«Ο Παρθενώνας» του Κώστα Γαβρά (VIDEO)

Ελάχιστος «φόρος» τιμής γι αυτό που χαρακτηρίζει την Ελλάδα

Το πιο γνωστό ίσως μνημείο του ανθρώπινου πολιτισμού.

Μέσα σε λίγα λεπτά η μεγάλη ιστορία του Παρθενώνα, από έναν «μεγάλο» του πνεύματος και του πολιτισμού.

Να φανταστείτε πριν χρόνια , όταν δημοσιεύτηκε το video, κάποιοι έσπευσαν να το … απαγορεύσουν!!!!

ΔΕΙΤΕ ΤΟ VIDEO

ΠΗΓΗ: http://www.enallaxnews.gr/2014/08/31/o-parthenonas-tou-kosta-gavra/

Ο δήθεν ιερός σκοπός του «Μπουγελώματος»: Μια καλοστημένη βιομηχανία θανάτου!

Πίσω από «Μπουγέλωμα» κρύβεται μια καλοστημένη βιομηχανία θανάτου!

Μια ακόμα κατασκευασμένη "αιτία" για ανεύρεση "λύσης" που θα επιφέρει κέρδος, καθόσον προχωράει και ολοκληρώνεται το πρόγραμμα της μείωσης των πληθυσμών... 

Η ελίτ διασκεδάζει σε βάρος μας. Κρύβεται πίσω από τα σκοτεινά της σχέδια, φοράει μάσκα αγγελική για να μην δούμε το πραγματικό της σατανικό πρόσωπο. 

Το Ice Bucket Challenge ξεκίνησε να προβάλλεται από τα πιο πλούσια και διάσημα παιδιά της για να καταντήσει ένα ηλίθιος, γελοίος μιμητισμός μεταξύ των πληβείων που το συνεχίζουν ανυποψίαστοι, χωρίς να ξέρουν ότι στην ουσία είναι ο στόχος. Κάτι σαν να σου λένε... Πάμε για κυνήγι; Εσύ να λες πάμε, αλλά δεν έχεις καταλάβει ότι εσύ είσαι το θήραμα. 

Έτσι λαμπροί δισεκατομμυριούχοι όπως ο ιδρυτής του Facebook, Mark Zuckerberg, ο σατανιστής George Bush Junior, αλλά και ο γνωστός Τσάρος της μείωσης πληθυσμού, Bill Gates, άρχισαν να μπουγελώνονται δημόσια προκαλώντας κι άλλους να κάνουν το ίδιο, δήθεν για ιερό σκοπό: την ευαισθητοποίηση του κόσμου για την αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση (ALS), τη θανατηφόρο νευροεκφυλιστική διαταραχή που είναι γνωστή και ως νόσος Lou Gehrig. 

Αλλά τι κρύβεται στην πραγματικότητα πίσω απ' όλη την ιστορία; Σε πρώτο πλάνο, ποιες άλλες από τις φαρμακευτικές. Τα χρήματα που δωρίζουν οι επώνυμοι που μετέχουν στην καμπάνια πάνε αμέσως στον Οργανισμό ALS Association για την αντιμετώπιση της νόσου του Lou Gehrig, ο οποίος με τη σειρά του χρηματοδοτεί φαρμακευτικές εταιρείες και πανεπιστήμια * που αναζητούν θεραπεία κατά της συγκεκριμένης ασθένειας.

Το τελευταίο διάστημα που είναι σε εξέλιξη το Ice Βucket, ο ALS Association διέθεσε 21 πακέτα χρηματοδότησης σε επιστήμονες, ύψους 3,5 εκατ. δολάρια.

Στο μεταξύ, οι φαρμακευτικές εταιρείες που κάνουν έρευνα για την αντιμετώπιση της ασθένειας είδαν τις μετοχές τους να εκτοξεύονται λόγω αυτής της δημοσιότητας και των χρημάτων που έλαβαν για τις έρευνες. 

Για παράδειγμα, η φαρμακοβιομηχανία Avanir Pharmaceuticals, είδε τη μετοχή της να ανεβαίνει κατά 69% από τις αρχές του νέου χρόνου, καθώς ανακοίνωσε 

θετικά αποτελέσματα στις έρευνες γύρω από το φάρμακο Nuedexta, το οποίο έχει στόχο να αντιμετωπίσει την νευρολογική ασθένεια PBA, η οποία χαρακτηρίζεται από ξαφνικά και ανεξέλεγκτα ξεσπάσματα κλάματος και γέλιου, επίσης ένα σημαντικό σύμπτωμα του ALS.

Το σήμα για το φάρμακο Nuedexta

Αλλά δεν είναι η μόνη εταιρεία. Η Isis Pharmaceuticals, ανακοίνωσε θετικά αποτελέσματα στην προσπάθειά της να «απενεργοποιήσει» το «μεταλλαγμένο γονίδιο» που προκαλεί την ALS, και κατέγραψε άνοδο της μετοχής της κατά 20%. Η εταιρεία Sanofi, πάντως, η οποία διαθέτει μέχρι στιγμής το το Rilutek, το μοναδικό φάρμακο αντιμετώπισης του ALS που απλώς επιμηκύνει τη διάρκεια ζωής όσων νοσούν, είχε μικρές απώλειες, αφού το ενδιαφέρον έχει στραφεί αλλού. 

Τι είναι αυτό, όμως που δημιουργεί αυτή την ασθένεια; Εδώ θέλω την προσοχή σας!

/// Τα αίτια που προκαλούν την ALS είναι άγνωστα. Ένα σημαντικό βήμα προς την απάντηση σε αυτή την ερώτηση έγινε το 1993 όταν οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότιμεταλλάξεις στο γονίδιο που παράγει την υπεροξειδική δυσμουτάση (Cu/Zn superoxide dismutase (SOD1) σχετίζεται άμεσα με την κληρονομική μορφή της ALS. Αυτό το ένζυμο είναι ένα δυνατό αντι-οξειδωτικό που προστατεύει το σώμα από την ζημιά που προκαλεί το υπεροξειδιο, μια τοξική ελευθέρων ρίζα οξυγόνου (free radical). Τα free redicals είναι μόρια υψηλής ενέργειας που παράγονται από τα κύτταρα κατά την διάρκεια του κανονικού μεταβολισμού. Οι ελεύθερες ρίζες οξυγόνου μπορεί να συσσωρευτούν και να προκαλέσουν ζημιά στο DNA και τις πρωτεϊνες μέσα στα κύτταρα. Αν και ακόμα δεν είναι καθαρό το πώς η μετάλλαξη στο γονίδιο SOD1 οδηγεί στην καταστροφή των κινητικών νευρώνων, οι ερευνητές θεωρούν ότι μια συσσώρευση των ελευθέρων ρίζα οξυγόνου μπορεί να προκληθεί από την λανθασμένη λειτουργία αυτού του γονιδίου.

Επίσης, μελέτες έχουν επικεντρωθεί στον ρόλο του γλουταμικού οξέως (glutamate) στην καταστροφή των κινητικών νευρώνων. Το λουταμικό οξύ είναι ένας από τους χημικούς μεταφορείς σημάτων ή νευροδιαβιβαστές στον εγκέφαλο. Οι επιστήμονες έχουν ανακαλύψει ότι, σε σχέση με τους υγιείς ανθρώπους, οι ασθενείς με ALS έχουν αυξημένα επίπεδα γλουταμικού οξέως στον ορό του αίματος και στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό. Εργαστηριακές έρευνες έχουν δείξει ότι οι νευρώνες αρχίζουν να πεθαίνουν όταν εκτίθενται για μεγάλες περιόδους σε αυξημένες ποσότητες γλουταμικού οξέως (excitotoxicity). Τώρα, οι επιστήμονες προσπαθούν να κατανοήσουν τους μηχανισμούς που οδηγούν στην συσσώρευση αχρείαστου γλουταμικού οξέως στο εγκεφαλονωτιαίο και στου νευρικούς ιστούς και πώς αυτή η διαταραχή μπορεί να συμβάλει στην εξέλιξη της ALS.

Κι από που μπορούμε να προλάβουμε για μεγάλες περιόδους σε αυξημένες ποσότητες γλουταμικού οξέως; 

Κανονικά το γλουταμινικό οξύ είναι ένα αμινοξύ το οποίο παράγεται και από τον ανθρώπινο οργανισμό και βοηθάει στις διάφορες μεταβολικές δραστηριότητές του (κυρίως του συκωτιού και του εντερικού μεταβολισμού). Παίζει σημαντικό ρόλο στη μετάδοση μηνυμάτων μέσω του νευρικού ιστού του εγκεφάλου. Τα επίπεδα ύπαρξής του στον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό αυτορυθμίζονται προσεκτικά από τον οργανισμό και δεν εξαρτώνται σε καμία περίπτωση από την ποσότητα πρόσληψής του μέσω των τροφίμων. Λόγω του ρόλου του στον μεταβολισμό βρίσκεται σε πολύ μεγάλες ποσότητες τόσο στα διάφορα τρόφιμα (στο κρέας, τομάτες, φρούτα, μανιτάρια καθώς και σε άλλους φυτικούς και ζωϊκούς ιστούς) αλλά και στο ανθρώπινο σώμα. Βρίσκεται ακόμη και στο μητρικό γάλα και η πρόσληψη που γίνεται από τα μωρά μέσω του θηλασμού ανά κιλό βάρους είναι μεγαλύτερη από την ποσότητα που θα λάβει οποιαδήποτε άλλη στιγμή της ζωής του ανά κιλό βάρους. 

Είτε παράγεται από τον οργανισμό είτε προσλαμβάνεται μέσω των τροφίμων που καταναλώνονται μεταβολίζεται κατά τον ίδιο τρόπο από τον οργανισμό παράγοντας γλουταθειόνη και συμμετέχει στο μεταβολισμό των υδατανθράκων και των αμινοξέων.

Αλλά, αυτό βρίσκεται με φυσικό τρόπο σε πολλές τροφές και προσφέρει στη διαμόρφωση της γεύσης. Όμως το 1908, ο Ιάπωνας ερευνητής Κικουνάε Ικέντα (Kikunae Ikeda), από το Αυτοκρατορικό Πανεπιστήμιο του Τόκυο, πατεντάρισε μια μέθοδο μαζικής παραγωγής ενός κρυσταλλικού άλατος του γλουταμινικού οξέος, του όξινου γλουταμινικού νατρίου, την οποία ονόμασε «ουνάμι» (umami). ΑΥΤΌ, λοιπόν, είναι πρόσθετο ενισχυτικό γεύσης και μπαίνει Π-Α-Ν-Τ-Ο-Υ!!! Ο καθηγητής Ικέντα ονόμασε αυτήν τη γεύση «ουνάμι» (umami).

Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το όξινο γλουταμινικό νάτριο είναι ταξινομημένο ως πρόσθετο τροφίμων (E621). Υπάρχουν κανονισμοί που καθορίζουν το πώς και πότε μπορεί να προστεθεί στα τρόφιμα, αλλά ποιος τους τηρεί και ποιος τους ελέγχει... και τρέχα και γύρευε. Το όξινο γλουταμινικό νάτριο προστίθεται σε έτοιμα και επεξεργασμένα πικάντικα τρόφιμα -τα κατεψυγμένα, μείγματα καρυκευμάτων, κονσέρβες, παύσης μορφής σούπες, σάλτσες κλπ ακόμα σε μερικές χώρες χρησιμοποιείται και ως επιτραπέζιο καρύκευμα Το συναντούμε σχεδόν σε όλα τα επεξεργασμένα και συσκευασμένα τρόφιμα του εμπορίου. Πιο αναλυτικά:

Στα τρόφιμα με γεύση τυριού (chips, γαριδάκια, crackers κτλ.)

Σε κύβους νοστιμιάς και ζωμούς

Σε αλλαντικά

Σε λουκάνικα hot dog

Σε noodles στιγμής

Σε έτοιμες/αφυδατωμένες σούπες

Σε dressing σαλατών

Σε έτοιμα dip

Σε έτοιμες σάλτσες

Σε κονσερβαρισμένα τρόφιμα

Σε έτοιμα κατεψυγμένα γεύματα

Σε αλάτι με γεύσεις

Σε fast food (ιδίως σε προϊόντα κοτόπουλου)

Στη σάλτσα σόγιας και σε άλλες πρώτες ύλες της κινέζικης κουζίνας

Τι παρενέργειες μπορεί να έχει κανείς από υπερκατανάλωση γλουταμινικού οξέως και όξινου γλουταμινικού νατρίου;

Ναυτία

Ζάλη

Κεφαλαλγία

Έκτακτες συστολές ή ταχυκαρδία

Εφίδρωση

Έντονη δίψα

Εμβοές

Υπνηλία και λήθαργο

Μούδιασμα στα άκρα

Εξανθήματα

Διάρροια/Γαστρεντερολογικές διαταραχές

Και η βιομηχανία τροφίμων, απλά.... το λατρεύει!!! Γιατί με αυτό μπορεί να πουλάει τα σκουπίδια της και να είναι νόστιμα!!! Μια -κυριολεκτικά- ΒΌΜΒΑ για το νευρικό σύστημα, εγκεκριμένη από τον ΠΟΥ και την Ε.Ε. που απλά συνιστά στα ψιλά γράμματα... προσοχή στις δόσεις!

Αλλά το καλύτερο σας το άφησα για το τέλος!

«Εγκεφαλική ουσία ενοχοποιείται για τις τάσεις αυτοκτονίας», λένε οι ειδικοί. 

Τα στοιχεία είναι επίσημα: τα τελευταία 4 χρόνια οι απόπειρες αυτοκτονίας παγκοσμίως αυξήθηκαν κατά 36%. Οι λόγοι, κυρίως ψυχολογικοί και κοινωνικοοικονομικοί. Οι ερευνητές ίσως έχουν, όμως, τώρα, στα χέρια τους, την πρώτη απόδειξη ότι μία χημική ουσία του εγκεφάλου η οποία ονομάζεται γλουταμινικό οξύ συνδέεται με την αυτοκτονική συμπεριφορά. 

Όπως αναφέρεται στο περιοδικό «Neuropsychopharmacology», η ερευνήτρια Lena Brundin από το πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν καθώς και μία διεθνής ομάδα ερευνητών παρουσίασαν τα πρώτα αποδεικτικά στοιχεία ότι το γλουταμινικό οξύ είναι πιο ενεργό στους εγκεφάλους των ανθρώπων οι οποίοι επιχειρούν να αυτοκτονήσουν. Το γλουταμινικό οξύ είναι ένα αμινοξύ το οποίο στέλνει σήματα μεταξύ των νευρικών κυττάρων και θεωρείται εδώ και καιρό ως ένα από τα ύποπτα χημικά αίτια τα οποία προκαλούν κατάθλιψη.

Οπότε αν δεν το βρούμε από το HAARP, θα το βρούμε από τις τροφές, σωσμός δεν υπάρχει. Ή θα μας πιάσει να κλαίμε και να γελάμε ασταμάτητα, ή κανένα ALS ή τάση αυτοκτονίας. 

Και καπάκι σε όλα αυτά, έρχεται το «χάπενιγκ» που λέγεται μπουγέλωμα! Αυτών που τρώνε ακριβή οργανική τροφή, που έχουν 24/7 υψηλού επιπέδου ιατρική φροντίδα, που κοντεύουν να φτάσουν στην αθανασία με άνομες γηριατρικές πρακτικές (αιμοδοσία νέων), που ελέγχουν τις τύχες του 99% των λαών τους οποίους θεωρούν παιδιά κατώτερου θεού αφού δεν ανήκουν στο δικό τους κύκλο. Και τα παπαγαλάκια το προβάλουν και οι ανεγκέφαλοι επαναλαμβάνουν. 

Ευτυχώς όμως, είμαστε σε περίοδο "αφύπνισης" και είναι μη αναστρέψιμη, όσο κι αν το προσπαθήσουν. Και σύντομα, ίσως μετά από κάποιο πόνο ακόμα και απώλειες, αυτή η ελίτ θα βρεθεί στους κουβάδες μέσα που τώρα χρησιμοποιούν για το μπουγέλωμα και μετά... ωπ!! στα σκουπίδια της Ανθρώπινης Ιστορίας....

ΠΗΓΗ: http://pisoapothnkoyrtina.blogspot.gr/2014/08/blog-post_705.html?spref=fb

"Μετανάστευσαν" ... στο ΝΗΣΙ της ΛΗΘΗΣ ... Γιατί άραγε;

Το ζευγάρι που μετανάστευσε στη Γαύδο 

Η Ευτυχία και ο Κωστής μ' ένα κείμενό τους εξηγούν γιατί τα παράτησαν όλα και μετακόμισαν στο νοτιότερο νησάκι της Ευρώπης

«ΜE TA ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΛΙΓΑ, αποφασίσαμε σαν ζευγάρι και σαν όντα ξεχωριστά έναν διαφορετικό τρόπο ζωής, μπουχτίσαμε και επιλέξαμε αλλαγή στους ρυθμούς της πόλης, με την τόση καταστροφολογία, τη μιζέρια, την άχρηστη πληροφορία και το βρώμικο σύστημα. 

ΕΤΣΙ ΑΠΟ ΕΠΙΛΟΓΗ ΚΙ ΟΧΙ ΑΝΑΓΚΗ ναυαγήσαμε στο νησί της Καλυψώς, τη Γαύδο, το νοτιότερο σημείο της Ευρώπης. Μέχρι να συνέλθουμε και να εναρμονιστούμε με τη φύση μάς πήρε καιρό, σαν πολιτισμικό σοκ, σαν ένα τζετ λαγκ. Πώς να μη χρειάζεσαι χρόνο όταν έχεις μάθει στα εύκολα και έτοιμα πακέτα που μας προσφέρει η δήθεν σύγχρονη ζωή μας;. 

Η ΖΩΗ ΕΔΩ ΑΛΛΑΞΕ ΓΙΑΤΙ ΑΛΛΑΞΑΝ οι προτεραιότητές μας. Βασικό είναι το νερό, το οποίο το συλλέγουμε από το πηγάδι που υπάρχει στην παραλία κάθε 2 με 3 μέρες, τα μαγειρέματα γίνονται στη φωτιά και ποιοτικός χρόνος αρκετός υπάρχει για τον καθένα χωριστά και για τους δύο μαζί. ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΜΕ ΤΗ ΦΥΣΗ γιατί εξαρτιόμαστε από αυτή και γιατί άλλωστε φύση είμαστε και εμείς. Δεν κόβουμε ζωντανά δέντρα παρά μόνο όσα είναι χάμω για να τα χρησιμοποιήσουμε. Προσπαθούμε η παρουσία μας στη φύση να είναι όσο το δυνατόν πιο διακριτική. 

ΔΕΝ ΕΠΙΒΑΡΥΝΟΥΜΕ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ με χημικά, πλαστικά, σαπούνια, προτιμούμε να πλύνουμε τα πιάτα στην άμμο με τα βοτσαλάκια και τα κοχυλάκια της θάλασσας. Φροντίζουμε τις πηγές και τα πηγάδια της παραλίας, γιατί χωρίς νερό δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. 

Η ΜΕΡΑ ΠΕΡΝΑΕΙ ΟΜΟΡΦΑ και δημιουργικά, το τοπίο άχρονο, χωρίς άγχος, μας προλαβαίνει και δεν φτάνουν οι ώρες της μέρας μερικές φορές για να κάνεις όσα θέλεις. Το νησί της λήθης είναι άλλωστε, μέχρι και ο πολυμήχανος Οδυσσέας ξεχάστηκε και έμεινε εδώ 7 χρόνια και τώρα μπορούμε να καταλάβουμε γιατί. 

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΕΔΟΜΕΝΟ εδώ, όλα τα εκτιμάς διαφορετικά, πιο απλά, πιο σοφά. Οι πληροφορίες δεν υπάρχουν, αυτοκίνητα δεν υπάρχουν, ούτε ρεύμα και το συναίσθημα το αντιλαμβάνεσαι 100 τοις 100. Είτε είναι χαρά, είτε είναι λύπη, είτε είναι οτιδήποτε, το νιώθεις πιο δυνατό, πιο καθαρό, χωρίς να παρεμβαίνει τίποτα. 

Η ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ, εκτός δηλαδή από τα απαραίτητα που είναι το μαγείρεμα και η συγκομιδή νερού. Η ανατολή και η δύση μοναδικές κάθε μέρα, εδώ γεύεσαι τον χωροχρόνο διαφορετικά. Είναι πολλές φορές που δεν μπορείς να διαχειριστείς τη διαφορετική μέρα, ιδίως στην αρχή που είσαι συνηθισμένος και εγκλωβισμένος στους ρυθμούς της πόλης. 

ΤΟ ΝΗΣΙ ΜΑΓΙΚΟ, ΟΙ ΠΑΡΑΛΙΕΣ ξενοδοχεία εκατομμυρίων αστέρων. Σεληνιακό το τοπίο τις ημέρες της πανσελήνου, τόσο μαγικό που δεν χρειάζεσαι φακό. Έχεις φυσικό φως το φεγγάρι, που βλέπεις μέχρι και τη σκιά σου με φόντο το μαύρο, καταπληκτικό, λες και κάποιος έχει πατήσει τον διακόπτη και διαχέεται παντού φως. Τα κέδρα μορφές μαγικές, μικρά και μεγάλα στέκονται άκαμπτα στο νησί της λήθης εκατομμύρια χρόνια, περιτριγυρισμένα από πεύκα, θυμάρι, θρούμπι, λαδανιές και ένα σωρό άλλα βοτάνια. 

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΜΩΣ, ΟΠΩΣ ΣΕ ΟΛΑ τα παραμύθια, πάντα υπάρχει ένας κακός και σε αυτό το υπέροχο νησί ο κακός είναι το κράτος-πρόνοια. Οι άνθρωποι εδώ είναι ξεχασμένοι από το κράτος-πρόνοια. Γιατρός μόνιμος δεν υπάρχει, τον χειμώνα υποφέρουν από τις αντίξοες συνθήκες και έτσι απλά αυτούς τους ακρίτες εδώ τους έχουν αφήσει στη μοίρα τους. Οι κάτοικοι ως επί το πλείστον είναι ψαράδες, κτηνοτρόφοι και ασχολούνται με τον τουρισμό. Πόσο θα επηρεάζονταν από τα χημικά της Συρίας, πόσο θα τους καταστρέψει μεταγενέστερα…; 

ΠΟΥΘΕΝΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΚΑΙΟ. Πόσο έχουμε αφήσει να μας αλλάξουν τη ζωή. Τα πράγματα είναι απλά και τα έχουμε κάνει πολύπλοκα, αλλά τελικά αυτά τα απλά είναι που μας ευφραίνουν το μυαλό και την καρδιά. 

ΕΜΕΙΣ, ΩΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ, έχουμε στα σχέδιά μας να παρουσιάσουμε μια τριλογία για τα ιερά δέντρα της Ελλάδος που είναι η ελιά, ο πλάτανος και ο κέδρος. Αρχίζουμε με τον κέδρο που είναι προς εξαφάνιση. Οφείλουμε να το παρουσιάσουμε κυρίως στα μικρά παιδιά για να τα ευαισθητοποιήσουμε. Το φωτεινό πνεύμα, το καθαρό μυαλό, η ανοιχτή καρδιά και το υγιές κορμί είναι όσα προσπαθούμε να μας χαρακτηρίζουν.

ΠΗΓΗ: http://www.doctv.gr/page.aspx?itemID=SPG6548

Η ΑΠΟΤΟΜΗ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΚΑΙ ΒΑΠΤΙΣΤΟΥ (29 Αυγούστου)

Άγιος Ιωάννης Πρόδρομος και Βαπτιστής

Τέμνει κεφαλὴν χεὶρ μιαιφόνος ξίφει,

Τοῦ χεῖρα θέντος εἰς κεφαλὴν Κυρίου.

Εἰκάδι ἀμφ' ἐνάτῃ Προδρόμου τάμεν αὐχένα χαλκός

Ελένη Δραμπάλα

ΤΟ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ

Το Μυστήριο του Βαπτίσματος, δεν παρέχει από μόνο του την εξασφάλιση της σωτηρίας της ψυχής. Ο άνθρωπος καλείται και σήμερα, εποχή "κρίσης και πνευματικής αθλιότητας", χρησιμοποιώντας το αυτεξουσιό του, να κάνει την υπέρβαση: από την κατάσταση δουλείας που βρίσκεται στο παρόν, στην κατάσταση ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ του μέλλοντος. Να απαλείψει το ηθικό χάσμα που αλλοιώνει τις ψυχικές του δυνάμεις, να απαλείψει τον εγωισμό και την αλαζονεία που υψώνονται ως τροχοπέδη στην πνευματική του εξέλιξη, να απαλείψει το δηλητήριο της πονηρίας και της μοχθηρίας μετατρέποντάς το σε θεραπευτικό άρωμα ψυχής, να απαλείψει την οργή εδραιώνοντας την πραότητα, να απαλείψει τη μικροψυχία ανακαλύπτοντας τη μεγαλοψυχία του και, εν γένει, να απαλείψει τα πάθη του ανεβαίνοντας σταδιακά την κλίμακα της απάθειας. Μία δύσκολη πορεία, οι ευεργετικές ιδιότητες της οποίας όμως θα φέρουν στο Φως «την «κοινωνία προσώπων», όπου μέσα σε μία τέτοιου είδους κοινωνία δεν θα έχουν θέση ούτε οι παράνομες ενέργειες ούτε τα εγκλήματα της οποιασδήποτε «Νέας Τάξης Πραγμάτων».

Πληροφορίες για τον ΒΙΟ την ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ και το ΜΑΡΤΥΡΙΚΟ ΤΕΛΟΣ του αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στον σύνδεσμο του avagnon

http://avagnon.blogspot.gr/

Ἀπολυτίκιον

Ἦχος β’.

Μνήμη δικαίου μετ᾽ ἐγκωμίων· σοὶ δὲ ἀρκέσει ἡ μαρτυρία τοῦ Κυρίου Πρόδρομε· ἀνεδείχθης γὰρ ὄντως καὶ Προφητῶν σεβασμιώτερος, ὅτι καὶ ἐν ῥείθροις βαπτίσαι κατηξιώθης τὸν κηρυττόμενον· ὅθεν τῆς ἀληθείας ὑπεραθλήσας, χαίρων εὐηγγελίσω καὶ τοῖς ἐν ᾅδῃ, Θεὸν φανερωθέντα ἐν σαρκί, τὸν αἴροντα τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, καὶ παρέχοντα ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον

Ἦχος δ'. Ταχὺ προκατάλαβε.

Ὡς πάντων ὑπέρτερος, τῶν Προφητῶν ἀληθῶς, αὐτόπτης καὶ Πρόδρομος, τῆς παρουσίας Χριστοῦ, Προφῆτα γεγένησαι, ὅθεν καὶ παρ’ Ἡρῴδου, ἐκτμηθεῖς σου τὴν Κάραν, ἔδραμες τοὶς ἐν Ἅδῃ, προκηρύξαι τὸ λύτρον διὸ σὲ Ἰωάννη Βαπτιστά, ποθῶ γεραίρομεν.

Κοντάκιον

Ἦχος πλ. α’.

Ἡ τοῦ Προδρόμου ἔνδοξος ἀπoτομή, οἰκονομία γέγονέ τις θεϊκή, ἵνα καὶ τοῖς ἐν ᾅδη τοῦ Σωτῆρος κηρύξῃ τὴν ἔλευσιν. Θρηνείτω οὖν Ἡρωδιάς, ἄνομον φόνον αἰτήσασα, οὐ νόμον γὰρ τὸν τοῦ Θεοῦ, οὐ ζῶντα αἰώνα ἠγάπησεν, ἀλλ᾽ ἐπίπλαστον πρόσκαιρον.

ΗΧΗΤΙΚΟ: ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ ΑΠΟΤΟΜΗΣ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ: Ο οραματιστής αρχαιολόγος σε "απόσταση αναπνοής" από το μυστικό της Αμφίπολης

Αμφίπολη: Στα ίχνη του πρώτου ανασκαφέα Δ. Λαζαρίδη

Η αρχαιολόγος Πέπη Λαζαρίδη στο TheTOC.gr για τον πατέρα της, Δ. Λαζαρίδη, ανασκαφέα της Αμφίπολης. Ο Τύμβος Καστά, «ο χρυσός της Βεργίνας και το ξύλο της Αμφίπολης»

Της Ειρήνης Ορφανίδου


Ποιος είναι ο πρώτος άνθρωπος που βρέθηκε σε απόσταση αναπνοής από το «μυστικό της Αμφίπολης»; Πριν από πόσα χρόνια και υπό ποιες συνθήκες; Τι περίμενε να «δώσει» ο Τύμβος Καστά;

Τελικά, είχε πει ή όχι, ότι εκεί πιθανώς έχουν ταφεί η Ρωξάνη και ο Αλέξανδρος ο Δ;

Και τι είχαν γράψει οι Times του Λονδίνου το 1977, όταν παράλληλα με τα ευρήματα του Μανόλη Ανδρόνικου στη Βεργίνα, ανακαλύπτει ένα εξαιρετικής σημασίας εύρημα, το οποίο ανέφερε ο Θουκυδίδης, την ξύλινη γέφυρα της Αμφίπολης;

Ποιος ήταν ο οραματιστής αρχαιολόγος Δημήτρης Λαζαρίδης (1917-1985), που αφιέρωσε τη ζωή του στην αποκάλυψη της Αρχαίας Αμφίπολης, που διενήργησε ανασκαφές σε αρχαίες πόλεις της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης -Αβδηρα (1956-1977), Φιλίππους (1959-1964), αρχαία Νεάπολη -σημερινή Καβάλα (1960-1963), Θάσο ( 1961) -οργάνωσε νέα μουσεία και πραγματοποίησε έργα αναστήλωσης και ανάδειξης μνημείων στους αρχαιολογικούς χώρους των Φιλίππων και της Θάσου;

Η Πέπη Λαζαρίδη, αρχαιολόγος, κόρη του Δημήτρη Λαζαρίδη, του ανθρώπου η προτομή του οποίου κοσμεί την είσοδο του Μουσείου της Αμφίπολης -του Μουσείου που ο ίδιος δημιούργησε- στο TheTOC.gr.

Πρώτη φορά στην Αμφίπολη, το φθινόπωρο του 1955

«Ο Λαζαρίδης ξεκινά τις ανασκαφές το 1956, από τα νεκροταφεία της αρχαίας πόλης. Πηγαίνει πρώτη φορά στην Αμφίπολη το φθινόπωρο του 1955. Ως Εφορος Αρχαιοτήτων Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης από το 1946, έχει ένα τεράστιο πεδίο ευθύνης και δράσης: Από τον Στρυμόνα μέχρι τον Εβρο, τη Σαμοθράκη και τη Θάσο. Πάρα πολλές αρχαιολογικές θέσεις, εξαιρετικά σημαντικές, καμία υποδομή, καθόλου μουσεία, καθόλου κονδύλια για ανασκαφές, ούτε καν αποθήκες φύλαξης των ευρημάτων. Φθάνοντας στην Αμφίπολη, βάζει στόχο να οριοθετήσει τα νεκροταφεία, να τα ανασκάψει για να τα σώσει από την αρχαιοκαπηλία. Για να μην χαθούν πολύτιμα ιστορικά στοιχεία…»

Μεταξύ 1956 – 1961 αποκαλύπτει περί τους 400 τάφους

«Κατ’ αρχάς η Αμφίπολη είναι μια πόλη –κράτος. Που σημαίνει ότι είναι πολυπληθής και με μεγάλη έκταση επιρροής. Θυμίζω ότι, η περίμετρος των τειχών της είναι 7 χλμ -ο εξωτερικός περίβολος, στον οποίον έσκαψε ο Λαζαρίδης- και 2.200 μ. ο εσωτερικός, επιπλέον, τα προάστια και οι γεωργικές καλλιέργειες. Τα νεκροταφεία της πόλης βρίσκονται εξωτερικά πάντα των τειχών -εκτός της περιόδου κατά την οποία καταργούνται τα τείχη, μεταγενέστερα, στα ρωμαϊκά και χριστιανικά χρόνια».

Την πενταετία 1956-61 αποκαλύπτει περί τους 400 τάφους –μεταξύ των οποίων και έναν ασύλητο, στον οποίον βρίσκει χρυσό στεφάνι, χρυσά δαχτυλίδια κ.α. Μαζί με την αγωνία να σώσει την Αμφίπολη από την αρχαιοκαπηλία, ο Λαζαρίδης ονειρεύεται να δει την πόλη που γνωρίζαμε από τα αρχαία κείμενα να αποκτά υπόσταση…».

1964, η πρώτη τομή στον Τύμβο Καστά

«Ναι, το 1964 κάνει την πρώτη τομή και αποκαλύπτει 41 μέτρα της ταφικής περιβόλου. Πίστευε ότι, η κατασκευή του τύμβου, της τούμπας, του τεχνητού δηλαδή λόφου (που ο πατέρας μου υπολόγισε στα 485 μέτρα, τώρα, στην πλήρη αποκάλυψη του, αποδείχθηκε ότι είναι 497 μέτρα, «έπεσε έξω» κατά 12 μέτρα), ένα τόσο σημαντικό τεχνικό έργο -πρόκειται για τη μεγαλύτερη τούμπα που έχουμε αντικρίσει- δεν μπορεί παρά να υποκρύπτει κάτι παρά πολύ σπουδαίο. Είχε γράψει κατά καιρούς και στα πρακτικά της Αρχαιολογικής Εταιρείας ότι, πρέπει να είναι κάποιο ταφικό μνημείο εξαιρετικά σημαντικό, τύπου μακεδονικού τάφου ή και ταφικό ηρώο…».

Ελλείψει χρημάτων και μέσων

«Ξεκινώντας την ανασκαφή άρχισε να βρίσκει διάφορα αναλημματικά τοιχάρια, τα οποία προφανώς οριοθετούσαν την κατά καιρούς κατασκευή της τούμπας, ενώ βρήκε και τμήμα του εσωτερικού περιβόλου. Ομως, οι συνθήκες -τα χρήματα και τα μέσα της εποχής- δεν του επέτρεψαν να φτάσει σε μεγαλύτερο βάθος, ούτε να προχωρήσει περισσότερο κι έτσι έκανε μια δεύτερη τομή, την οποία επίσης, δεν μπόρεσε να συνεχίσει λόγω της μεγάλης συσσώρευσης χώματος…».

Ταφές αρχαιότερες της Αμφίπολης

«Αποφασίζει να σκάψει συστηματικά κάτω από την περίμετρο, να σκάψει τον τύμβο από την κορυφή προς τα κάτω και αποκαλύπτει το Σήμα. Ενα τοπόσημο, ένα κτίριο από αργολιθοδομή. Και σκάβοντας στα βαθύτερα στρώματα και φτάνοντας πια στο φυσικό έδαφος, βρίσκει αρχαίες ταφές, αρχαιότερες από τη δημιουργία της τούμπας. Οσο κι αν φαίνεται παράδοξο, αποκαλύπτονται περίπου 100 τάφοι, οι οποίοι ανάγονται σε εποχή προγενέστερη της Αμφίπολης, τάφοι που συνδέονται με την προϊστορική Θρακική πόλη, Εννέα Οδοί. Οι ιστορικές πηγές επαληθεύουν το εύρημα. Και ο Ηρόδοτος και ο Θουκυδίδης. Ο Θουκυδίδης εξορίστηκε από τους Αθηναίους (ως «στρατηγός επί Θράκης» απέτυχε να σώσει την Αμφίπολη), στη Σκαπτή Υλη, που ήταν τα μεταλλεία της γυναίκας του και εκεί συνέγραψε την ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου κι εκεί, ως αυτόπτης μάρτυρας και άμεσα εμπλεκόμενος συνέγραψε και τη Μάχη της Αμφιπόλεως.

Στις τομές που έκανε ο Λαζαρίδης βρέθηκαν από προϊστορικά νεολιθικά στοιχεία μέχρι στοιχεία του α μισού του 5ου π.Χ. αι.Αυτοί οι τάφοι που βρήκε ο πατέρας μου, που είναι δίπλα στον Τύμβο Καστά, στην εικαζόμενη ως θέση των Εννέα Οδών, θεωρούσε ότι πρέπει να είναι το αρχαιότερο νεκροταφείο των Εννέα Οδών.

Για κάποιον λόγο, που δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ακόμη, οι Μακεδόνες ή όποιοι άλλοι κατασκεύασαν τον Τύμβο, σεβάστηκαν το αρχαιότερο, το παλαιότερο νεκροταφείο. Πάντως και στις Αιγές και σε άλλα μέρη, έχουμε μία συνέχεια της λατρείας των νεκρών. Οι αρχαίοι τάφοι δεν καταστρέφονταν…».

Φωτογραφία τραβηγμένη από τον ίδιο τον Δ.Λαζαρίδη το 1979. Δεύτερη από αριστερά είναι η Κ.Περιστέρη

Και μετά ήρθε η Χούντα … και ο Πομπιντού

«Η δουλειά του αρχαιολόγου είναι ιεραποστολική. Οχι ότι είμαστε ο περιούσιος κλάδος, αλλά υπάρχει αβάσταχτη αγωνία να μην προκαλέσουμε καταστροφή. Και ξέρετε, αυτή καθαυτή η έννοια της ανασκαφής εμπεριέχει την καταστροφή. Υπό την έννοια ότι, καταστρέφονται νεότερες φάσεις για να αποκαλυφθούν αρχαιότερες.

Από τις αρχές του 1946 οπότε και τοποθετείται ως ο μόνος αρχαιολόγος στην Εφορεία Αρχαιοτήτων Μακεδονίας και Θράκης, τα χρήματα είναι πάντα λίγα. Εάν διαβάσετε τις πρώτες εκδόσεις ανασκαφών, είναι να απορεί κανείς πώς με τόσα λίγα κονδύλια αποκαλύπτονται τόσα πολλά ευρήματα. Ο Λαζαρίδης όμως, ήταν ένας οραματιστής. Διέθετε μία εκπληκτική ικανότητα να υλοποιεί τα όνειρα του. Το 1965 μετατίθεται στην Αθήνα και αναλαμβάνει την διεύθυνση πρώτα της Α Εφορείας Αρχαιοτήτων Αθηνών και αργότερα της Β Εφορείας Αρχαιοτήτων Αττικής. Ομως, το 1968 η δικτατορία τον παύει και του απαγορεύει την έξοδο από τη χώρα.

Στα 1969 η δικτατορία αναγκάζεται με παρέμβαση του τότε Προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας, Ζορζ Πομπιντού να του επιτρέψει για λίγες μέρες την έξοδο από τη χώραπροκειμένου να τιμηθεί για τις ανασκαφές της Αμφίπολης, οπότε και ανακηρύσσεται επίτιμος διδάκτορας του αρχαιότερου Πανεπιστημίου της Γαλλίας στην Βesancon…».

Οι Times, ο χρυσός της Βεργίνας και το ξύλο της Αμφίπολης

Το περιστατικό που αναπαράγεται τις τελευταίες ημέρες ότι, όταν ο Ανδρόνικος αποκάλυψε τον βασιλικό τάφο στη Βεργίνα, ο Λαζαρίδης είπε, ο Ανδρόνικος βρήκε τον Φίλιππο, εγώ δεν θα βρω τη Ρωξάνη μου; πόσο κοντά στην πραγματικότητα βρίσκεται; ρωτά το TheTOC.gr την Πέπη Λαζαρίδη.

«Δεν είναι ακριβές. Ο Ανδρόνικος και ο Λαζαρίδης ήταν συμφοιτητές και φίλοι, αντάλλασσαν σκέψεις και επισκέψεις, εκτός των άλλων συνυπήρχαν σε οργανώσεις συνεδρίων, στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο κλπ.

Το 1977 μόλις ο Ανδρόνικος ανακαλύπτει τον τάφο του Φιλίππου –τον οποίον πήγαμε αμέσως να δούμε, ήμουν μαζί με τον πατέρα μου- ταυτόχρονα με την ανακάλυψη του Ανδρόνικου, ο πατέρας μου κάνει κι εκείνος μία σημαντική ανακάλυψη στην Αμφίπολη. Αναφέρομαι στην υποθεμελίωση μίας γέφυρας που αναφέρει ο Θουκυδίδης με ενάργεια, γιατί από αυτήν μπήκαν οι Λακεδαιμόνιοι με επικεφαλής τον Βρασίδα και κατέλαβαν την Αμφίπολη. Γίνεται ντόρος και για τα δύο ευρήματα. Το ένα ταυτίζεται με ένα τόσο σημαντικό ιστορικό πρόσωπο, τον Φίλιππο τον Β και το άλλο, με ένα εξαιρετικά σπάνιο τεχνικό έργο του 5ου αι. π.Χ. το οποίο έχει διατηρηθεί λόγω της υγρασίας του ποταμού Στρυμόνα. Γράφει λοιπόν και για τα δύο ευρήματα ο Τύπος, ελληνικός και ξένος, αλλά το πιο χαρακτηριστικό δημοσίευμα είναι των Times, που αναφέρει χαριτολογώντας «Ο χρυσός της Βεργίνας νίκησε το ξύλο της Αμφίπολης» υπό την έννοια ότι, η λάμψη του χρυσού και της εκπληκτικής τέχνης είναι φυσικό να κλέβει τις εντυπώσεις. Η σχέση τους ήταν άριστη…»

Η Ρωξάνη μου

«… Και για να απαντήσω ως προς τη Ρωξάνη, ο Λαζαρίδης έλεγε αστειευόμενος, εντάξει δεν θα βρούμε βασιλείς εδώ -γνώριζε ότι στις Αιγές είναι το βασιλικό νεκροταφείο, στην πρώτη πρωτεύουσα, την ιερή των Μακεδόνων- αλλά μπορεί να έχει ταφεί κάποιο πρόσωπο σημαντικό. Το έλεγε μην έχοντας ακόμη βρει τον τοίχο, ακόμη τότε δεν φαινόταν. Από την άλλη, ήξερε ότι, δεν μπορεί να δολοφονείς τη Ρωξάνη και τον γιο του λατρεμένου, θεοποιημένου Αλεξάνδρου και να ανεγείρεις μνημείο περίλαμπρο. Ούτε τοποθετείς λέοντες –εάν υποθέσουμε ότι εκεί ήταν τοποθετημένος ο Λέων της Αμφίπολης (γιατί τα κομμάτια του βρέθηκαν στον Στρυμόνα και έχει αναστηλωθεί επάνω σε μία συμβατή βάση). Το λιοντάρι είναι σύμβολο πολεμικής ανδρείας, ούτε γυναίκας, ούτε ενός 13χρονου αγοριού, που ήταν ο Αλέξανδρος ο Δ.

Ο Λαζαρίδης δεν είπε ποτέ ότι εκεί, στον Τύμβο Καστά, μπορεί να έχουν ταφεί η Ρωξάνη και ο Αλέξανδρος ο Δ. Ο Λαζαρίδης βρίσκει μεν την αρχή του ταφικού περιβόλου, αλλά αυτό που γράφει σε όλες του αναφορές είναι μόνο, ότι πρέπει να υπάρχει ένα πολύ σημαντικό μαρμάρινο οικοδόμημα –κι αυτό επειδή βρίσκει συνέχεια λατύπες μαρμάρου, δουλεμένες επί τόπου…».

H εκτίμηση της αρχαιολόγου Πέπης Λαζαρίδη για τον Τύμβο Καστά

«Την Αμφίπολη την επισκέπτομαι επειδή εργάζομαι στο τελευταίο εύρημα του Λαζαρίδη. Βλέπετε, η γη της Μακεδονίας του έκανε ένα τελευταίο δώρο πριν πεθάνει: Τού αποκάλυψε το Γυμνάσιο της Αμφίπολης, το μοναδικό που έχει ανασκαφεί στη Μακεδονία. Θέλοντας η Αρχαιολογική Εταιρεία να τιμήσει τη μνήμη του εξασφάλισε ένα κονδύλι και επειδή γνώριζαν ότι έχω δουλέψει μαζί του, μού ανέθεσαν τη συνέχεια της ανασκαφής του Γυμνασίου.

Βεβαίως έχω εικόνα του Τύμβου, αλλά δεν είμαστε ακόμη σε θέση να μιλήσουμε.

Μπορεί να είναι θαμμένοι φίλοι, εταίροι, στρατηγοί του Μεγάλου Αλεξάνδρου -οι οποίοι ανεξαρτήτως της καταγωγής τους, από Κρήτη, Μυτιλήνη, Λήμνο ή όπου, θεωρούσαν τον εαυτό τους Αμφιπολίτες, εξαιτίας της γης που τους είχε παραχωρηθεί.

Μπορεί να είναι ένα ταφικό ηρώο, ένα μνημείο αφιερωμένο σε πρόσωπα ένδοξα. Στην περιοχή δόθηκαν πολλές μάχες. Μην ξεχνάμε τη μάχη των Φιλίππων, το 42 π.Χ. στην Αμφίπολη ήταν το στρατόπεδο του Μάρκου Αντώνιου, του Οκταβιανού Αύγουστου.

Μπορεί επίσης να δώσει διαφορετικών εποχών ευρήματα. Παρουσιάζει έναν περίεργο συνδυασμό αρχιτεκτονικών στοιχείων -το υπέρθυρο, οι Σφίγγες... 

Η κυρία Κατερίνα Περιστέρη υπήρξε και βοηθός του πατέρα μου, τη γνωρίζω προσωπικά. Τής εύχομαι κάθε επιτυχία. Είμαι πολύ συγκινημένη που συνεχίζεται το έργο του Δημήτρη Λαζαρίδη...» 

ΠΗΓΗ: http://www.thetoc.gr/politismos/article/sta-ixni-tou-prwtou-anaskafea-d-lazaridi

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΝΑ ΛΕΓΕΤΑΙ ... Οι ανασκαφές στην Αμφίπολη και ο "Ιντιάνα Τζόουνς" ...

Το άρθρο "φωτιά" της κόρης του διάσημου αρχαιολόγου Δημήτρη Λαζαρίδη

«Πύρινο» άρθρο της κόρης του αρχαιολόγου Λαζαρίδη που ξεκίνησε τις ανασκαφές στην Αμφίπολη: Η κυβέρνηση έχει πάθει εθνικιστική παράκρουση

«Κανείς δεν γνώριζε την Αμφίπολη, μέχρι, μεσούντος του Αυγούστου, ο πρωθυπουργός μας εμφανίστηκε, αυτή τη φορά σε ρόλο Ιντιάνα Τζόουνς», γράφει, σε ένα άρθρο -φωτιά με σκληρές εκφράσεις για την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό, η κόρη του διάσημου αρχαιολόγου, Δημήτρη Λαζαρίδη, Αναστασία και τοποθετείται για τις ανασκαφές στην Αμφίπολη ενώ εκφράζει την οργή και την αγανάκτησή της.

Η κόρη του ανθρώπου που το 1964 έκανε την πρώτη τομή στον τύμβο Καστά γράφει ένα άρθρο στην «Εφημερίδα των Συντακτών» και δηλώνει ενοχλημένη για την εθνικιστική παράκρουση, τον όψιμο ζήλο και την αμετροέπεια της ηγεσίας του ΥΠΟ, ενώ, χαρακτηρίζει τον πρωθυπουργό «Ιντιάνα Τζόουνς».

Ο αρχαιολόγος Λαζαρίδης στην Αμφίπολη

Αναλυτικά ολόκληρο το άρθρο:

«Κανείς δεν γνώριζε την Αμφίπολη, μέχρι, μεσούντος του Αυγούστου, ο πρωθυπουργός μας εμφανίστηκε, αυτή τη φορά σε ρόλο Ιντιάνα Τζόουνς. Πρόκειται για ένα χωριό, το οποίο δύσκολα βρίσκεις, καθώς η ταμπέλα στην Εγνατία γράφει προς Πρώτη Σερρών, πατρίδα του εθνάρχη, άρα σημαντικότερη.

Ο πατέρας μου Δημήτρης Λαζαρίδης, κλασικός αρχαιολόγος, εγκαταστάθηκε, μετά τον πόλεμο και τις σπουδές του στη Σαλονίκη, στην Καβάλα. Το πεδίο έρευνάς του ήταν εξαιρετικά ευρύ και περιελάμβανε όλη την Ανατολική Μακεδονία και τη Δυτική Θράκη. Σαν παιδί τον ακολουθούσα στις ανασκαφές της Θάσου και της Σαμοθράκης, κάνοντας επικίνδυνα ταξίδια στη θάλασσα, τα πρώτα χρόνια με γρι-γρι.

Εστησε το νέο Μουσείο Καβάλας, Θάσου, Αμφίπολης. Εκανε ανασκαφές στα Αβδηρα και τη Μαρώνεια, όπου στο μουσείο υπάρχει αίθουσα «Δημήτρη Λαζαρίδη». Αναστήλωσε τα αρχαία Θέατρα Θάσου και Φιλίππων κ.λπ.

Η χούντα τον απομάκρυνε για 7 χρόνια. Οταν επέστρεψε αφιερώθηκε στις ανασκαφές της Αμφίπολης, σημαντικής αποικίας των Αθηναίων, λόγω του χρυσοφόρου Παγγαίου. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι στις ανασκαφές του χρησιμοποιούσε σαν πολύτιμο οδηγό τον ιστορικό Θουκυδίδη, εξόριστο τότε στη σκαπτή ύλη Παγγαίου.

Το ενδιαφέρον του για την Αμφίπολη είχε αρχίσει απ' το 50. Εσκαψε τούμπες με μακεδονικούς τάφους και σημαντικά ευρήματα. Οι πολιτικοί τότε δεν ενδιαφέρονταν για τις ανασκαφές. Με μία εξαίρεση. Το '54 η Φρειδερίκη κι ο Παύλος Γλίξμπουργκ επισκέφθηκαν το Μουσείο Θάσου. Ο πατέρας μου είχε βρει ένα αγαλματάκι με ένα δελφινάκι, την Αφροδίτη στην πλάτη του και τον Ερωτα να παίζει στην ουρά του. Η Φρειδερίκη το 'θελε για την προσωπική της συλλογή. Ο πατέρας μου, επιστρατεύοντας τη διπλωματικότητά του, της είπε ένα έμμεσο μεν, πλην σαφέστατο «όχι». Το «όχι» αυτό και καταγράφηκε και πληρώθηκε το ακριβό του τίμημα.

Ως φοιτήτρια Αρχιτεκτονικής απ' το '70-'75, τον βοήθησα με αποτυπώσεις στο τείχος της πόλης, μήκους 7 χλμ., της αρχαίας πασσαλόπηχτης γέφυρας στον Στρυμώνα, απ' όπου και το όνομα Αμφι-πολη, ελληνιστικά σπίτια, τον κατασκευασμένο τύμβο Καστά, όπου η πρώτη του ανασκαφική τομή ήταν πάνω στον εν λόγω τάφο, αλλά δεν είχε λεφτά να συνεχίσει. Βρήκε ωστόσο ένα νεκροταφείο της γεωμετρικής εποχής.

Ανάμεσα στις πολλές βοηθούς του που πέρασαν, ήταν και η μαθήτριά του Καίτη Περιστέρη. Ο πατέρας μου ήταν γενναιόδωρος άνθρωπος και γενικά μοίραζε τομείς στις βοηθούς του, υπό την αδιάκοπη γκρίνια της μάνας μου, στην οποία απαντούσε στερεότυπα ότι δεν του φτάνουν 10 ζωές για να δημοσιεύσει τα ευρήματά του. Ισως διαισθανόταν πως θα πεθάνει νέος. Ισως, εκ των υστέρων η μάνα μου να 'χε δίκιο.

Φέτος το καλοκαίρι, εκτός των άλλων, ζήσαμε την εθνικιστική παράκρουση της Αμφίπολης. Με φρίκη έβλεπα τον πρωθυπουργό, τους κ.κ. Τασούλα και Μενδώνη και τα ΜΜΕ να επιβλέπουν την ανασκαφή. Γιατί τόσος όψιμος ζήλος; Κι από πού κι ώς πού, κι αυτό αποτελεί ύβριν, της οποίας επέρχεται τιμωρία, το επιστημονικό έργο συντελείται σε καθεστώς άγρυπνης παρακολούθησης από άσχετους προς το επάγγελμα; Ο καταβασανισμένος λαός μας χρειάζεται μια μεγαλειώδη αφήγηση, μιας μεγαλειώδους ιστορίας, που εξικνείται ώς τον Σαγγάριο, όπου πνίγηκε μεθυσμένος ο Μεγαλέξανδρος, την Αίγυπτο, τη Σαμαρκάνδη, τη Βακτριανή κ.λπ.;

Εύχομαι ο τάφος να μην είναι συλημένος και να προκύψει κάτι στην αρχαιολογική έρευνα. Εδώ θέλω να θυμίσω έναν άλλο μεγάλο αρχαιολόγο, τον Γιώργο Χουρμουζιάδη, προϊστορικό αρχαιολόγο, ο οποίος δημιούργησε μια σχολή αρχαιολόγων για τους οποίους ένα λιοκούκουτσο του 7000 π.Χ. είναι εξίσου σημαντικό από αρχαιολογική σκοπιά μ' ένα χρυσό στεφάνι.

Οι λόγοι που με τσίγκλισαν να γράψω τα παραπάνω είναι:

Φόρος τιμής στη μνήμη του πατέρα μου.

Οργή και αγανάκτηση για το υπερθέαμα και την αμετροέπεια ανθρώπων, που λόγω βεληνεκούς όφειλαν να 'ναι πιο συγκρατημένοι.

Θυμός, γιατί πολιτικοί που απαξιώνουν τον πολιτισμό και ξεπουλούν αρχαιολογικές περιοχές (Ναός Ζωσιμαίου Απόλλωνα στον Αστέρα Βουλιαγμένης, Αμνισός, Ισσός, κ.λπ.), που απολύουν έμπειρους μαρμαροτεχνίτες, σχεδιαστές, συντηρητές, εργάτες ανασκαφών κ.λπ. και αγνοούν τη λεπτή και προσεκτική ανασκαφική διαδικασία, που γίνεται με πενιχρά οικονομικά και αγάπη για τη δουλειά, λησμονιούνται.

*Αναστασία Λαζαρίδου – Αρχιτέκτων».

Η ομάδα Λαζαρίδη το 1979. Δεύτερη από αριστερά η Κατερίνα Περιστέρη

ΠΗΓΗ: http://www.iefimerida.gr/news/

Τα κλεμμένα από την Αμφίπολη στο Βρετανικό Μουσείο Νο. 1 (VIDEO και αρχείο PDF)

Συνεχίζουμε την έρευνα που αφορά την Αμφίπολη.

Τα κλεμμένα από την Αμφίπολη στο Βρετανικό Μουσείο Νο. 1. 

ΔΕΙΤΕ ΤΟ VIDEO

Στο Ραδιόφωνο του real fm 97.8 με τον συνεργάτη μας Γιώργο Λεκάκη.

Δείτε τα Κλεμμένα από την Αμφίπολη στο Βρετανικό Μουσείο !!!

τοποθετήσαμε το παρακάτω link με PDF αρχείο, όπου αναφέρεται τι και πόσα μας έχουν κλέψει.

Μπείτε στο Link και δείτε

https://drive.google.com/file/d/0B3fkGwUxnFfHUWJDMUE3czROdlE/edit?usp=sharing

Για οποιαδήποτε πληροφορία ή καταγγελία, παρακαλώ ενημερώστε την κεντρική ιστοσελίδα

ΠΗΓΗ: http://www.fryktories.net/

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΚΡΙΑΡΑΣ: Ο υπέρμαχος του δημοτικισμού και εισηγητής στην κατάργηση της διδασκαλίας της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας στο Γυμνάσιο

• Αναγνώριση της Δημοτικής, ως επίσημης γλώσσας του Ελληνικού Κράτους.
• Καθιέρωση του μονοτονικού συστήματος γραφής.
• Ζήτησε από τον Γιώργο Παπανδρέου (2009) την κατάργηση της διδασκαλίας της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσας στο Γυμνάσιο, με την επισήμανση ότι η «ταυτόχρονη διδασκαλία νέων και αρχαίων ελληνικών στην πράξη προκαλεί σύγχυση, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι μαθητές να είναι γλωσσικά ακατάρτιστοι».

Ο Εμμανουήλ Γ. Κριαράς (28 Νοεμβρίου 1906 - 22 Αυγούστου 2014) ήταν Έλληνας φιλόλογος, καθηγητής και αργότερα ομότιμος καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Βιογραφικό

Γεννήθηκε στις 28 Νοεμβρίου του 1906 στον Πειραιά από οικογένεια κρητικής καταγωγής, (Σφακιά) ενώ τα πρώτα παιδικά του χρόνια έζησε στη Μήλο. Το 1914 με την οικογένειά του εγκαταστάθηκε στα Χανιά της Κρήτης, όπου και τελείωσε τις γυμνασιακές του σπουδές. Το 1924 ξεκίνησε τις σπουδές του στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από την οποία αποφοίτησε το 1929. Από το 1930 έως το 1950 εργάστηκε στο Μεσαιωνικό Αρχείο της Ακαδημίας Αθηνών, αρχικά ως συνεργάτης και από το 1939 ως διευθυντής. Παράλληλα με την εργασία του στο Μεσαιωνικό Αρχείο συνέχισε τις σπουδές του· το 1930 μετέβη στο Μόναχο με υποτροφία της Ακαδημίας Αθηνών για να ενημερωθεί σε θεωρητικά και τεχνικά ζητήματα της λεξικογραφίας στο περιβάλλον του Thesaurus Linguae Latinae, το 1938-1939 και το 1945-1948, ως διδάκτορας πλέον, για μετεκπαίδευση στο Παρίσι, την πρώτη φορά στη βυζαντινολογία και τη δεύτερη στη συγκριτική γραμματολογία. Πήρε το διδακτορικό του δίπλωμα το 1938 από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, με τη διατριβή Μελετήματα περί τας πηγάς του Ερωτοκρίτου. Το 1944 φυλακίστηκε στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου.

Το 1948 ήταν υποψήφιος για την έδρα της νέας ελληνικής φιλολογίας στην Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, την οποία όμως κατέλαβε ο Λίνος Πολίτης. Δύο χρόνια αργότερα, εκλέχτηκε στην θέση του τακτικού καθηγητή της μεσαιωνικής ελληνικής φιλολογίας στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Στη Θεσσαλονίκη δίδαξε κυρίως μεσαιωνική φιλολογία, εκτάκτως μεσαιωνική ελληνική ιστορία, νεοελληνική φιλολογία, αλλά και γενική και συγκριτική γραμματολογία, αφού χάρη στις δικές του ενέργειες ιδρύθηκε το 1965 η πρώτη -και για πολλά χρόνια μοναδική στην Ελλάδα- έκτακτη αυτοτελής έδρα της Γενικής και Συγκριτικής Γραμματολογίας. Το διδακτικό έργο του Εμμανουήλ Κριαρά διακόπηκε βίαια τον Ιανουάριο του 1968, όταν η Χούντα των Συνταγματαρχών τον απέλυσε για τα δημοκρατικά του φρονήματα. Η απόλυσή του από το Πανεπιστήμιο τον έστρεψε με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα στη σύνταξη του Λεξικού της μεσαιωνικής ελληνικής δημώδους γραμματείας (1100-1669) (την απόφαση για τη συγκρότησή του είχε ήδη πάρει το 1956) και συνέχισε το ερευνητικό και συγγραφικό του έργο μέχρι το τέλος της ζωής του. Η σύζυγός του, καθηγήτρια της ψυχοτεχνικής στη Βιομηχανική Σχολή της Θεσσαλονίκης (σημερινό Πανεπιστήμιο Μακεδονίας), Αικατερίνη Στριφτού-Κριαρά, με την οποία είχε παντρευτεί το 1936, απεβίωσε την 1η Μαΐου του 2000. Ο Κριαράς πέθανε από ανακοπή καρδιάς, στο σπίτι του στη Θεσσαλονίκη, το βράδυ της 22ης Αυγούστου 2014. Ήταν 107 ετών.

Επιστημονικό έργο

Ο Κριαράς ήταν ένας πολυγραφότατος νεοέλληνας επιστήμονας, όπως παρατηρούσε το 2008 ο Παναγιώτης Ζιώγας: «Αν προσεγγίσουμε την παράμετρο Σελίδες των δημοσιευμάτων Κριαρά, τότε καταλήγουμε στις ακόλουθες διαπιστώσεις. Από τις είκοσι περίπου χιλιάδες σελίδες του μετρημένου έργου του Ε. Κριαρά, συντριπτική υπεροχή έχουν τα Λεξικογραφικά που υπερβαίνουν τις οκτώμισι χιλιάδες σελίδες, ακολουθούν τα Γραμματολογικά με περίπου έξι χιλιάδες, τα Σύμμικτα που υπερβαίνουν τις τρεις χιλιάδες, έπονται τα Επιστολογραφικά με περίπου χίλιες πεντακόσιες σελίδες, με τελευταία τα καθαρά Γλωσσικά που εγγίζουν τις εννιακόσιες σελίδες».

Από τα περισσότερα από 1.000 άρθρα και τα περίπου 60 βιβλία που έχει εκδώσει αυτοτελώς μέχρι σήμερα ο Κριαράς, ξεχωρίζουν οι μονογραφίες του για τον Ψυχάρη, το Σολωμό και τον Παλαμά, οι εκδόσεις των παλαιότερων κειμένων της νεοελληνικής λογοτεχνίας (Πανώριας του Χορτάτση, των θεατρικών του Πέτρου Κατσαΐτη, κ.ά), οι ποικίλες μελέτες του για τον δημοτικισμό και κυρίως οι 14 πρώτοι τόμοι του Λεξικού της μεσαιωνικής ελληνικής δημώδους γραμματείας (1100-1669)που έχει καθιερωθεί διεθνώς ως Λεξικό Κριαρά και αποτελεί αδιαμφισβήτητα το σημαντικότερο έργο του. Το 1997, για προσωπικούς λόγους, ο Ε. Κριαράς εγκατέλειψε το μεσαιωνικό λεξικό του, παραδίδοντας το σχετικό λεξικογραφικό του αρχείο στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας της Θεσσαλονίκης. Το Κέντρο συνεχίζει την επεξεργασία του αρχείου και έχει εκδώσει τον 15ο (2006), 16ο (2008), 17ο (2011), 18o (2012) και 19ο (2014) τόμο του Λεξικού, καθώς και δίτομη επιτομή των πρώτων 14 τόμων (με την επιμέλεια Ι. Ν. Καζάζη και Τ. Α. Καραναστάση), η οποία είναι διαθέσιμη στο διαδίκτυο. Στο λεξικογραφικό χώρο ανήκει και η σύνταξη από τον Ε. Κριαρά του Λεξικού της σύγχρονης ελληνικής δημοτικής γλώσσας, γραπτής και προφορικής το 1995 που εξέδωσε η Εκδοτική Αθηνών.

Δημοτικισμός και προσφορά στην πολιτεία

Παρά το πολυσχιδές επιστημονικό του έργο ο Κριαράς δεν υπήρξε «επιστήμονας του εργαστηρίου». Όπως δήλωσε σε συνέντευξή του στην Ο. Αντωνοπούλου το 2002, «ο επιστήμονας δεν πρέπει να μένει μόνο στο εργαστήριο. Βέβαια το εργαστήριο χρειάζεται, διότι αλλιώς εργασία δε θα υπάρξει. Αλλά δε φτάνει αυτό. Εκείνος που έχει συνείδηση των καθηκόντων του των πνευματικών, πρέπει όσο γίνεται να εκλαϊκεύει την επιστήμη του. Αυτό επιδίωξα γενικότερα στη ζωή μου, αλλά κυρίως μετά το '74, όταν αποκαταστάθηκε η Δημοκρατία στον τόπο μας. Ο επιστήμονας πρέπει να είναι και ερευνητής και δάσκαλος, εκλαϊκευτής».

Ο Κριαράς υπήρξε υπέρμαχος του δημοτικισμού από τα μαθητικά του χρόνια, συγκεκριμένα από το 1923, και αγωνίστηκε με όλα τα μέσα που διέθετε για τα γλωσσικά του πιστεύω. Σημαντική ήταν η συνεισφορά του τόσο στην αναγνώριση της δημοτικής ως επίσημης γλώσσας του ελληνικού κράτους όσο και στην καθιέρωση του μονοτονικού συστήματος γραφής. Με το νόμο 309/23.1.76 η κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή με υπουργό παιδείας το Γεώργιο Ράλλη αποφάσισε την αναγνώριση της δημοτικής στο χώρο της παιδείας και της δημόσιας διοίκησης. Τότε δόθηκε στη σχολική χρήση ανασυγκροτημένη γραμματική της δημοτικής γλώσσας με βάση τη Νεοελληνική Γραμματική του Μανόλη Τριανταφυλλίδη. Η Γραμματική του Τριανταφυλλίδη, τυπωμένη το 1941, για να χρησιμεύσει στην εκπαίδευση χρειαζόταν συντόμευση και κάποια προσαρμογή στην εκπαιδευτική και γλωσσική πραγματικότητα. Το έργο αυτό ανέλαβε ειδική επιτροπή της οποίας μέλος υπήρξε και ο Κριαράς. 

Λίγα χρόνια αργότερα, το 1981-1982, η κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου πήρε δύο συμπληρωματικές αποφάσεις: πρώτον, να συντάσσονται οι νόμοι στη δημοτική γλώσσα και να μεταγραφούν οι σημαντικότεροι δικαστικοί κώδικες στη δημοτική και, δεύτερον, να καθιερωθεί το μονοτονικό σύστημα γραφής. Ο Κριαράς ήταν ο πρόεδρος της εικοσαμελούς επιτροπής που ανέλαβε και έφερε εις πέρας το δύσκολο έργο της μεταγραφής των δικαστικών κωδίκων και επίσης πρόεδρος της επιτροπής που εισηγήθηκε το είδος του μονοτονικού που επρόκειτο να εφαρμοστεί. Μετά την καθιέρωση της δημοτικής και μέχρι το θάνατό του ο Κριαράς συνέχισε να υπερασπίζεται τη χρήση της δημοτικής. Αρθρογραφούσε συχνά, προσπαθώντας να αντιμετωπίσει επιμέρους δυσκολίες στη χρήση της γλώσσας και προτείνοντας λύσεις. Παράλληλα, προσπάθησε να διαφωτίσει και το πλατύ κοινό για επιμέρους γλωσσικά ζητήματα μέσα από τηλεοπτικές εκπομπές (Τα πεντάλεπτα στην ΕΡΤ από το 1985 έως το 1987).

Βραβεία-Διακρίσεις

Η πολύπλευρη προσφορά του καθηγητή Κριαρά τόσο στην επιστήμη όσο και ευρύτερα στο ελληνικό έθνος αναγνωρίστηκε και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Η Ελληνική Δημοκρατία του απένειμε τα παράσημα του Σταυρού των Ταξιαρχών του Τάγματος του Φοίνικος (δις), του Σταυρού των Ταξιαρχών του Τάγματος Γεωργίου Α΄ και του Ταξιάρχη του Τάγματος Τιμής. Η Γαλλία του απένειμε το παράσημο του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής και η Ιταλία το παράσημο του Ταξιάρχη επί τιμή της Ιταλικής Δημοκρατίας. Το 1977 για το συνολικό επιστημονικό του έργο του απονεμήθηκε στη Βιέννη από το γερμανικό Alfred Toepfler Stiftung το σημαντικό Βραβείο Herder, ενώ έργα του τιμήθηκαν με τα βραβεία Zappas της Γαλλίας (το διδακτορικό του), Γουλανδρή (η μονογραφία του για το Σολωμό), Γεωργίου Φωτεινού της Ακαδημίας Αθηνών (η έκδοση της Πανώριας), κ.ά. Ο Κριαράς ήταν, μεταξύ πολλών άλλων, επίτιμος πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Γενικής και Συγκριτικής Γραμματολογίας, της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων, επίτιμο μέλος του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας και του Σικελικού Ινστιτούτου Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών. Παράλληλα, είχε εκλεγεί αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και ξένος εταίρος της Ακαδημίας Arcadia της Ρώμης και της Ακαδημίας του Παλέρμο. Το 2006, με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη γέννησή του, τιμήθηκε από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης με την ανώτατη τιμητική του διάκριση, το Χρυσό Αριστοτέλη, ενώ την ίδια χρονιά αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας του Τμήματος Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το Σεπτέμβριο του 2009 ο Εμμανουήλ Κριαράς συμπεριλήφθηκε στην τελευταία ("τιμητική") θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ για τις βουλευτικές εκλογές της 4ης Οκτωβρίου του 2009. Σε συνάντησή του με τον νέο πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου ο Κριαράς ζήτησε να καταργηθεί η διδασκαλία της αρχαίας ελληνικής γλώσσας στο Γυμνάσιο, επισημαίνοντας ότι η «ταυτόχρονη διδασκαλία νέων και αρχαίων ελληνικών στην πράξη προκαλεί σύγχυση, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι μαθητές να είναι γλωσσικά ακατάρτιστοι».

ΠΗΓΗ: http://el.wikipedia.org/wiki/