άγιος Μάρκος, ο απόστολος και Ευαγγελιστής
Σύροντες εἰς γῆν Μᾶρκον οἱ μιαιφόνοι,
πρός οὐρανούς πέμποντες αὐτόν ἠγνόουν.
Εἰκάδι πέμπτῃ Μᾶρκον ἑνί χθονί ἄφρονες εἵλκον.
"Μᾶρκος μέν ἑρμηνευτής Πέτρου γενόμενος"
Το όνομα Μάρκος (από το λατινικό Marcus) ήταν συνηθισμένο κατά την εποχή της Καινής Διαθήκης, διότι κατ' επανάληψιν στις Πράξεις των Αποστόλων ονομάζεται Ιωάννης ("Ἰωάννης ὁ ἀποκαλούμενος Μᾶρκος", 12, 12. 25. 15,37) ή απλώς Μάρκος, πράγμα που σημαίνει ότι είχε δύο ονόματα, ένα ιουδαϊκό που σημαίνει "ὁ Θεός ἐλεεῖν" και ένα ρωμαϊκό κατά την τότε συνήθεια, το οποίο επικράτησε τελικώς. Το ίδιο και ο θείος του Ιωσήφ, ο επικληθείς Βαρνάβας, ο οποίος ήταν Λευΐτης καταγόμενος από την Κύπρο.
Είχε ενεργό συμμετοχή στη ζωή και το έργο της αποστολικής εκκλησίας, χάρις στον Βαρνάβα, του οποίου ήταν ανεψιός. Πράγματι, όταν το τέλος του 43 μ.Χ. η εκκλησία της Αντιοχείας έστειλε βοήθεια στην εκκλησία των Ιεροσολύμων, κατά τον λιμό επί Κλαυδίου, με τη συνοδεία του Βαρνάβα και Παύλου, αυτοί επιστρέφοντας στην Αντιόχεια συμπεριέλαβον και τον Ιωάννη, τον επικληθέντα Μάρκο (Πράξ. 12, 25) στην Αντιόχεια. Ο Μάρκος από την Αντιόχεια συνόδευσε τους δύο αποστόλους στην Κύπρο, αλλά όταν επέστρεψαν στην Πέργη της Παμφυλίας, ο Μάρκος τους εγκατέλιπε και επέστρεψε στα Ιεροσόλυμα.
Ο Παπίας Ιεραπόλεως διά του χαρακτηρισμού "Μᾶρκος μέν ἑρμηνευτής Πέτρου γενόμενος", εννοούσε ό,τι και περί του Ματθαίου, δηλ. ο Ματθαίος "ἑβραΐδι διαλέκτῳ τά λόγια συνεγράψατο" και ακολούθως έκαστος τα μετέφρασε όπως τα αντιλαμβανόταν ή μπορούσε, όμως αυτό δεν μπορεί να γίνει δεκτό και για τον Μάρκο, υπό την έννοια ότι ο Πέτρος εκήρυττε αρμαϊστί και ο Μάρκος μετέφραζε στην ελληνική. Και πάλι δεν γίνεται δεκτό, διότι το Ευαγγέλιο του Μάρκου δεν έχει την μορφή μετάφρασης, αλλά κειμένου γραφέντος πρωτοτύπως στην ελληνική. Για τον λόγο αυτό, ο όρος "ἑρμηνευτής" εννοεί εκείνον ο οποίος μεταδίδει ή καταγράφει τα λεγόμενα κάποιου κατ' ελευθέραν απόδοσιν. Έτσι, λοιπόν, καταφαίνεται ότι ο Ευαγγελιστής δεν ήταν αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυς του Ιησού και ότι κατέγραψε όσα έγραψε από μνήμης και κατά την δική του τάξη, ανταποκρινόμενα στις εσωτερικές ενδείξεις του Ευαγγελίου για την περί του Ιησού Χριστού αποστολική παράδοση της αρχέγονης εκκλησίας, της οποίας κύριος εκπρόσωπος ήταν ο Πέτρος.
Σκοπός της συγγραφής του Ευαγγελίου από τον Μάρκο ήταν η έλλειψη καταγραφής των ιστορικών γεγονότων της ζωής και του έργου του Κυρίου, γι'αυτόν ακριβώς το λόγο ανέλαβε να προσφέρει το έργο τούτο ο Μάρκος, ο πρώτος Ευαγγελιστής, ο οποίος συνέγραψε τούτο στην Αντιόχεια, μετά την Αποστολική Σύνοδο και μέχρι το πέρας της δεύτερης αποστολικής περιοδείας του Παύλου, δηλ. μεταξύ του 48 και 52 μ.Χ., χρόνος ο οποίος καθιστούσε το ευαγγέλιο του Μάρκου πρόσφορο προς χρησιμοποίηση από τους Ματθαίο (55 -60 μ.Χ.) και Λουκά (60 -62 μ.Χ.).
Περί του θανάτου του, ο Ευσέβιος Καισαρείας αναφέρει ότι μεταβαίνοντας από τη Ρώμη στην Αλεξάνδρεια για τη διάδοση της χριστιανικής πίστης, μαρτύρησε εκεί, αφού πρώτα τον διαπόμπευσαν στους δρόμους της πόλης περί τα τέλη του 62 μ.Χ.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ: Χ.Σ.Βούλγαρη, Εισαγωγή εις την Καινήν Διαθήκην, Τόμος Α΄, Αθήνα 2005.
Τοῦ Πέτρου συνέκδημος, καὶ κοινωνὸς ἱερός, τοῦ Λόγου διάκονος, καὶ ὑποφήτης σοφός, ἐδείχθης Ἀπόστολε, ὅθεν τὸ τοῦ Σωτῆρος, Εὐαγγέλιον θεῖον, Μᾶρκε διαχαράττεις, ὡς οὐράνιος μύστης, διὸ Εὐαγγελιστὰ σέ, πόθω γεραίρομεν.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἀπόστολε ἅγιε καὶ Εὐαγγελιστά Μάρκε, πρέσβευε τῷ ἐλεήμονι Θεῷ ἵνα πταισμάτων ἄφεσιν, παράσχῃ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν.
Κοντάκιον
Ἐξ ὕψους λαβών, τὴν χάριν τὴν τοῦ Πνεύματος, ῥητόρων πλοκάς, διέλυσας Ἀπόστολε, καί τά ἔθνη ἅπαντα, σαγηνεύσας, Μᾶρκε ἀοίδιμε, τῷ Δεσπότῃ προσήγαγες, τό θεῖον κηρύξας Εὐαγγέλιον.
Μεγαλυνάριον
Πέτρω τω Θεόπτη μαθητευθείς, των υπερκοσμίων, εχρημάτισας μιμητής· όθεν του Σωτήρος, ημίν ευηγγελίσω, ώ Μάρκε θεηγόρε, την συγκατάβασιν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
αβαγνον