Η παρούσα ανάρτηση δημιουργήθηκε με αφορμή τρεις φράσεις από το αμέσως παρακάτω θέμα Ο ΛΕΩΝ ΤΗΣ ΑΜΦΙΠΟΛΗΣ
«Απ' το μισάνοιχτό του στόμα σα να βγαίνει ακατάπαυστα ένας βρυχηθμός βαθύς κι απόκοσμος, σκοτεινό προμήνυμα του αινιγματικού σκοπού του»
«Το πρόσωπο του λιονταριού, που υπήρξε ανέκαθεν ιερό σύμβολο των Μακεδόνων»
«Το μνημείο φυλάσσει ζηλότυπα το μυστικό του, ένα μυστικό που γεμίζει απορίες τους ερευνητές»
Όπως θα δούμε παρακάτω στην ανάρτηση Ο ΛΕΩΝ ΤΗΣ ΑΜΦΙΠΟΛΗΣ, ότι υπάρχουν αρκετές εκδοχές για το ποια ήταν η αιτία της ανέγερσης του μνημείου. Εδώ θα βουτήξουμε στην μη συμβατική Ιστορία, στην «Άγνωστη Αρχαιολογία των Ελλήνων», και θα προσπαθήσουμε να δούμε, όχι ποιος έφτιαξε τον Λέοντα της Αμφιπόλεως και γιατί, αλλά… γιατί λέοντα... τι μπορεί να συμβολίζει και γιατί ανέκαθεν ο Λέων υπήρξε ιερό σύμβολο των Μακεδόνων.
Διαβάζουμε στο βιβλίο «Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ», ένα έργο μέσα από τα κείμενα των Αργοναυτικών, του Ομήρου και άλλων Αρχαίων Ελλήνων Συγγραφέων, του Στρατηγού και συγγραφέως κυρίου Γεράσιμου Καλογεράκη, εκδόσεις Δίον.
[ Ποιος σήκωσε νύχτα τα μάτια του στον ουρανό και δεν ένοιωσε μέσα του το μυστηριώδες κάλεσμα των άστρων; Ποιος δεν άφησε τη φαντασία του να καλπάζει σε κόσμους μαγικούς και ονειρεμένους;
Ποιος κοίταξε τα άστρα και δεν διάβασε ένα Ελληνικό όνομα ή ένα Ελληνικό γράμμα, ή μια ολόκληρη ιστορία του παρελθόντος της χώρας των Θεών της Ελλάδας;
Ονόματα και ιστορίες που γράφτηκαν από τους ουράνιους προγόνους μας για να μπορούν να μας βρίσκουν, όταν ξεχασμένοι από τις μίζερες σκέψεις μας, απογοητευμένοι από τη ζωή μας ζητάμε τη βοήθεια τους.
Γοητεύτηκα από την διαπίστωση του Γάλου ιστορικού Ζαν Ρισέρ «Όλες οι πόλεις και τα ιερά της Ελλάδας, είναι τοποθετημένα σε διάταξη, που συμφωνεί απόλυτα με την διάταξη των άστρων και των αστερισμών» με τους οποίους κάθε περιοχή συνέδεε την ουράνια καταγωγή της.
Μια διαπίστωση που είναι απόλυτα αληθινή.
Τίποτα δεν είναι τυχαίο πάνω στην Ελληνική γη. Όλα διέπονται από μια ανεξήγητη τελειότητα σαν να την ακούμπησε το χέρι του θεού.
Κατά ένα μυστηριώδη και ανεξιχνίαστο λόγο, το πλέγμα διαύλων, πόλεων και ιερών, έχουν μια τέτοια διάταξη που ταυτίζεται απόλυτα με την διάταξη των γνωστών αστερισμών και ζωδίων.
Στην Μαγνησία υλοποιείται ο αστερισμός των Πλειάδων, στην Αττική η Αργώ, στη Θήβα ο Βοώτης, στην Αμφίπολη το Ζώδιο Λέοντα, στο Άργος και στην Κόρινθο ο αστερισμός του Μεγάλου Κυνός (Σειρίου), στη Λακωνία το Ζώδιο των Διδύμων, (σημ, Κάστωρ και Πολυδεύκης), στην Αρκαδία της Άρκτου, στην Ηλεία του Ωρίωνα, στις Κυκλάδες του Περσέα και της Λύρας, στους Δελφούς του Τοξότη, στη Χαλκιδική του Λαγού, και όλη η Ελλάδα έχει κατοικηθεί σύμφωνα με τη διάταξη των άστρων.
Τίποτα δεν είναι τυχαίο.
Οι Έλληνες μετέφεραν την εικόνα του ουρανού στη γη, όχι μόνο με τη διάταξη των άστρων αλλά και με τη δική τους παρουσία.
Όταν περιδιαβαίνεις την θεοβάδιστη Ελληνική γη, σε κάθε γωνιά της αισθάνεσαι έντονο το πέρασμα των Θεών. Ερείπια ναών και ιερών αφανισμένα από τον χρόνο και την θρησκευτική μισαλλοδοξία κι ένα τεράστιο ερωτηματικό σου δημιουργεί μελαγχολία και περισυλλογή. Γιατί τόσο μίσος;]
Μετά από όλα αυτά και κοιτάζοντας και τις εικόνες, ίσως βγαίνουν κάποια συμπεράσματα. Ένα παρόμοιο μνημείο θα συναντήσουμε προσεγγίζοντας τη Χαιρώνεια από το δρόμο της Λιβαδειάς. Το μαρμάρινο "Λιοντάρι της Χαιρώνειας"
Παυσανίας 9.40.10 «Όπως πλησιάζει κανείς την πόλη βλέπει ένα κοινό τάφο των Θηβαίων που σκοτώθηκαν στη μάχη εναντίον του Φιλίππου. Δεν έχει επιγραφή, αλλά πάνωθέ του στέκεται ένα λιοντάρι, ίσως σαν αναφορά στην τόλμη των ανθρώπων. Το ότι δεν υπάρχει επιγραφή οφείλεται, κατά τη γνώμη μου, στο ότι το θάρρος τους δεν ανταμείφθηκε με την αντίστοιχη καλή τύχη».
Το μνημείο στήθηκε λίγο μετά τη Μάχη της Χαιρώνειας το -338 για να σημαδέψει τον ομαδικό τάφο στον οποίο τάφηκαν κατά την παράδοση οι νεκροί ιερολοχίτες, όταν ο Φίλιπποςεπέτρεψε την ταφή των νεκρών στους Θηβαίους.
Λέγεται ότι όταν ο Φίλιππος τους είδε όλους πεσμένους στο χώμα, ανάμεσα σε δάκρυα είπε: «Να χαθεί ο άνθρωπος ο οποίος έχει υποψίες ότι αυτοί οι άνδρες έκαναν ή δέχθηκαν οτιδήποτε ευτελές».
Όπως βλέπουμε και το λιοντάρι της Χαιρώνειας, έχει άμεση σχέση με τους Μακεδόνες.
O ΛΕΩΝ ΤΗΣ ΑΜΦΙΠΟΛΗΣ, βρίσκεται στη δυτική όχθη του Στρυμόνα, δίπλα στην παλιά γέφυρα. Πρώτη φορά έγινε γνωστή η ύπαρξη του ευρήματος στην Αθήνα από μια αναφορά της 7ης μεραρχίας του Ελληνικού Στρατού το 1912.
Κατά το μήνα Αύγουστο 1916, Άγγλοι στρατιώτες της 8ης ταξιαρχίας της 27ης μεραρχίας του 16ου αγγλικού σώματος στρατού, που κατασκεύαζαν οχυρωματικά έργα στη γέφυρα της Αμφίπολης, προσπάθησαν να μεταφέρουν τα μαρμάρινα κομμάτια του λιονταριού ως τη θάλασσα με σκοπό να τα κλέψουν και να τα μεταφέρουν στην Αγγλία. Μα η απόπειρά τους ματαιώθηκε διότι μόλις οι Βούλγαροι είχαν καταλάβει το Παγγαίο και άρχισαν να τους βομβαρδίζουν.
Οι αρχαιολογικές έρευνες που έγιναν στην περιοχή το 1922 αποκάλυψαν μια ορθογώνια βάση με πλευρά 10,20 μ., πάνω στην οποία το 1936 στήθηκε το μνημείο.
Το γιγαντιαίο αυτό άγαλμα επανασυναρμολογήθηκε από τα κομμάτια του, που βρέθηκαν στο Στρυμόνα και τοποθετήθηκε σε βάθρο πάνω στα Αρχαία θεμέλια από πέτρες του -2ου αιώνα που ανασύρθηκαν επίσης από το Στρυμόνα, όπου κατά πάσα πιθανότητα είχαν χρησιμοποιηθεί στο μεσαίωνα σαν φράγμα.
Είναι ένα επιβλητικότατο μαρμάρινο λιοντάρι, ύψους 5,37 μ. και εικονίζεται καθιστό στα πίσω πόδια, σε στάση καθισμένου αίλουρου με όρθια τα μπροστινά του πόδια και υψώνει το μεγαλόπρεπο ανάστημα του, λίγο έξω από τα Ν. Κερδύλια Σερρών, στην εθνική οδό Θεσ/νίκης - Καβάλας, κοιτάζοντας περήφανο, επιβλητικό κι ακίνητο, ίσια πάνω απ' τα θολά νερά κατά τη βουβή πόλη. Το πρόσωπο του λιονταριού, που υπήρξε ανέκαθεν ιερό σύμβολο των Μακεδόνων, θα ήταν στραμμένο ασφαλώς κατά την πόλη, εκφράζοντας έτσι πληρέστερα το σκοπό και το μεγαλείο της. Απ' το μισάνοιχτό του στόμα σα να βγαίνει ακατάπαυστα ένας βρυχηθμός βαθύς κι απόκοσμος, σκοτεινό προμήνυμα του αινιγματικού σκοπού του.
Η κατασκευή του μνημείου τοποθετείται, κατά τη γνώμη ορισμένων αρχαιολόγων, στα τέλη του 4ου αρχές του 3ου αιώνα.
Κατά τον καθηγητή Αρβανιτόπουλο, στήθηκε απ' τον Άγνωνα με υπόδειξη του φίλου του Περικλή (κατά το 437-436), για να θυμίζει τους 10.000 νεκρούς που έπεσαν στη μάχη του Δραβίσκου για το μεγαλείο της Αθήνας. Είναι δηλ. επιτύμβιο "πολυάνδρειον" όπως και το λιοντάρι της Χαιρώνειας.
Μετά τις ανασκαφές του 1937 ο καθηγητής της αρχαιολογίας Oscar Broneer υποστήριξε πως ο μαρμάρινος λέοντας στήθηκε προς τιμήν του Λαομέδοντος, γιου του Λαρίχου και έμπιστου φίλου και ναυάρχου του Μ. Αλεξάνδρου. Σύμφωνα με την εκδοχή του καθηγητή Λαζαρίδη, είναι έργο του -4ου αιώνα και δημιουργήθηκε προς τιμήν του Λεωσθένους, ναυάρχου του Μεγάλου Αλεξάνδρου, από τη Μυτιλήνη. Ο Roger υποστήριξε την άποψη ότι το μνημείο στήθηκε προς τιμή του Νεάρχου, ναυάρχου του Μ. Αλεξάνδρου. Τέλος, κατά μια άλλη εκδοχή, ο Λέων ανηγέρθη σαν συμβολικό μνημείο, που εξέφραζε τη μεγάλη δύναμη της πόλης, όπως συνέβη και με τους λέοντες της νήσου Δήλου.
Τέλος, σύμφωνα με τον Σερραίο ιστορικό Γ.Καφταντζή η δημιουργία του μνημείου συνδέεται με το θάνατο σημαντικού προσώπου ή με πολύνεκρη μάχη μεταξύ των Αμφιπολιτών και του Φιλίππου Β' το -356.
Το μνημείο φυλάσσει ζηλότυπα το μυστικό του, ένα μυστικό που γεμίζει απορίες τους ερευνητές.
Η δημιουργία Μουσείου στην περιοχή με σπάνια ευρύματα μαρτυρούν όλες της πτυχές της ιστορίας της Αρχαίας Αμφίπολης και της περιοχής της που αποτέλεσε μια από τις σημαντικότερες πόλεις όλων των εποχών, σε κάθε μορφή και δραστηριότητα ζωής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
αβαγνον