾶς. Ὦ Ελλάς, ἡρώων χώρα, τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα; * * *