ΚΟΙΝΩΝΙΑ: Περί Πατρίδος ... αναφορές στην Παλαιά και Καινή Διαθήκη

Μίλησε ὁ Χριστός γιά Πατρίδα; 

Γράφει ὁ πρεσβ. Διονύσιος Ταμπάκης

ΣΤΗΝ προσπάθεια ἀπὸ κάποια πονηρὰ κέντρα ἐξουσίας νὰ ἀπο-πατριδοποιήσουνε, ἀκόμη καὶ μὲ Θεολογικά ἐπιχειρήματα, τὶς συνειδήσεις τῶν καϋμένων Ἑλλήνων, γράφουμε τὸ παρακάτω ἄρθρο: «Τὸ πνεῦμα ὅπου θέλει πνεῖ! Και κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ τὸ ἐγκιβωτίσει σὲ συγκεκριμένους γεωγραφικοὺς χώρους ἡ ἔθνη. Παρὰ ταυτὰ ὅμως, ἀκόμη καὶ αὐτὸ τὸ γεγονὸς δὲν καταργεῖ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν ἀφοσίωση ποὺ πρέπει νὰ ἔχουν οι πιστοὶ στὴν Πατρίδα ὅπου ἀνήκουν, ἀφοῦ ἀκόμη καὶ αὐτὸς ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστὸς ἀπέδειξε πόσο πολὺ ἀγαποῦσε καὶ σέβονταν, ὡς καλὸς πατριώτης, τὸ ἔθνος καὶ τὴν ἐπὶ γῆς ὡς ἀνθρωπος Πατρίδα του.

Μάλιστα ἡ λέξη ΠΑΤΡΙΔΑ εἶναι ἐτυμολογικὰ πολὺ ἀξιοπερίεργη. Παράγεται ἀπὸ τὴ λέξη «Πατήρ», ἀλλὰ προφέρεται σὲ θηλυκὸ γένος. Γιὰ νὰ δηλώσει ὅτι ἡ κάθε Πατρίδα εἶναι καὶ πατέρας καὶ μητέρα γιὰ τὸν κάθε ἄνθρωπο.

Τὴν 1η Σεπτεμβρίου ἡ Ἐκκλησία μας ἀναφέρει γιὰ ....

τὸν Κύριο μας στὸ Εὐαγγέλιο: «Καὶ ἦλθεν εἰς τὴν Ναζαρέτ, οὗ ἣν τεθραμμένος, καὶ εἰσῆλθε κατὰ τὸ εἰωθὸς αὐτῶ ἐν τῇ ἡμέρα τῶν σαββάτων εἰς τὴν συναγωγήν, καὶ ἀνέστη ἀναγνῶναι.»(Λουκ.4-16)

Ὁ Κύριός μας ξεκινᾶ τὴν δημόσια δράση του κάνοντας ἀρχή (!) ἀπὸ τὴν πατρίδα του Ναζαρὲτ ὅπου ἦταν ἀνθρωπίνως ἀναθρεμμένος .

Ὅταν ἔχεις εὐγνωμοσύνη στὴν καρδιά σου ,δὲν ἀρνείσαι τὸ γάλα ποὺ σὲ βύζαξε (ὅπως γράφει ὁ Φ.Κόντογλου) ὁ τόπος καὶ οἱ ἀνθρῶποι του. Ἄλλωστε μὴν ξεχνᾶμε ὅτι εἶναι ἡ πατρίδα τοῦ κάθε ἀνθρώπου εἴναι ἡ παιδική του ἡλικία.

Ἐπίσης εὑρισκόμενος κάποτε ὁ Χριστός μας στὴν Καπερναούμ, τὸν παρεκάλεσαν οἱ πρεσβύτεροί των Ἰουδαίων, ἐξ ὀνόματος τοῦ Ρωμαίου Ἑκατοντάρχου, νὰ θεραπεύσει τὸν ἄρρωστο δοῦλο του, διότι ὅπως εἶπαν «ἀγαπᾶ τὸ ἔθνος μας».

«Οἱ δὲ παραγενόμενοι πρὸς τὸν Ἰησοῦν παρεκάλουν αὐτὸν σπουδαίως, λέγοντες ὅτι ἄξιος ἐστιν ὢ παρέξει τοῦτο. Αγαπά γὰρ τὸ ἔθνος ἠμῶν, καὶ τὴν συναγωγὴν αὐτὸς ὠκοδόμησεν ἠμίν». (Λουκ. 7-4.5)

Γνωρίζοντας λοιπὸν πολὺ καλὰ οἱ Ἰουδαῖοι τὴν ἀγάπη ποὺ ἔτρεφε ὁ Χριστὸς γιὰ τὴν Πατρίδα του, χρησιμοποιοῦν τὸ ἀναφερόμενο ἐπιχείρημα γιὰ νὰ κάμψουν τὴν διάθεσή του νὰ θεραπεύσει τελικὰ τὸν δοῦλο τοῦ Ἑκατοντάρχου.

Μὴν λησμονοῦμε ὅμως καὶ τὰ δάκρυα τοῦ Κυρίου μας καὶ τὴν ἀνθρωπίνως πικρὴ ἀπογοήτευσή του γιὰ τὴν πώρωση τῆς Πατρίδας τοῦ Ἱερουσαλὴμ νὰ ἀρνεῖται μονίμως τὸ πατρικὸ χάδι τῆς ἁγίας του Ἀγάπης.

«Ἱερουσαλὴμ Ἱερουσαλήμ, ἡ ἀποκτέννουσα τοὺς προφήτας καὶ λιθοβολοῦσα τοὺς ἀπεσταλμένους πρὸς αὐτήν! ποσάκις ἠθέλησα ἐπισυνάξαι τὰ τέκνα σου ὃν τρόπον ὄρνις τὴν ἐαυτῆς νοσσιᾶν ὑπὸ τὰς πτέρυγας, καὶ οὐκ ἠθελήσατε!» (Λουκ.13-34)

Ἐπίσης ὁ Κύριός μας, λέει γιὰ τὴν ἀγάπη:

«Μείζονα ταύτης ἀγάπην οὐδεὶς ἔχει, ἴνα τὶς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ θῆ ὑπὲρ τῶν φίλων αὐτοῦ».(Ἰωάνν.15-13)

Καὶ ποιοὶ στενώτεροι φίλοι καὶ ἀγαπητοί σου ἀπὸ τοὺς συμπατριῶτες σου ,ὅταν μάλιστα τοὺς βλέπεις νὰ ὑποφέρουν καὶ νὰ βασανίζονται; Γιαυτὸ καὶ τόσες χιλιάδες ἐθνομάρτυρες σὲ ὅλα τα ἔθνη τῆς γῆς, οἱ ὁποῖοι χωρὶς κανένα ἴδιον συμφέρον θυσιάστηκαν καὶ σφαγιάσθησαν ὡς πρόβατα, γιὰ νὰ ἀπολαμβάνουν οἱ φίλοι τους συμπατριῶτες καὶ οἱ ἀπόγονοί τους τὸ ἀγαθό τῆς Ἐλευθερίας καὶ ἀξιοπρέπειας.

Συμφωνεῖ καὶ ὁ Απ. Παῦλος ὄταν γράφει « Εἰ δὲ τὶς τῶν ἰδίων καὶ μάλιστα τῶν οἰκείων οὐ προνοεῖ, τὴν πίστιν ἤρνηται καὶ ἔστιν ἀπίστου χείρων». (Α Τιμ.5-8)

Καὶ ἐὰν δὲν μας καίγεται καρφὶ γιὰ τὴν τόση οἰκονομικὴ καὶ πνευματικὴ δυστυχία ποὺ ἀντικρίζουμε στοὺς ἀδικημένους συμπολίτες μας σὺν-Ἕλληνες (ἀλλὰ καὶ στὸ ποίμνιό μας ἂν εἴμαστε Κληρικοί), ἔχοντας γίνει ἕρμαια τῶν διεθνῶς δαιμονισμένων τοκογλύφων, πῶς πρέπει νὰ χαρακτηρισθοῦμε; Χειρότεροι καὶ ἀπὸ τοὺς Ἀπίστους!

Τόση ὅμως εἶναι ἡ ἀγάπη καὶ συμπάθεια τοῦ Ἀποστόλου Παύλου γιὰ τοὺς συμπατριῶτες-ὁμοεθνεῖς του, ἔστω καὶ ἐὰν πολὺ τὸν ταλαιπώρησαν στὴν Ἱεραποστολική του δράση, ὅπου μας λέει ὅτι : «Ηὐχόμην γὰρ αὐτὸς ἐγὼ ἀνάθεμα εἶναι ἀπὸ τοῦ Χριστοῦ ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν μου, τῶν συγγενῶν μου κατὰ σάρκα.» (Ρὼμ 9-3)

Ὤ! αὐτοθυσιαστικὴ φιλοπατρία!

Ἀλλὰ καὶ ἡ γλυκιά μας Παναγία, στὸν εὐχαριστηριακό της καὶ προφητικὸ ὕμνο πρὸς Τὸν θεό, ἀναφωνεῖ:

«ἀντελάβετο Ἰσραὴλ παιδὸς αὐτοῦ μνησθῆναι ἐλέους,

καθῶς ἐλάλησε πρὸς τοὺς πατέρας ἠμῶν, τῷ Ἀβραὰμ

καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ εἰς τὸν αἰώνα.»(Λουκ.α-54,55)

Ἡ Θεοτόκος χιλιοευχαριστεῖ τὸν Τριαδικὸν Θεὸ γιὰ τὸ ἔλεος καὶ τὴν θεϊκὴ ἐπίσκεψη ποὺ ἔδειξε ὄχι μόνο στὸ σπέρμα τοῦ Ἀβραὰμ(δηλ. στὰ ἔθνη ποὺ πίστευσαν στὸ κήρυγμα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ( Ρωμ.9-7) ἀλλὰ καὶ πρὸς τὴν Πατρίδα της τὸ Ἰσραὴλ καὶ τοὺς συμπατιῶτες της. Μάλιστα ἡ λέξη ΠΑΤΡΙΔΑ ἀναφέρεται στὴν Κ. Διαθήκη 9 φορές, ἐνῶ στὴν Π. Διαθήκη 25, ἀλλὰ καὶ ἡ λέξη Πατριὰ (φυλὴ) συναντᾶται στὴν Π.Δ. πάνω ἀπὸ 100 φορές.

Ἀγαπώντας λοιπὸν καλέ μου φίλε τὴν Μητέρα σου, ἀγαπᾶς μαζὶ ὅλες τὶς Μητέρες τοῦ κόσμου, καὶ ἀγαπώντας τὴν Πατρίδα σου, ἀγαπᾶς καὶ σέβεσαι συνάμα ὅλες τὶς Πατρίδες τοῦ κόσμου.

Εἴθε ὁ καλός μας Θεὸς νὰ μᾶς δίνει μετάνοια προσωπικὴ καὶ ἐθνικὴ καὶ νὰ ἀξιώσει ὅλους τους ἀνθρώπους, ἀπὸ ὅποια Πατρίδα κὰ ἐὰν κατάγωνται, τοῦ ἀληθινοῦ φωτός Του καὶ τῆς Οὐρανίας καὶ αἰώνιας Πατρίδας μας.

(Εὐχαριστίες θερμὲς στὸν Ἱεροψάλτη Δ.Γεροκώστα ἀπὸ τὴν Ἔδεσσα, γιὰ τὶς πολύτιμες συμβουλὲς τοῦ ἐπὶ τῆς Κ.Διαθήκης)

ΠΗΓΗ: http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2014/10/blog-post_6.html