Άγνωστος Πειραιάς: Το καταφύγιο 2-3 της Δραπετσώνας
…Ήταν πριν από 2 περίπου χρόνια, όταν ξεκινούσαμε να αναζητάμε τα “άγνωστα” υπόγεια του Πειραιά. Γνώριζα τότε ότι υπήρχε ένα καταφύγιο με την «κωδική» ονομασία «2-3», αλλά δεν ήξερα όμως που ακριβώς μπορεί να βρισκόταν. Γνώριζα επίσης για την ύπαρξη κάποιου καταφυγίου δίπλα στην Πυροσβεστική της Δραπετσώνας, χωρίς να φαντάζομαι ότι πρόκειται για το ίδιο…
Η ταυτοποίησή του τελικά έγινε με εντελώς διαφορετικό τρόπο: επιστρέφοντας από κάποιες διακοπές στο λιμάνι του Πειραιά, τυχαία πρόσεξα από μακριά και έξω από τα κάγκελα, από την απέναντι πλευρά του δρόμου, μια παλιά κεντρική πόρτα στο βράχο με καταλήξεις αγωγών εξαερισμού στο επάνω μέρος της, που δεν είχα καμία αμφιβολία ότι ήταν η είσοδος κάποιου καταφυγίου. Τον επόμενο καιρό αποφασίσαμε να το επισκεφτούμε. Η πόρτα της εξωτερικής περίφραξης δεν ήταν κλειδωμένη, οπότε βρεθήκαμε στον εσωτερικό προαύλιο χώρο. Η κεντρική είσοδος που είχα δει, έγραφε «ΚΑΤΑΦ. 2-3» αλλά όμως δεν ήταν ανοικτή. Είχαμε λοιπόν βρει τυχαία το καταφύγιο 2-3, το οποίο τότε κατάλαβα ότι ήταν εκείνο της Πυροσβεστικής, αλλά δεν είχαμε τρόπο να μπούμε στο εσωτερικό. Τελικά, προχωρώντας μερικά μέτρα πιο πέρα, βρεθήκαμε μπροστά σε μια άλλη διπλή μεταλλική πόρτα -μια ενδιάμεση είσοδο όπως αργότερα καταλάβαμε- η οποία ήταν ανοικτή. Επάνω έγραφε επίσης ΚΑΤΑΦ. 2-3 ή Νο 2-3 ή από κάτω Νο 3. Προφανώς λοιπόν η ονομασία αυτή, αφορούσε κάποια αρίθμηση.
ΓΙΑ ΝΑ ΕΜΦΑΝΙΣΤΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΘΕΜΑ: "διαβάστε περισσότερα"
Διαθέτει τρεις εισόδους, η μία από τις οποίες -η κεντρική- είναι κλειδωμένη με βαριά πόρτα όπως στο Λυκαβηττό και τον Αρδηττό, και από πάνω της διακρίνεται ο αγωγός εξαερισμού.
Η ακριβής τοποθεσία του είναι πράγματι στη Δραπετσώνα απέναντι από τις δεξαμενές του Βασιλειάδη στο λιμάνι, και δίπλα ακριβώς από την Πυροσβεστική.
Είναι ένα αρκετά μεγάλο σύμπλεγμα υπόγειων διαδρόμων, που αποτελείται από δύο παράλληλες βασικές στοές και άλλες μικρότερες που τις συνδέουν μεταξύ τους, κάθετα προς αυτές, ενώ υπάρχουν και άλλες που είναι τυφλές (καταλήγουν σε βράχο).
Υπάρχουν και εσωτερικές μεταλλικές πόρτες, και μερικά σημεία διαμορφωμένα και χτισμένα με σύγχρονα τούβλα... Όλα δείχνουν ότι οι εγκαταστάσεις εγκαταλείφθηκαν, και ίσως χωρίς καν να ολοκληρωθούν.
Στο μεγαλύτερο μέρος τους όμως οι γαλαρίες αυτές είναι λαξευμένες σε βράχο και μάλιστα σε κάποια σημεία πολύ σαθρό, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα μεγάλα τμήματα της οροφής να έχουν σε διάφορες θέσεις καταπέσει, καθιστώντας την πρόσβαση αρκετά επικίνδυνη, σε βαθμό που να θυμίζουν έτσι και λίγο από το ‘‘μυθικό’’ Λαβύρινθο της Κρήτης, για τον οποίο θα μιλήσουμε όμως κάποια άλλη φορά.
Οι στοές αυτές που ίσως και να προϋπήρχαν ως διάδρομοι κάποιου παλαιού υπόγειου λατομείου, μοιάζουν να έχουν λαξευτεί αρκετά παλαιότερα από την εποχή του Μεταξά που άρχισαν να κατασκευάζονται τα καταφύγια για την προστασία των πολιτών από τις επιθέσεις των γερμανικών βομβαρδιστικών αεροπλάνων ‘‘Στούκας’’ (τέλη δεκαετίας του 1930).
Εκείνη την εποχή που κάτω από κάθε πολυκατοικία έπρεπε να υπάρχει και ένα καταφύγιο, ανακατασκευάστηκε και το συγκεκριμένο, μέρος των στοών του οποίου σήμερα είναι επενδεδυμένες από οπλισμένο σκυρόδεμα και διαθέτουν παλαιές εγκαταστάσεις φωτισμού και ύδρευσης.
Εδώ, το σημείο όπου τελειώνουν οι σήραγγες με φυσικά τοιχώματα στο βράχο, και ξεκινάει η επενδεδυμένη στοά από μπετόν.
Στα δεξιά συναντάμε μια μικρή μεταλλική υδατοδεξαμενή, που συνδέεται με ένα σωλήνα τροφοδοσίας, κι έναν άλλο που καταλήγει σε μια βρύση.
Επίσης, παλαιές εγκαταστάσεις ηλεκτροδότησης στα τσιμεντένια τοιχώματα, δίνουν μια αλλόκοτη γοητεία στην αστική υπόγεια αυτή εξερεύνηση, μεταφέροντάς μας πίσω στα χρόνια του πολέμου...
Τελικά η στοά στρίβει αριστερά, γίνεται ορθογωνική, και καταλήγει σε μία έξοδο που είναι και αυτή ανοικτή, αλλά εμείς επιστρέφουμε στο αρχικό σημείο εισόδου...
Καταλήγουμε στον προθάλαμο που βρεθήκαμε μπαίνοντας, ο οποίος είναι μια κατασκευή από μπετόν που επικαλύπτει και θωρακίζει κατά κάποιο τρόπο την επιφάνεια του βράχου, μέσα από την οποία ανοίγονται οι στοές.
Η περιήγησή μας σε ένα από τα αντιαεροπορικά καταφύγια (bunkers) του Πειραιά (και θα τα δούμε όλα!) είχε μόλις ολοκληρωθεί. Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι παρά την ύπαρξη των καταφυγίων αυτών, οι βομβαρδισμοί των Γερμανών αλλά και των Άγγλων συμμάχων στον Πειραιά, μέτρησαν πολλά θύματα ακόμη και μέσα στους χώρους τους…
Κείμενο, φωτογραφίες: Παναγιώτης Δευτεραίος
Δραστηριότητα: αστική σπηλαιολογία (urban speleology)
Συμμετείχαν: Γεωργία Μπουρμπούλη, Παναγιώτης Δευτεραίος
Πηγή: ΑΣΤΙΚΗ ΣΠΗΛΑΙΟΛΟΓΙΑ
ΠΗΓΗ: http://urbanspeleology.blogspot.gr/2013/03/2-3.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
αβαγνον