Μια φωτογραφία, ένα χωριό φάντασμα και το γεφύρι του!
Πάει ένας χρόνος που πήρα στα χέρια μου το ταξιδιωτικό έντυπο με το αφιέρωμα στη Βοιωτία. Ξεφυλλίζοντάς το, πέρασαν μπροστά από τα μάτια μου γνωστές και άγνωστες εικόνες. Μια ολοσέλιδη εικόνα μου δημιούργησε στιγμιαία σύγχυση. Στη Βοιωτία είναι αυτό που βλέπω ή κάπου στην Ήπειρο; Η λεζάντα έγραφε «Το Γεφύρι της Δαφνούλας στον Ασωπό ποταμό». Έτερο ουδέν! Ένα εντυπωσιακό πέτρινο γεφύρι, μάλλον μονότοξο, αν και δεν φαινόταν καλά.
Τον Ασωπό τον ήξερα μιας και τα τελευταία χρόνια, έχει γίνει «διάσημος» με το τεράστιο πρόβλημα της ρύπανσης του. Αλλά που νάναι αυτή η Δαφνούλα; Ο χάρτης της ROAD «Στερεά Ελλάδα» άνοιξε και είδα πως η Δαφνούλα είναι χωριό στη νότια Βοιωτία, αμέσως μετά τα Δερβενοχώρια, πολύ κοντά στην Αττική. Τόσο κοντά μας και να μην έχω πάρει χαμπάρι τέτοιο γεφύρι; Πρέπει να το βρω και να το δω από κοντά.
Τον Μάρτη του 2013, μια βόλτα στην περιοχή δεν μου έδειξε καμιά ένδειξη για το που πρέπει να είναι. Φανταζόμουν πως θα το έβλεπα κάπου κοντά σε κάποιο κεντρικό δρόμο. Δυστυχώς τότε δεν είδα τίποτε και έτσι έμεινε για άλλη φορά. Αυτή η άλλη φορά ήρθε σχεδόν ένα χρόνο μετά, τις πρώτες μέρες του 2014 αφού είχε προηγηθεί σχετική έρευνα στο ίντερνετ, που απέδωσε όμως πολύ λίγα. Μια συζήτηση σε ένα φόρουμ μηχανικών σχετικά με τις ζημιές που έχει το γεφύρι και τις ενέργειες που πρέπει να γίνουν και στο Wikimapia, χάρτης με τις συντεταγμένες του (Μονότοξο γεφύρι Δαφνούλας) και στα σχόλια η αναφορά πως οι ζημιές αποκατασταθήκανε.
Σάββατο πρωί, με λιακάδα και τις συντεταγμένες στο GPS ξεκινήσαμε. Η διαδρομή ήταν μέσω Χασιάς (Φυλή) και Δερβενοχωρίων. Φτάσαμε στη διασταύρωση που δεξιά πάει στη Δαφνούλα, αλλά το εργαλείο έχει άλλη άποψη. Έτσι συνεχίζουμε μέχρι τη Δάφνη και μπαίνουμε σε χωματόδρομο με αρκετές λάσπες. Σύμφωνα με το GPS, θέλαμε ακόμα περίπου 6 χμ. Η λάσπη γινόταν όλο και περισσότερη και πιο «απειλητική». Έτσι γυρίσαμε στη Δάφνη και σταματήσαμε 3 άντρες στο δρόμο για να ρωτήσουμε. Ήταν από το χωριό αλλά μόνο ο μεγαλύτερος σε ηλικία ήξερε το γεφύρι (!!!). Σύμφωνα με τις οδηγίες του γυρίσαμε και κατεβήκαμε στη Δαφνούλα.
Περίμενα να δω κάποιο χωριό και είδα μόνο σωρούς από πέτρες. Κυριολεκτικά χωριό-φάντασμα.
1-2 σπίτια υπάρχουν δίπλα σε ισάριθμα μαντριά, που προφανώς ανήκουν στους κτηνοτρόφους. Παρ’ όλα αυτά μέχρι σχεδόν το «χωριό» φτάνει άσφαλτος που γίνεται βατός χωματόδρομος και πάει στο χωριό Ασωπία (υπάρχει πινακίδα), αφού περάσει πάνω από τον Ασωπό. Στη σύγχρονη γέφυρα κατέβηκα ψάχνοντας κάποιον να ρωτήσω. Μέσα από τις καλαμιές ξεπρόβαλε ένας νεαρός κυνηγός με την καραμπίνα στο χέρι και βουτηγμένος στη λάσπη μέχρι τα γόνατα. Όταν τον ρώτησα, αν και δεν ήταν σίγουρος, μου έδειξε ένα σημείο περίπου 200 μέτρα παρακάτω από όπου φαινόταν το γεφύρι.
Επιτέλους το βρήκαμε!! Μερικές φωτογραφίες από απέναντι και μετά, περίπου 100 μέτρα περπάτημα, μέσα από τα λασπωμένα χωράφια και έφτασα μέχρι εκεί. Πρόσφατα αποκατεστημένο είναι εντυπωσιακό.
Μια μεγάλη καμάρα και ένα μικρό τόξο στα αριστερά, στέκει πάνω από τα θολά και καταφανώς βρώμικα, νερά του ποταμού.
Ακριβώς πίσω του φαίνεται να ξεκινά ένα μικρό φαράγγι (δεν είμαι σίγουρος αν πρόκειται για το περίφημο και πολύ γνωστό τους ορειβάτες, Φαράγγι του Ασωπού). Τα νερά έχουν σχετική ορμή
και η περιοχή γύρω έχει αρκετό πράσινο, κυρίως καλαμιές. Λίγο πιο πέρα το καινούριο φρούτο της εποχής. Φωτοβολταϊκά!!!
Είχε περάσει αρκετά η ώρα και πεινάγαμε. Γυρίσαμε στην Πύλη, στα Δερβενοχώρια, και κάτσαμε για φαΐ. Μέτριο αλλά χορτάσαμε. Τη βόλτα μας θα συμπληρώναμε στη Μονή του Οσίου Μελετίου, έξω από το χωριό Οινόη στην περιοχή μεταξύ Πάρνηθας και Κιθαιρώνα. Από την παλιά εθνική Ελευσίνας-Λαμίας, γυρίσαμε στο σπίτι μας το βραδάκι.
Ο στόχος μας επιτεύχθηκε!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
αβαγνον