ΘΡΗΣΚΕΙΑ: Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλήτης και μεγαλομάρτυρας (26 Οκτωβρίου)

"Ο Θεός Δημητρίου βοήθει μοι": Η ανθρώπινη κοινωνία καλείται για άλλη μία φορά σε μία νέα πρόκληση από τον σύγχρονο "Λυαίο".

Δημήτριον νύττουσι λόγχαι Χριστέ μου.

Ζηλοῦντα πλευρᾶς λογχονύκτου σῆς πάθος.

Εἰκοστῇ μελίαι Δημήτριον ἕκτῃ ἀνεῖλον.

Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης - Μανουήλ Πανσέληνος, Πρωτάτο, περίπου 1290 μ.Χ.

Γράφει η Ελένη Δραμπάλα

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

Η ανθρώπινη κοινωνία συνεχίζει τη δραματική της πορεία προς την ολοκλήρωση του σχεδιασμού του χάρτη της παγκοσμιοποίησης και προς την ολοκλήρωση του αφανισμού των αξιών της, δημιουργώντας άλλοτε εκουσίως και άλλοτε ακουσίως μία δίνη «ανηθικότητας», από την οποία αδυνατεί να ξεφύγει. Καλείται, για άλλη μία φορά, σε μία νέα πρόκληση από τον σύγχρονο «Λυαίο», τον γίγαντα, τον φοβερό και τρομερό μονομάχο, ν’ αναμετρηθεί μαζί του. Όμως, οι αρετές βρίσκονται εν υπνώσει, ενώ ο φόβος και ο τρόμος είναι τα κυρίαρχα συναισθήματα, συναισθήματα που απηχούν περισσότερο στις οικονομικές απώλειες, σε σημείο τέτοιο μάλιστα που ο άνθρωπος να γίνεται ακόμη και αυτόχειρας. Η απόφαση για μιά πραγματική μάχη με τον «Λυαίο» έγκειται στην αφύπνιση του πνεύματος και την απεξάρτησή του από τον «χρηματο-ευδαιμονισμό», τον «ατομο-ευδαιμονισμό», τον «άκρατο καταναλωτισμό», την «υποταγή» σε ανήθικους άρχοντες και την «ψηφοθηρία» στα πολιτικά είδωλα. Η απαλλαγή από τα «δαιμόνια» της παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας επιτυγχάνεται μόνο με την ΠΙΣΤΗ: πίστη στον Θεό, πίστη στο Δίκαιο, πίστη στα Ιδανικά. Και τότε, ο μικροκαμωμένος «Νέστωρ» θα μετατραπεί σε γίγαντα και θα μεταστρέψει την Ύπνωση της ψυχής σε Αφύπνιση πνεύματος, δίνοντας με παρρησία το τελειωτικό χτύπημα στον σύγχρονο «Λυαίο».

ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ

Ο άγιος Δημήτριος γεννήθηκε περί το 280 - 284 μ.Χ., ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας στη Θεσσαλονίκη και ο πατέρας του υπηρετούσε στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ως Μακεδόνας στρατηγός. Ο Δημήτριος σύντομα διακρίθηκε για τις αρετές του, την ευγένεια της ψυχής του, αλλά και την ικανότητα στις στρατιωτικές τέχνες και μάλιστα υπερβαίνοντας τον πατέρα του έλαβε το αξίωμα του Δούκα και σε ηλικία 22 ετών το βαθμό του χιλιάρχου. Την εποχή εκείνη Τετράρχης ήταν ο Μαξιμιανός, ο οποίος έγινε μετέπειτα αυτοκράτορας, υπό τη διοίκηση του οποίου ήταν ο Δημήτριος ως αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού, ενώ ο Διοκλητιανός, ως αυτοκράτορας εξέδιδε τα διατάγματα για τους διωγμούς των Χριστιανών. Η σύλληψη του αγίου έγινε από τον Μαξιμιανό, ο οποίος τον φυλάκισε στη Θεσσαλονίκη το 303 μ.Χ. σε ένα δημόσιο λουτρό κοντά στο Ιπποδρόμειο, διότι ο Δημήτριος αγνόησε το διάταγμα του Διοκλητιανού «περί αρνήσεως του χριστιανισμού», αλλά και είχε δημιουργήσει έναν κύκλο νέων, που στόχο είχε την μελέτη της Αγίας Γραφής.

Τις ημέρες, κατά τις οποίες ήταν φυλακισμένος ο Δημήτριος, εγένοντο εορταστικοί αγώνες στο Ιπποδρόμειο για τη νίκη τη Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας κατά των Σκυθών. Ένας από τους ειδωλολάτρες παλαιστές και φοβερούς μονομάχους ονόματι Λυαίος υπερηφανεύετο για τη δύναμή του και προκαλούσε τους θεατές που ευρίσκοντο στο στάδιο ν’ αναμετρηθούν μαζί του. Τότε, ένας νεαρός στρατιώτης, ο Νέστωρ, ο οποίος ήταν φίλος του Δημητρίου, αποφάσισε να παλαίψει με τον Λυαίο, όμως πριν μονομαχήσει ζήτησε τη βοήθεια του αγίου, ο οποίος του έδωσε την ευλογία του. Εισερχόμενος ο Νέστωρ στο στάδιο αναφώνησε «ο Θεός Δημητρίου βοήθει μοι» και ο Λυαίος ηττήθηκε τελικώς από τον μικροκαμωμένο Νέστορα. Πληροφορηθείς ο Μαξιμιανός τα γεγονότα εξοργίστηκε τόσο, που διέταξε να σκοτώσουν τον Νέστορα με το ίδιο του το ξίφος έξω από τη Χρυσή Πύλη (ή Χρυσή Πόρτα), ενώ τον άγιο Δημήτριο που ήταν φυλακισμένος στο δημόσιο λουτρό να τον θανατώσουν με λόγχες. Από τους συναξαριστές μάς παραδίδεται ότι ο άγιος Δημήτριος ελογχίσθη στην δεξιά πλευρά του, όπως ο Εσταυρωμένος, διότι εκείνη τη στιγμή είχε ανυψώσει το χέρι του. Το μαρτύριο έλαβε χώρα κατά τα έτη 303 ή 305 ή πιθανότατα 306 μ.Χ. και η μνήμη του τιμάται την 26η Οκτωβρίου, ενώ του αγίου Νέστορα την 27η Οκτωβρίου.

Σύμφωνα με τους συγγραφείς των εγκωμίων του αγίου Δημητρίου, των Ευσταθίου Θεσσαλονίκης, αγίου Γρηγορίου Παλαμά και Δημητρίου Χρυσολωρά, το σώμα του αγίου ετάφη στον τόπο όπου και μαρτύρησε, ενώ ο τάφος μετεβλήθη σ’ ένα βαθύ φρέαρ απ’ όπου ανέβλυζε μύρο, προς τούτο δε προσωνομάσθη Μυροβλύτης, και όσο περισσότερο μύρο αντλούσαν οι χριστιανοί για ευλογία, τόσο αυτό αυξανόταν αντί να μειώνεται.

Ελένη Δραμπάλα

Ἀπολυτίκιον

Μέγαν εὕρατο ἐv τοῖς κιvδύvοις, σὲ ὑπέρμαχοv, ἡ οἰκουμένη, Ἀθλοφόρε τὰ ἔθνη τροπούμενον. Ὡς οὖν Λυαίου καθεῖλες τὴν ἔπαρσιν, ἐν τῷ σταδίῳ θαῤῥύvας τὸν Νέστορα, οὕτως Ἅγιε, Μεγαλομάρτυς Δημήτριε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον

Τοῖς τῶv ἰαμάτωv σου ῥείθροις Δημήτριε, τὴv Ἐκκλησίαν Θεὸς ἐπορφύρωσεv, ὁ δούς σοι τὸ κράτος ἀήττητοv, καὶ περιέπωv τὴν πόλιv σου ἄτρωτοv· αὐτῆς γὰρ ὑπάρχεις τὸ στήριγμα.